Ναι, σαφώς και ο Ηρακλής στο χθεσινό δεύτερο του φιλικό παιχνίδι στο Καρπενήσι προβλημάτισε. Για να μην πω ότι απογοήτευσε. Εμφανείς οι δυσλειτουργίες, με την ανάπτυξη στο πρώτο ημίχρονο να είναι άκρως προβληματική. Σε αρκετά χρονικά σημεία της αναμέτρησης σχεδόν ανύπαρκτη.
Οι αποστάσεις μεταξύ των γραμμών μεγάλες, αμέτρητες λανθασμένες μεταβιβάσεις, λάθη αβίαστα, έλλειψη διείσδυσης και συνεργασίας. Τρεις σωστές πάσες ελάχιστες φορές δόθηκαν επιτυχημένα.
Ο δε προβληματισμός και οι όποιες αμφιβολίες δημιουργούνται στον κόσμο διογκώνονται, από τη στιγμή που στο πρώτο μισό αγωνίστηκαν οι λεγόμενοι βασικοί. Ποιος άλλωστε περιμένει να σηκώσουν το βάρος στο πρωτάθλημα οι πιτσιρικάδες που πήραν χρόνο συμμετοχής στο δεύτερο ημίχρονο; Ουδείς.
Συνεπώς κρατούμενο πρώτο. Εύλογος προβληματισμός, με δεδομένο το… background που υπάρχει από τις συνεχείς ανεπιτυχείς προσπάθειες ανόδου.
Πάμε και στα ελαφρυντικά. Μετά από το δεύτερο μόλις φιλικό παιχνίδι, έπειτα από τη συμπλήρωση τριών εβδομάδων προετοιμασίας και με την κούραση να είναι συσσωρευμένη, ναι πρέπει να εκλείψει η ισοπέδωση.
Ο χρόνος για την έναρξη του πρωταθλήματος είναι άφθονος ακόμη, περί τις 45 ημέρες για την ακρίβεια, τα πόδια κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά είναι… βαριά και η ομάδα νέα.
Χθες το πρωί, ανήμερα αγώνα, προηγήθηκε προπόνηση. Απαιτητική μάλιστα. Επιπλέον η έλευση δεκαέξι ποδοσφαιριστών απαιτεί χρόνο προκειμένου να συνυπάρξουν αρμονικά με τους… παλιούς.
Αυτά στο ποδόσφαιρο δε γίνονται όμως πατώντας ένα κουμπί. Δε γίνονται από τη μία ημέρα στην άλλη. Πολλή δουλειά, υπομονή και αναμονή είναι τα στοιχεία που χρειάζονται ώστε να προοδεύσει η ομάδα. Η στήριξη θεωρείται δεδομένη. Φάνηκε και την Τετάρτη, φάνηκε και χθες με αρκετούς φίλους της ομάδας να «καταπίνουν» χιλιόμετρα για να παρακολουθήσουν απλά και μόνο ένα φιλικό.