Ο Παντελής Μπουκάλας… έγραφε ,πολύ εύστοχα σε ένα πρόσφατο σχόλιο του, για τον κώδικα επαγγελματικής και ηθικής ευθύνης των δημοσιογράφων τα εξής: «Κάθε φορά που η δημοσιογραφία γίνεται η ίδια είδηση, είμαστε σίγουροι ότι κακό έχει πράξει ή της έχει συμβεί, ίσως επειδή και αυτή προτιμά να διακινεί κακές ειδήσεις, αρνητικές, δυσάρεστες.
Και όταν η ζωή δεν έχει σε επάρκεια νέα αυτού του περιεχομένου, ένα τμήμα της δημοσιογραφίας, γυάλινο και χάρτινο, δεν διστάζει να τα κατασκευάζει μόνη της και να τα πλασάρει σαν αυθεντικά και διαπιστωμένα. Όταν λοιπόν η δημοσιογραφία γίνεται είδηση, επειδή κάποιος τρίτος -ένας θεσμός ή μια ομάδα ανθρώπων- την επιτιμά για την ποικίλη κακότητά της (ηθική, αισθητική, πολιτική) και εύχεται ή απαιτεί τον αναπροσανατολισμό της, ο νους πάει σε έναν όρο στον οποίο επέμενε ο Αριστόβουλος Μάνεσης: «αυτορρύθμιση». Αυτή ήταν η συμβουλή του σε όσους τον ρωτούσαν, εμπιστευόμενοι την βαθιά πείρα του, πώς θα μπορούσε το δημοσιογραφικό σώμα να λειτουργεί τηρώντας ορισμένες αρχές. Τον Μάιο του 1998, η γενική συνέλευση της ΕΣΗΕΑ, ενέκρινε τον κώδικα επαγγελματικής, ηθικής και κοινωνικής ευθύνης των μελών της με ποσοστό 80.4%.
Όπως κάθε κώδικας, κάθε κανόνας έχει και αυτός όσους τον σέβονται και όσους τον χλευάζουν και τον καταφρονούν, εθισμένοι από την μικροϊσχύ τους ή βέβαιοι ότι τα «μέσα» που απέκτησαν στο διάστημα που δουλεύουν στα Μέσα (ΜΜΕ), θα συντρέξουν, αν βρεθούν αντιμέτωποι με την οποιαδήποτε κατηγορία. Αυτο-υπνώμενοι αδυνατούν να κατανοήσουν πως η εξουσία τους είναι δοτή, μια εργοδοτική προσφορά που γίνεται υπό αυστηρούς όρους, αδυνατούν να κατανοήσουν ότι η περιβόητη τέταρτη εξουσία δεν την νέμονται οι δημοσιογράφοι, μάλλον λίγοι ανάμεσα τους, οι πλέον πρόθυμοι, αλλά αποτελεί αντιθεσμικό προνόμιο όσων κατέχουν τα ΜΜΕ. Αδυνατούν τέλος να αντιληφθούν και να δουν πως η αφεντοκρατία συνιστά μορφή υποταγής, όσο και αν τους βαυκαλίζουν οι ψευδαισθήσεις τους πως η δύναμη και η ελευθερία είναι κατά-δικές τους».
Στο ίδιο σχόλιο τονίζεται και μάλιστα με έμφαση, η παράλληλα και «φονική» συμπόρευση δημοσιογραφίας και πολιτικού συστήματος στον καταποντισμό της αξιοπιστίας του συνόλου των θεσμών της πατρίδας μας. Θα μου πείτε ποια ήταν η αιτία και η αφορμή για να φιλοξενήσω στις σημερινές Ελεύθερες Σκέψεις του εξαιρετικού ενδιαφέροντος βέβαια σημείωμα του διακεκριμένου σχολιογράφου; Θα σας απαντήσω με λίγα και απλά λόγια επιστρατεύοντας κατά κάποιο τρόπο κάποιες εμπειρίες μου και συγχρόνως όμως και τις σκέψεις και τους φόβους που με διακατέχουν στο κατώφλι της νέας χρονιάς για τα επερχόμενα.
Εμπειρίες τις οποίες αποκόμισα -όπως και πολύ από εσάς- από έναν αδιανόητο και ανίερο πόλεμο με τη… «δημοσιογραφία» και σε κυρίαρχο ρόλο να επιχειρεί να δολοφονήσει χαρακτήρες, να αποδημήσει προσωπικότητες και να διαλύσει μεγάλους συλλόγους. Χαρακτηριστική περίπτωση όπως αντιλαμβάνεστε αποτελεί η χωρίς προηγούμενο, κυνική στοχοποίηση του μεγαλομετόχου του ΠΑΟΚ, ο οποίος τη χρονιά που πέρασε αποτέλεσε τον βασικό στόχο μιας βρώμικης επίθεσης από τα ¾ των ΜΜΕ του συστήματος και πιο συγκεκριμένα του αθηναϊκού κατεστημένου. Ψευδολογώντας και κατασυκοφαντώντας αλλά και έχοντας τις άθλιες περιπτώσεις να επαιτούν συγγνώμη για όσα συκοφαντικά και ανέντιμα διέσπειραν μερικοί, δηλητηριάζοντας την κοινή γνώμη, επί 12 μήνες οι πανέλληνες, παρακολουθούσαν άφωνοι την ανελέητη επιχείρηση εξόντωσης του μεγαλομετόχου του ΠΑΟΚ σε συνδυασμό βέβαια με την παράλληλη προσπάθεια αποσταθεροποίησης και διάλυσης αν γίνεται, του συλλόγου του.
Το κακό στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι η ένταση αυτού του πολέμου με την πάροδο του χρόνου αποκτά σκληρότερη και πλέον αδίστακτη μορφή. Μπροστά λοιπόν στην αλλαγή της χρονιάς, είναι επόμενο, όλοι εμείς που έχουμε κάποια σχέση, συναισθηματική ακόμη και οπαδική, με τον ΠΑΟΚ να ανησυχούμε για το τί πρόκειται να ακολουθήσει από τη στιγμή που στο «οπλοστάσιο» όλων αυτών των άθλιων που μηχανεύονται αυτού του είδους απαξιώσεις και δολοφονίες χαρακτήρων, μπήκαν και νέα όπλα (εφημερίδες, κανάλια, ραδιοφωνικοί σταθμοί, ιστοσελίδες). Θα λέγαμε περισσότερο ότι είναι η αγωνία που μας διακατέχει ενόψει της νέας χρονιάς και λιγότερο ο φόβος για την περαιτέρω εξαθλίωση των συγκεκριμένων εχθρών του Ιβάν και του ΠΑΟΚ. Σε κάθε περίπτωση όμως θα θέλαμε να τονίσουμε προς πάσα κατεύθυνση ότι και ο ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή έχει την απάντηση του. Το «ισχύς εν τη ενώσει» είναι το δικό του όπλο το οποίο σαφέστατα υπερέχει συντριπτικά έναντι των ανίερων μεθοδεύσεων που πιθανόν να επιχειρήσουν.
Υ.Γ: Η «επιστροφή» στην κανονικότητα για όσους απολαμβάνουν ακόμη τις διακοπές τους επιβάλλεται να γίνει ομαλά χωρίς… πολλά κιλά και με ενισχυμένη τη διάθεση να μπουν άμεσα στους ρυθμούς που απαιτούν οι ξεχωριστές περιστάσεις και υποχρεώσεις που τους περιμένουν.
