Πέρα από την αυτονόητη ανάγκη να ανταποκριθεί ο ΠΑΟΚ στις επιταγές του Financial Fair Play, υπάρχει και ένας ακόμη λόγος που επιβάλει περικοπές στο ρόστερ, κατά πώς τα λένε στην ΠΑΕ. Είναι το γεγονός ότι «περισσεύουν» παίκτες, οι οποίοι κοστίζουν χωρίς να προσφέρουν, αλλά και που «δηλητηριάζουν» το κλίμα στα αποδυτήρια με τη δυσφορία που εκδηλώνουν επειδή δεν υπολογίζονται από τον Λουτσέσκου.
Υπάρχει, όμως, ένα πρόβλημα. Ο ΠΑΟΚ θα προσπαθήσει να πουλήσει «εμπορεύματα» τα οποία δεν τα έχει στη βιτρίνα αλλά... παραχωμένα στο βάθος της αποθήκης. Ποια ομάδα, για παράδειγμα, θα ενδιαφερθεί για τον Μπρκιτς ή τον Κάτσε; Ποια ομάδα πάρει, έστω δανεικούς, τον Κωνσταντινίδη και τον Πούγγουρα;
Δεν γίνεται από τη μία πλευρά να θέλεις να πουλήσεις και από την άλλη να έχεις εξαφανισμένους τους υπό πώληση παίκτες. Αλλά, εδώ που τα λέμε, δεν περιμένει ο ΠΑΟΚ να πάρει σημαντική οικονομική ανάσα ούτε από τον Μπρκιτς, ούτε από τον Κάτσε, ούτε καν από παίκτες τύπου Λέοβατς, Σάχοφ, Κάνιας και πάει λέγοντας. Το «βαρύ χαρτί», αυτή τη στιγμή, είναι ένα και λέγεται Πρίγιοβιτς. Θα υπήρχε και δεύτερο και θα λεγόταν Λέο Μάτος, αν ο Βραζιλιάνος ήταν νεώτερος.
Μόνο από τον Πρίγιοβιτς μπορεί να περιμένει ο ΠΑΟΚ έναν καλό «μποναμά» για να ενισχύσει τα ταμεία του και για να έχει όλη την άνεση να αγοράσει έναν άλλον, ίσως εξίσου καλό παίκτη, στη θέση του, με πολύ λιγότερα χρήματα. Και η αλήθεια είναι ότι την πώληση του Σέρβου την επιθυμούν στην ΠΑΕ, αν όχι την επιδιώκουν.
Είπαμε. Αν πρόκειται να πάψει να λάμπει και αυτός, επειδή δεν μπορεί η ομάδα να τον αξιοποιήσει, προτιμότερο είναι να δοθεί και να έρθουν τα εκατομμύρια. Αλλά πέρα από το ότι ακόμη προτιμότερο είναι να πάρει αγωνιστικά η ομάδα ακόμη περισσότερα από τον Πρίγιοβιτς και όχι να τον πουλήσει τώρα, υπάρχει ένα ακόμη ζήτημα. Πώς θα καταφέρεις να κάνεις μια καλή ομάδα, με συγκεκριμένο ποιοτικό κορμό, αν, κάθε φορά, πουλάς το πιο καλό εργαλείο της, έστω και σε συμφέρουσα τιμή;
Μια τέτοια τακτική θα είχε νόημα αν ήδη υπήρχε μια στρωμένη ποιοτική ομάδα, η οποία δεν θα επηρεαζόταν ακόμη και αν κάθε εξάμηνο έφευγε ένας παίκτης. Εδώ, ο ΠΑΟΚ χρειάζεται καμιά δεκαριά καλούς παίκτες. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να πουλάει το πρώτο βιολί του, όταν δεν υπάρχει καν δεύτερο;
Προσέξτε: Παίρνουν τον Ροντρίγκες, τον πουλάνε, παίρνουν τον Ενρίκε και τον δίνουν δανεικό, επειδή πήραν τον Βιειρίνια. Καμία λογική και κανένας σχεδιασμός. Διότι ο Βιειρίνια δεν είναι ο παίκτης που θα αντέξει να παίξει πολλά χρόνια. Δεν είναι από τους παίκτες που υπολογίζονται στον κορμό της ομάδας του αύριο. Ο Ροντρίγκες ήταν. Και ο Ενρίκε ήταν. Αλλά κανείς από τους δύο δεν παίζει αυτή τη στιγμή στον ΠΑΟΚ. Και παίζει ο Μακ. Ο οποίος, όπως και ο Βιειρίνια, έχει κοντινή ημερομηνία ποδοσφαιρικής λήξης σε σχέση με το βάθος χρόνου που πρέπει να βλέπουν οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ...
.