Συνέντευξη στην ιστοσελίδα oneman.gr έδωσε ο Παναγιώτης Φασούλας και έσπευσαν να την αναδημοσιεύσουν πάρα πολλά άλλα σάιτ, για προφανείς λόγους. Μπαίνω στον πειρασμό να παρουσιάσω εδώ τα αποσπάσματα που αφορούν στον ΠΑΟΚ και τις σχέσεις του Φασούλα με τον ΠΑΟΚ, για να αντιληφθεί ο καθένας ότι για ορισμένους ανθρώπους δεν υπάρχει όριο στη θρασύτητα.
Λέει ο Φασούλας: “ΠΑΟΚ ήμουν από το σχολείο. Όλοι ΠΑΟΚτζήδες ήταν στο Βαρδάρη στο σχολείο μου. Είχαμε κι έναν Αρειανό, κάνα δυο “γριές” κι έναν Ολυμπιακό... Παίζω ήδη 3-4 χρόνια στον ΠΑΟΚ και, για κάποιο λόγο, για ό,τι αρνητικό συμβαίνει, φταίω πάντα εγώ. Ποτέ δεν το κατάλαβα. Χάνουμε από το Σπόρτιγκ και απ όλους που έπαιζαν στην ομάδα, ο μόνος που τιμωρήθηκε -για να ευχαριστηθεί ο κόσμος- ήμουν εγώ. Μου έδιναν 200.000 δραχμές το μήνα και τις έκοψαν στις 70.000. Τέλειωσε η χρονιά και κάνω τα χαρτιά μου για να φύγω στην Αμερική... Είχε ένα μπαρ ο Γιατζόγλου στη Θεσσαλονίκη, καθόμαστε ένα βράδυ και έρχονται οι παράγοντες του ΠΑΟΚ με τον Κορωναίο, που έχουν φέρει μόλις από τον Παναθηναϊκό. Την τελευταία χρονιά, αυτή με την ήττα από το Σπόρτιγκ, είχαμε βγει δεύτεροι. Τους λέω “παιδιά, εγώ θα φύγω”,. Με πιάνει ο Κορωναίος: “Όχι ρε ψηλέ, πού να πας, εδώ, μαζί θα κάνουμε το ένα το άλλο”. Του λέω “Τάκη μου εγώ την Πέμπτη φεύγω, δεν υπάρχει περίπτωση να μείνω”. Δεν με πίστευαν, αλλά όντως την Πέμπτη έφυγα. Τη σεζόν που ακολούθησε, ο ΠΑΟΚ βγήκε έκτος... Αν ξαναέπαιζα ένα ματς, αυτό θα ήταν σίγουρα μια ήττα. Θα έπαιζα τον τελικό με τη Ρεάλ Μαδρίτης στη Ναντ (σ.σ. τελικός Κυπελλούχων που κρίθηκε με ήττα για τον ΠΑΟΚ από δική του λανθασμένη πάσα στο τέλος). Αυτό το παιχνίδι είναι φοβερό case study για την περίπτωσή μου. Χάνουμε σε όλο το ματς και το έχω γυρίσει εγώ. Έχω βάλει 21 πόντους, κάνω τάπες, βγάζω άμυνες και φτάνουμε στην τελευταία φάση. Το ματς είναι ισόπαλο, παίρνω το ριμπάουντ και μένουν επτά δευτερόλεπτα. Φεύγουν όλοι στην επίθεση εκτός από τον Κόρφα που στέκεται πίσω από τον Ρίκι Μπράουν. Δεν μπορώ να τη δώσω αλλού, δεν προλαβαίνω να την κατεβάσω και την πετάω ψιλοκρεμαστά στον Κόρφα. Την κλέβει ο Μπράουν και τη βάζει. Χαμός. Ηταν κάτι το τραγικό. Δεν έπρεπε να χάσουμε αυτό το ματς, θα είχε ιδιαίτερη σημασία να κερδίσει ο ΠΑΟΚ τη Ρεάλ Μαδρίτης. Δεν έχω δει ποτέ το βίντεο... Ημουν αντιδραστικός ως παίκτης, δεν ήμουν το καλύτερο παιδί, αλλά δεν ήμουν και αληταράς. Αντιμετώπιζα λίγο πιο χαλαρά τα πράγματα. Και τι έγινε δηλαδή άμα δεν παίξεις μπάσκετ; Έπαιζα γιατί μ” άρεσε και γιατί δεν έβλεπα τι άλλο μπορώ να κάνω στη ζωή μου. Θα έπαιζα είτε με πλήρωναν είτε όχι. Απλά, αν δεν με πληρώνεις, δεν θα μου κάθεσαι και στο σβέρκο. Αυτή ήταν η λογική μου... Αν ο άνθρωπος δεν ευχαριστιέται που παίζει, δεν μπορεί να παίξει. Τα τελευταία χρόνια στον ΠΑΟΚ δεν ήταν ευχάριστα για μένα, όχι γιατί δε μ άρεσε ο ΠΑΟΚ, αλλά γιατί ό,τι καλό γινόταν το έκανε κάποιος άλλος, ενώ στα κακά έφταιγα μόνο εγώ. Ηθελα να φύγω διακαώς... Οταν τελειώνει μια καριέρα, παραμένεις εκεί που έχεις τις καλύτερες αναμνήσεις. Γι' αυτό σταμάτησα στον Ολυμπιακό, γιατί τις καλύτερες αναμνήσεις τις είχα εκεί. Ολυμπιακός είμαι. Τελεία... Πες ότι εγώ είμαι προδότης και θέλω να φύγω από τον ΠΑΟΚ. Μου χρωστάνε 170 εκ. Δραχμές και δεν μ' έχουν πληρώσει καθόλου εκείνη τη χρονιά. Αν πάνε στο Παρακαταθηκών και μου βάλουν 23 εκ. στο λογαριασμό, με δεσμεύουν και δεν μπορώ να πάω πουθενά. Με εκδικούνται, μου καρφώνουν το δελτίο στο ταβάνι, παίρνουν το αίμα τους πίσω. Ε, δεν έκαναν ούτε αυτό. Με τους τόκους, το ποσό είχε φτάσει στα 280 εκατομμύρια. Τελικά, τους χάρισα όλους τους τόκους και το μισό κεφάλαιο και πήρα 80 εκατομμύρια για να μην τους πάρουν το γήπεδο. Ούτε αυτό το είπαν. Τα περισσότερα λεφτά στον ΠΑΟΚ τα έχω βάλει εγώ. Και δεν τους έχω πάρει και εφάπαξ... Δεν με νοιάζει που έμεινα στην ιστορία ως “προδότης” του ΠΑΟΚ. Θα μπορούσα να κάνω δηλώσεις μετάνοιας, να τους προσκυνάω από το πρωί μέχρι το βράδυ, να το παίζω ΠΑΟΚάρα. Δεν το έκανα. Πραγματικά δε με νοιάζει. Έχει μεγαλώσει μια γενιά παραγόντων του ΠΑΟΚ βασισμένη στο μίσος κατά του Φασούλα. Υπάρχουν άνθρωποι ακόμα το 2015 που κάνουν δηλώσεις εναντίον μου αποδεικνύοντας ότι η βλακεία είναι ανίκητη”.
Οντως, είναι ανίκητη. Ανίκητη είναι και η αχαριστία. Διότι αν δεν ήταν, θα μπορούσε κανείς να παραδεχτεί ότι επί πολλά χρόνια υπήρξε το χαιδεμένο παιδί ενός προέδρου, του Νίκου Βεζυρτζή, τον οποίο έπαιζε στα δάχτυλα και του έπαιρνε πάντα ό,τι γούσταρε, σε κάθε ανανέωση του συμβολαίου του. Οτι αποθεώθηκε ουκ ολίγες φορές, όπως και οι συμπαίκτες του και ότι μόνο στη δική του φαντασία έφταιγε αυτός για όλα. Θα μπορούσε επίσης να σκεφτεί πόσο καλοπληρωμένος ήταν όοοοοοολα τα προηγούμενα χρόνια στον ΠΑΟΚ και δεν θα έμενε μόνο στην τελευταία σεζόν, στην οποία πάλι θα έπαιρνε μέχρι δραχμή τα λεφτά του, αρκεί να σεβόταν παράγοντες και οπαδούς που τον παρακαλούσαν να μείνει. Αλλά, τι άλλο να συζητήσουμε; Ο άνθρωπος αντί να ευγνωμονεί εκείνους που θα μπορούσαν, όπως λέει, να του καρφώσουν το δελτίο και να του κόψουν το μπάσκετ, τους κατηγορεί και τους λοιδορεί επειδή δεν το έκαναν!
Στον φίλο τον Νίκο τον Βεζυρτζή, έχω, ταπεινά, μια συμβουλή να δώσω: Ας του στείλει του καημένου του Φασούλα καμιά 200αριά εκατομμύρια σε δραχμές για να του καλύψει και το εφ' άπαξ και να μην αισθάνεται αδικημένος. Και στον ίδιο τον Φασούλα (ο οποίος ποτέ δεν πίστεψα ότι έφταιγε αποκλειστικά για όσα οδήγησαν στην αποχώρησή του από τον ΠΑΟΚ), έχω να πω ότι και ποδοσφαιριστές έφυγαν δυσαρεστημένοι και πήγαν στον Ολυμπιακό, στον οποίο σαφώς πέρασαν καλύτερα και πήραν περισσότερα χρήματα, αλλά ποτέ δεν δήλωσαν οπαδοί του Ολυμπιακού και παρέμειναν οπαδοί του ΠΑΟΚ, παρά την αναγνώριση της καλής μεταχείρισης που είχαν από τον Ολυμπιακό και τον κόσμο του. Ο Γιάννης Γούναρης, ο Κώστας Ορφανός και ο Γιώργος Σκαρτάδος αποτελούν τρανταχτά παραδείγματα.
ΥΓ. Το ότι στον τελικό με τη Ρεάλ δεν έπαιζε ο Κόρφας, αλλά ο Μπουντούρης, αποτελεί μια ασήμαντη λεπτομέρεια...
