Με δεδομένο ότι κάθε αγώνας από εδώ και πέρα είναι τελικός για τον ΠΑΟΚ θα πρέπει να σταθούμε στην ουσία που δεν είναι άλλη από το ότι ο Δικέφαλος έφυγε από την Κέρκυρα με τους τρεις βαθμούς.
Μπορεί να μην έθελξε με την απόδοσή του (κυρίως στο πρώτο μέρος), αλλά πήρε αυτό που ήθελε και φυσικά κανείς δεν θα θυμάται αν ο ΠΑΟΚ πάρει το Πρωτάθλημα, ότι κέρδισε την Κέρκυρα χωρίς να πιάσει την καλύτερη δυνατή απόδοση. Αμυντικά ο ΠΑΟΚ δεν προβληματίστηκε ενώ επιθετικά υπήρξε πρόβλημα στη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση με τους Μαουρίσιο (κυρίως), Τσίμιροτ να κάνουν αρκετά λάθη. Το γρήγορο και πανέμορφο γκολ του Κάμπος απλοποίησε τα πράγματα και έδιωξε ο όποιο άγχος από τους ασπρόμαυρους που βρήκαν και τρίτο γκολ από τον Πέλκα.
Περισσότερη κριτική για τα όσα έλαβαν χώρα στον αγωνιστικό χώρο δεν νομίζω ότι χωρά και την ολοκληρώνω σημειώνοντας ότι ο Πασχαλάκης συνέχισε το σερί του και για να το κρατήσει, χρειάστηκε μια πολύ καλή επέμβαση απέναντι στον Τουράμ.
Νομίζω ότι το κέρδος από τη χθεσινή αναμέτρηση αφορούσε γεγονός που έλαβε χώρα εκτός αγωνιστικού χώρου. Και αναφέρομαι στην παρουσία 500 και πλέον οπαδών της ομάδας που ταξίδεψαν από πολλές πόλεις της Βόρειας Ελλάδας και όχι μόνο, για να βρεθούν στο γήπεδο για να δουν την ομάδα τους απέναντι στην αδύναμη Κέρκυρα. Αψήφησαν την κακοκαιρία και τα χιόνια στην Εγνατία Οδό και την ταλαιπωρία, για να δουν από κοντά την αγαπημένη τους ομάδα και να φωνάξουν «νάτοι νάτοι, οι πρωταθλητές».
Ο κόσμος δείχνει την πίστη του για τον τίτλο, έκαναν τόσα χιλιόμετρα για να δουν έναν αγώνα και γύρισαν ικανοποιημένοι από τη νίκη. Θα κάνουν τα ίδια και στα Γιάννενα και στο Αγρίνιο στα δυο συνεχόμενα εκτός έδρας ματς (μετά το εντός έδρας με τον Απόλλωνα) όπου ο ΠΑΟΚ αν τα κερδίσει θα είναι το απόλυτο φαβορί για τον τίτλο