Το έχουμε ξαναπεί. Δεν βλάπτει, να το ξαναπούμε. Πίστη είναι να πιστεύεις αυτό που δεν βλέπεις. Δικαίωση της πίστης είναι να δεις αυτό που πιστεύεις...
Οι φίλοι του «δικέφαλου» ζουν πιστεύοντας στην ομάδα τους. Έτσι ξέρουν να ζουν. Έτσι έμαθαν να ζουν από γεννησιμιού τους. Έτσι διαμόρφωσαν την δυναμική τους. Έτσι κατέστησαν κυρίαρχη την παρουσία τους!
Η πίστη μάλιστα, των ΠΑΟΚτσήδων όσο και να κλονίζεται, που κλονίζεται – από χαμηλές πτήσεις του «δικέφαλου» - δεν γκρεμίζεται. Εν τούτοις πίσω από αυτήν δεν κρύβεται η απογοήτευση τους γι’ αυτές τις χαμηλές πτήσεις. Οι ΠΑΟΚτσήδες γοητεύονται μεν, από την προοπτική της δικαίωσης τους με την κατάκτηση ενός τίτλου. Απογοητεύονται δε, από τη συνεχή ταλάντευση αυτής της προοπτικής. Δεν παύουν πάντως, να πιστεύουν…
Πιστεύουν αυτό το οποίο δεν βλέπουν. Πιστεύουν δηλαδή, πως αυτός ο ΠΑΟΚ (ο οποίος κουβαλά πολλά και μεγάλα λάθη από τον θερινό σχεδιασμό του) μπορεί, να παίξει καλή μπάλα. Και προσδοκούν, να παίξει. Το πράττουν από το ξεκίνημα της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου. Δεν φαίνεται. Ναι, έτσι είναι. Δεν φαίνεται!
Και ξέρετε γιατί δε φαίνεται. Πολύ απλά, επειδή η Τούμπα ως τιμωρημένη παραμένει παγωμένη. Η ξαναμμένη Τούμπα θα άλλαζε πολλά στον ΠΑΟΚ. Θα βελτίωνε πολλά. Δίχως τούτο να σημαίνει πως η έλλειψη αλλαγών και βελτιώσεων οφείλεται στην κεκλεισμένων των θυρών Τούμπα. Μην τρελαθούμε κιόλας. Και «πηδηχθούμε από κανά παράθυρο» .Έτσι;
Η έλλειψη αλλαγών και βελτιώσεων οφείλεται καθαρά και σε προπονητές και παίκτες του ΠΑΟΚ αλλά και στον σχεδιασμό του συνόλου τους. Ο ΠΑΟΚ πορεύεται, όπως σχεδιάσθηκε για να πορευτεί. Με μία αλλαγή βέβαια. Εκείνη την αλλαγή η οποία αποσόβησε τον κίνδυνο, να πέσει στον γκρεμό. Είχε βρεθεί – βλέπετε – στο χείλος του γκρεμού με εκείνη την αλήστου μνήμης επιλογή του τέως προπονητή της. Η ΠΑΕ έγκαιρα διόρθωσε το λάθος της αλλά… Ο ΠΑΟΚ δεν στοχεύει την αποφυγή του γκρεμού. Στοχεύει την κατάκτηση της κορυφής…
Κι όπλο του γι’ αυτήν την επιτυχία αυτού του στόχου, είναι η πίστη του κόσμου του. Είπαμε. Κλονίζεται από χαμηλές πτήσεις. Τέτοιες - εντός κι εκτός έδρας - οι οποίες απογοητεύουν πέρα από τα αποτελέσματα. Για να παραμείνει ακλόνητη η πίστη, ο ΠΑΟΚ πρέπει να παίξει μπάλα. Παίζοντας μπάλα – όχι πάντα καλή - έκανε το 6χ3=18 μέσα στην Τούμπα. Πως να κάνει την αντίστοιχη πράξη μακριά από την Τούμπα, όταν δεν παίζει μπάλα.
Κι εδώ οφείλουμε, να καταστήσουμε σαφές πως η πίστη για κατάκτηση του τίτλου προϋπάρχει της πορείας γι’ αυτήν. Δεν διαμορφώνει η πορεία προς τον τίτλο την πίστη. Η πίστη πρέπει να διαμορφώνει την πορεία. Και ναι μεν, η πορεία επί του παρόντος – ήτοι προ της 12ης αγωνιστικής – είναι καλή. Ο ΠΑΟΚ πρωτοπορεί αν και ισοβαθμεί. Η πίστη όμως, κλονίζεται (δίχως να γκρεμίζεται. Σαφές;) καθώς δεν παίζει μπάλα. Κι Έχασε ήδη ευκαιρίες για να αποσπαστεί.
Θεωρούμε δε, πως αυτές η απώλεια αυτών των ευκαιριών ως γεγονός είναι το χειρότερο σε σχέση με το κακό, που είναι το γεγονός της αγωνιστικής του εικόνας…
Στους δύο επερχόμενους εκτός έδρας αγώνες πάντως, ο ΠΑΟΚ μπορεί, να αλλάξει τα δεδομένα του. Και να διαμορφώσει τις συνθήκες στα «μέτωπα» των μαχών για τον τίτλο σε ιδανικές. Να κτίσει ο ίδιος την δυνατότητα του, να διεκδικήσει τον τίτλο. Να μην αρκείται στο να γκρεμίζουν οι αντίπαλοι τις δικές τους. Να μην περιμένει, να του δώσουν ευκαιρίες,. Να τις πάρει ο ίδιος.
Συνάμα, να συγκλονίσει το πανελλήνιο με μία επική παράσταση στο γήπεδο και στις κερκίδες την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου. Την 14η αγωνιστική στον αγώνα με τον Παναθιηναϊκό.
Οι προοπτικές για αυτήν την επική παράσταση διαμορφώνονται αυτήν την Κυριακή στη Νέα Σμύρνη και το επόμενο Σάββατο στην Ξάνθη. Σε αυτές τις δυο σκληρές έδρες στηρίζεται η κλονίζεται η πίστη των ΠΑΟΚτσήδων στην ομάδα τους. Δίχως φυσικά, να γκρεμίζεται ποτέ!
Να οι ευκαιρίες λοιπόν, για το forward του «δικέφαλου». Και για την «απίθανη πτήση» της μεθεπόμενης Κυριακής. Για να δουν τελικά, οι φίλοι του, αυτό το οποίο πιστεύουν…
