Η διαφορά δυναμικότητας, οι συγκυρίες που συντρέχουν ή που θα συντρέξουν, ο «χαρακτήρας» των αντιπάλων, οι συμπεριφορές τους σε υψηλής επικινδυνότητας παιχνίδια, όπως επίσης η τύχη μαζί με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα (οπαδική θερμή συμπαράσταση, κατάλληλη ψυχολογία της στιγμής)… δίνουν το δικαίωμα σε όσους επιδιώκουν να το παίξουν και λίγο προφήτες, για να καταλήξουν στον κομβικό χαρακτηρισμό του φαβορί ή του αουτσάιντερ.
Μετά από την παραπάνω μικρή μας εισαγωγή η οποία όπως αντιλαμβάνεστε αφορά αποκλειστικά το παιχνίδι ΠΑΟΚ – Βασιλεία στο οποίο οι φιλοξενούμενοι θεωρούνται φαβορί και οι γηπεδούχοι αουτσάιντερ, θα σας παραθέσουμε ένα σχόλιο το οποίο θεωρούμε πολύ εύστοχο κι επίκαιρο και δίνει μια εικόνα παράλληλη σε ότι αφορά αυτή την διάκριση.
Το αναδημοσιεύουμε αυτούσιο: «Η αλήθεια είναι πως ακόμη και στη φάση των «16» να ολοκληρώνονταν το Μουντιάλ θα ήμασταν απόλυτα ευχαριστημένοι. Όλα προλάβαμε και τα είδαμε: Έως και την Αγγλία να προκρίνεται σε διαδικασία πέναλτι, έχοντας μάλιστα αστοχήσει πρώτη! Γίναμε μάρτυρες επίσης του πρωτοφανούς αποκλεισμού της Γερμανίας έπειτα από ήττα από τη Νότια Κορέα (σε ματς όπου η «μάνσαφτ» καιγόταν για νίκη και οι αντίπαλοι ήταν αδιάφοροι), αποχαιρετήσαμε τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Λίο Μέσι από το 4ο Παγκόσμιο Κύπελλο της καριέρας τους, όπου δεν κατάφεραν να σκοράρουν… παρακάτω από τους ομίλους. Είδαμε ακόμη την ανάσταση της Ρωσίας που ζει τις καλύτερες ποδοσφαιρικές ημέρες της σύγχρονης ιστορίας της, είδαμε αουτσάιντερ να επαναστατούν με αιτία απέναντι σε κλασικά φαβορί. Κάθε ματς μια αυτοτελής ιστορία. Προνόμιο μοναδικό….
Είναι πραγματικά ένα πολύ ενδιαφέρον Παγκόσμιο Κύπελλο. Όχι τόσο για το επίπεδο ποδοσφαίρου που παρουσιάζεται, ούτε για πιθανές νέες τάσεις που προφανώς δεν προλαβαίνουν να αποκαλυφθούν σε ένα τουρνουά φόρμας, που έχει διάρκεια ενός μήνα. Το διαφορετικό σε αυτό το Μουντιάλ είναι η αίσθηση πως όλα (και από όλους) μπορεί να συμβούν. Οι αποστάσεις μοιάζουν μικρότερες από ποτέ και οι «νόρμες» πάνω στις οποίες βασίζεται το παιχνίδι, μοιάζουν κοινές. Μουντιάλ της παγκοσμιοποίησης. Είναι ένα πρώτης τάξεως μάθημα όλο αυτό και για εκείνους που βρέθηκαν στη Ρωσία και για εκείνους που τη βλέπουν από την τηλεόραση. Ένα καλό μάθημα μεταξύ άλλων και για τη δική μας Εθνική ομάδα που 4 χρόνια πριν έδινε την εντύπωση πως έχει πια στρογγυλοκαθίσει σε ένα επίπεδο και 4 χρόνια αργότερα ψάχνει εκ νέου ταυτότητα και χαρακτήρα. Θυμίζουμε ότι οι Κροάτες μας απέκλεισαν στη διαδικασία των μπαράζ. Οι ίδιοι Κροάτες που σήμερα ψάχνουν ένα εισιτήριο για τον παράδεισο (σ.σ το σχόλιο έχει δημοσιευθεί πριν από τον τελικό). Έως τους ημιτελικούς που έφτασαν και στην πρώτη τους συμμετοχή σε Μουντιάλ. Με την ευκαιρία: Ήταν το 1998 όταν ο νυν πρόεδρος της ομοσπονδίας Σούκερ, ο Μπόμπαν, ο Προσινέτσκι και οι άλλοι της πιο χαρισματικής γενιάς που πέρασε μέχρι χθες έκανε κάτι που έμοιαζε με ανεπανάληπτο. Σήμερα είναι ο Μόντριτς και ο Ράκιτιτς και απέναντι το μέγεθος της διοργανώτριας. Χρειάστηκε να περιμένουν 20 χρόνια αλλά άξιζε το κόπο. Όπως αξίζει τον κόπο να δούμε τελικά στο φινάλε αυτής της διαδρομής κάτι απίθανο, να φτάνει ένα αουτσάιντερ ως το τέλος του δρόμου. Και γιατί όχι να σηκώνει και την κούπα. Δεν είναι μόνο οι Κροάτες. Περισσότερα αουτσάιντερ είναι στο κόλπο από κάποια θεωρούμενα ακλόνητα φαβορί».
ΥΓ: Σαν επίλογο θα μπορούσαμε να προσθέσουμε πως οι Κυπελλούχοι Ελλάδας αυτή τη στιγμή είναι σε θέση να επιβεβαιώσουν αυτό που αποτυπώθηκε με τόσο εντυπωσιακό και ανάγλυφο τρόπο στο Μουντιάλ της Ρωσίας. Να εκπαραθυρώσουν με τη σειρά τους το θεωρούμενο φαβορί της συνάντησης της Τρίτης και να γράψουν την δική τους ιστορία.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (20/7/2018)
