Ο Ηρακλής σταδιακά εισέρχεται σε αγωνιστική εγρήγορση, μέσω του Κυπέλλου.
Ο Παπαδόπουλος μεθαύριο θα έχει την ευκαιρία να «τεστάρει» ενδεκάδα Πρωταθλήματος, αφού εκεί φυσιολογικά χρειάζεται ο κυανόλευκος κόουτς ,να ρίξει το βάρος της φετινής προσπάθειας του. Εγκληματική οπωσδήποτε η καθυστέρηση έναρξης του. Αναμενόμενη όμως σύμφωνα με τα οικονομικά δεδομένα της κατηγορίας. Οι κίνδυνοι παρά την αναβολή ελλοχεύουν, αφού «λεφτά δεν υπάρχουν» κι ούτε πρόκειται να υπάρξουν. Από πού άλλωστε; Τα έξοδα δυσανάλογα σε σχέση με τα προσδοκώμενα έσοδα, ακόμη κι αν ο Μελεσανίδης ( που δεν πρόκειται ) προσφέρει μέσω ΟΠΑΠ γενναία χορηγία.
Οι ομάδες κάπου στη μέση της περιόδου, θα μετακινούνται με τα…πόδια, ενώ η πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών θα είναι απλήρωτοι. Κι ύστερα θα λέμε ότι φταίει ο φονιάς σε πολλαπλά επίπεδα. Μέσα σε αυτήν την «κοχλάζουσα» πραγματικότητα ο Ηρακλή καλείται να πετύχει, τον επί δυο συναπτά έτη, επιδιωκόμενο 13ο άθλο του. Την άνοδο. Στόχος λοιπόν των επικεφαλής της ομάδας είναι μόνο ένας. Το σκαρφάλωμα έναντι κάθε τιμήματος, έναντι οποιονδήποτε θυσιών. Τελεία και παύλα. Την ερχόμενη Τρίτη εν κατακλείδι , ο Παπαδόπουλος οφείλει να μας παρουσιάσει το έργο του. Την τελική αγωνιστική δομή της ομάδας. Αυτός, εκείνος, ο τάδε.
Ποιος θα παίζει, που, πως και τα υπόλοιπα που προσδιορίζουν το ποιόν ενός συνόλου και όχι των ατόμων. Gras test, δυνατοτήτων ,θα μπορούσα να χαρακτηρίσω άνετα τον αγώνα με τον Λεβαδειακό και όχι σαφή επιδίωξη πρόκρισης. Φυσικά, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, μέσα από μια τέτοια επιδίωξη σφυριλατείται, όχι μόνο η δομικότητα μιας ομάδας, αλλά και η αντιστασιακή δύναμη της σε πραγματικές συνθήκες παιχνιδιού. Σύντροφοι ήγγικεν η ώρα. Γρηγορείτε.