Η μουσική μπορεί να είναι αποτελεσματική στη θεραπεία συγκεκριμένων ψυχικών ασθενειών και ψυχοσωματικών διαταραχών, υποστηρίζουν Αμερικανοί και Σκωτσέζοι επιστήμονες, οι οποίοι συμβουλεύουν τους ασθενείς να ακούνε συγκεκριμένα μουσικά κομμάτια. Μάλιστα, ο Μπετόβεν προτείνεται για την αντιμετώπιση κρίσεων πανικού, οι Ρink Floyd για την κατάθλιψη, ενώ η τζαζ ενδείκνυται σχεδόν για κάθε περίσταση.
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης μελετώντας και συνδέοντας τις αρχές της ψυχολογίας και της ακουστικής μηχανικής προσπαθούν να διαπιστώσουν εάν η μουσική μπορεί να αποτελέσει… γιατρικό.
Αναλύουν τους στίχους, τους τόνους, ακόμη και τα υποβόσκοντα μηνύματα πίσω από διάσημα σύγχρονα ή και διαχρονικά τραγούδια. «Η επίδραση ενός μουσικού κομματιού δεν περιορίζεται μόνο στο να μας ανεβάσει τη διάθεση ή να μας ρίξει ανάλογα με τον ρυθμό και το θέμα του τραγουδιού» εξηγεί ο επικεφαλής της μελέτης Ντον Νοξ, προσθέτοντας ότι «η μουσική είναι ένα συναίσθημα που εκφράζεται μέσα από τον τόνο, τη δομή και τα άλλα χαρακτηριστικά ενός κομματιού».
Τα άτομα που συμμετείχαν στην έρευνα φαίνεται ότι «ανέβηκαν» όταν άκουγαν τραγούδια των Ρink Floyd (και ειδικά τα άλμπουμ τους «Wish Υou Were Ηere» και «Τhe Dark Side Οf Τhe Μoon»), το άλμπουμ «Cold Τurkey» του Τζον Λένον και το κομμάτι «What Α Wonderful World» του Λούις Αρμστρονγκ. Αντιθέτως, τα «Αnother Οne Βites Τhe Dust» των Queen, «Εverybody Ηurts» των RΕΜ και «Cigarettes and Αlcohol» των Οasis αποδείχθηκε ότι «έριξαν» την ψυχολογία όσων συμμετείχαν στην έρευνα.
Στόχος της έρευνας είναι να δημιουργηθεί ένα μαθηματικό μοντέλο που να εξηγεί την ιδιότητα της μουσικής να εγείρει στο κοινό διαφορετικά συναισθήματα. Στη συγκεκριμένη έρευνα μελετήθηκαν οι δράσεις του εγκεφάλου 184 εθελοντών την ώρα που άκουγαν συγκεκριμένα είδη μουσικής. Οι επιστήμονες συμπέραναν ότι κάθε μουσικό κομμάτι λειτουργούσε διαφορετικά στην κυκλοφορία του αίματος, στη διάθεση και στις νευρικές λειτουργίες των συμμετεχόντων. «Η χρήση της μουσικής πάνω στον άνθρωπο επηρεάζει άμεσα όλες τις λειτουργίες του, ψυχικές ή σωματικές» υποστηρίζει η μουσικοθεραπεύτρια Σιμόνα Νιρενστάιν-Κατζ,προσθέτοντας ότι «σκοπός της έρευνας είναι να καταφέρουμε να ταιριάξουμε διάφορα είδη μουσικής επάνω σε συγκεκριμένες ψυχικές διαταραχές, ώστε κατόπιν να τις θεραπεύσουμε».
Στα αξιοπρόσεκτα στοιχεία της έρευνας, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα κομμάτια των Βιβάλντι, Πάχελμπελ, Χέντελ και Μπαχ είναι ιδανικά για την αντιμετώπιση του στρες, επειδή διαθέτουν ένα ορισμένο μουσικό τέμπο που έχει τον ίδιο ρυθμό με αυτόν της καρδιάς όταν βρίσκεται σε ηρεμία, δηλαδή 65-70 χτύπους το λεπτό. Επίσης υπάρχει και το – όπως το αποκαλούν οι επιστήμονες – «Μozart effect», σύμφωνα με το οποίο μια συγκεκριμένη σονάτα του ενισχύει την ικανότητα διαχείρισης και επίλυσης πολύπλοκων προβλημάτων, μειώνει τα λάθη κατά τη διάρκεια της εργασίας και συμβάλλει στη δημιουργικότητα του ατόμου.
