Λοιπόν, εάν – ειλικρινά – θα έπρεπε κάπου, να αφιερωθεί αυτή η νέα ανατροπή, θα έπρεπε, να αφιερωνόταν στον κόσμο του ΠΑΟΚ, στο Περιστέρι. Το ασίγαστο πάθος του (δεν σίγησε μήτε καν για δευτερόλεπτο) κράτησε όρθια την ομάδα του στο καταραμένο γήπεδο της Δυτικής όχθης στην Αθήνα. Γι αυτόν τον κόσμο του, στο Περιστέρι υποχρεούται ο ΠΑΟΚ να πιεί στην υγειά του, η ομάδα από το νέκταρ της χθεσινής νίκης…
Η λάμψη βέβαια, αυτής της νίκης δεν αφήνει στην σκιά της τις αδυναμίες του ΠΑΟΚ. Και βλέπετε. Κατά πως λέγαμε και μετά την ανατροπή με την ΑΕΚ, τώρα είναι για καλοπροαίρετη γρίνια. Τώρα που είναι ώρες ευτυχίας. Σε ώρες δυστυχίας η γκρίνια, ακόμη και η καλοπροαίρετη δεν δίνει ανάσες. Κόβει!
Με την ΑΕΚ πάντως, ο ΠΑΟΚ δεν ήταν απλά, κυρίαρχος του αγώνα. Έκανε κι ένα βουνό ευκαιρίες. Με τον Ατρόμητο; Κόκκους … ευκαιριών έκανε. Ήταν πάλι, σε κακή βραδιά Αθανασιάδης (έχασε… άχαστη ευκαιρία, εντάξει) και Πέλκας (θέλει τράβηγμα το αυτί για παρατραβηγμένες ενέργειες) . Όπως κι ο Ροντρίγκεζ, ο οποίος «κεντούσε» με την ΑΕΚ. Κι ο Μακ; Αντί να παίρνει επιθέσεις, μοίραζε! Έτσι ή αλλιώς ο ΠΑΟΚ δεν έκανε ευκαιρίες ανάλογα με την κατοχή και την υπεροχή του. Κυρίως στο Α΄ ημίχρονο…
Κι όταν ήρθε αναπάντεχα το 1-0 στις αρχές του Β΄, με τον Ατρόμητο να παίρνει τα πάνω του… Βάραινε η σκιά της λάμψης του ΠΑΟΚ! Κάπως έτσι δεν έγινε και με την ΑΕΚ; Το δις εξαμαρτείν λοιπόν, θα πρέπει να προβληματίσει τον Ιγκόρ Τούντορ. Ο Κροάτης προπονητής ρίσκαρε με φουλ επίθεση αν κι οι αλλαγές του, Ζαίρο και Σάμπο, δεν τον δικαίωσαν. Τον δικαίωσε ο Μακ, τον οποίο και κράτησε στον αγώνα!
Εκεί πάνω, που λέγαμε για την κατάρα στο Περιστέρι. Πήγαινε γα σύνταξη η ρημάδα καθώς συμπληρωνόταν σιγά – σιγά 35ετία. Αν κι αυτά έχουν καταργηθεί την εποχή τα κατοχής στο τόπο μας, μετρούσε από τις 07.06.1981 ο ΠΑΟΚ δίχως νίκη κόντρα στον Ατρόμητο εκεί. Αναφερόμαστε στην κανονική διάρκεια του Πρωταθλήματος. Κι έμελε να λυθεί από έναν παίκτη, τον οποίο μόλις μερικά 24ωρα πριν αναθεμάτιζαν στην Τούμπα όλοι ως χασογκόλη.
Έτσι είναι η ζωή και πώς να την αλλάξεις. Άλλοι καίνε κι άλλο γελάνε δηλαδή…
Η νίκη στο μέχρι χθες, καταραμένο Περιστέρι για τον «αετό» οφείλεται μεν, στα γκολ του Μπερμπάτοφ (η θέση του στη φάση είναι επιλογή εμπειρίας) και του Μακ (το έχει το γκολ, ο άνθρωπος) αλλά… Οφείλεται και στην ψυχή του ΠΑΟΚ. Δεν είναι σύμπτωση πως μέσα σε λίγα 24ωρα βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Κι ανατρέπει σκορ σε ένα ημίχρονο. Είναι θέμα ψυχής.
Αυτή όμως – επιμένουμε – είναι η μία όψη του νομίσματος. Με τη λάμψη. Η άλλη; Με την σκιά είναι η αδυναμία του ΠΑΟΚ να αξιοποιήσει την υπεροχή του. Είναι κρίμα κι άδικο παίζοντας καλή μπάλα και σαν την γάτα με το ποντίκι τον Ατρόμητο, να μην κάνει ευκαιρίες. Δεν είναι;
Κι όπως είπαμε. Αυτή η νίκη θα έπρεπε να είναι αφιέρωμα στο πάθος και την πίστη του κόσμου του ΠΑΟΚ, στο Περιστέρι. Ίσως μόνον αυτοί πίστεψαν τόσο πολύ σε αυτήν. Το έδειξαν 90 και βάλτε λεπτά. Και δικαιώθηκαν!