O Αρης πήρε λιγότερα απ’ όσα άξιζε χθες στη Ν. Σμύρνη. Εφυγε δηλαδή από το γήπεδο με τα ίδια συναισθήματα που έφυγε και από τα Γιάννινα. Περίεργα συναισθήματα, γιατί τον πάλεψε τον αγώνα, αντέδρασε, δημιούργησε ευκαιρίες, αλλά δεν κατάφερε να πετύχει αυτό το οποίο είναι πολύτιμο: το γκολ.
Ιδιο σκηνικό δηλαδή με τον αγώνα των «Ζωσιμάδων». Και τη στιγμή που δεν είδε την μπάλα στα δίχτυα του Πανιωνίου, ενώ οι γηπεδούχοι σκόραραν επόμενο ήταν ο Αρης να χάσει. Σ’ έναν αγώνα απ’ αυτούς που στα μαθηματικά του Πρωταθλήματος δικαίως υπολόγιζε ότι θα καταφέρει να βάλει, τουλάχιστον έναν πόντο, στο σακούλι του. Παρότι ο Πανιώνιος είναι ομάδα που «πατάει» γερά στα πόδια της τα τελευταία χρόνια, έχει μικρές προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ της και έχασε δύσκολα από ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό στη Ν. Σμύρνη. Ετούτα όμως για μία ομάδα όπως είναι ο Αρης, ίσως θα πρέπει να έχουν μικρή σημασία. Όταν έχεις υψηλούς στόχους στο Πρωτάθλημα που συμμετέχεις δεν δικαιούσαι να φεύγεις με άδεια χέρια από τέτοιους αγώνες.
Ο Αρης δεν κατάφερε να πάρει ούτε τον βαθμό της ισοπαλίας, γιατί στο α’ ημίχρονο έπεσε στην μεσοαμυντική παγίδα του Πανιωνίου. Ο Ανιγκό επέλεξε το 4-2-3-1 το οποίο έμοιαζε με τείχος απροσπέλαστο για τον νωχελικό και χωρίς φαντασία στο παιχνίδι του Αρη, με σχηματισμό το 4-3-3. Ο Μπάσα έδειχνε βραχυκυκλωμένος στην πρώτη πάσα, στον άξονα δεν υπήρχαν διάδρομοι και οι Τζανακάκης, Μενέντες δεν έδιναν βοήθειες επιθετικά. Οπότε η μπάλα δεν έφτανε στον Γιουνές, που έβγαινε και έξω από την περιοχή, ο Γκαρσία δεν είχε βοήθειες και ο Γκάμα πελαγοδρομούσε.
Μ’ αυτά τα δεδομένα δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι το α’ ημίχρονο να τελείωνε χωρίς γκολ, καθώς ο Πανιώνιος είχε τις ίδιες αδυναμίες μεσοεπιθετικά με τον Αρη. Η μία ομάδα ήταν η αντανάκλαση της άλλης. Επειδή όμως η θεωρία στο ποδόσφαιρο, πολλές φορές απέχει από την πράξη και δεν υπάρχει δικαιοσύνη, ο Πανιώνιος κατάφερε να πετύχει ένα γκολ το οποίο αποδείχθηκε χρυσό.
Ο Αρης πιστώνεται το γεγονός ότι αντέδρασε στο β’ ημίχρονο, αλλά η μεγαλύτερη κατοχή της μπάλας και τα μέτρα που πήρε μέσα στο γήπεδο δεν κεφαλαιοποιήθηκαν. Από τις 11 συνολικά τελικές που δημιούργησαν οι κίτρινοι μόνο οι τρεις πήγαν στην εστία Κότνικ, αλλά καμία δεν έγινε γκολ. Ούτε η σημαντικότερη, αυτή που έχασε ο μόνιμος πρωταγωνιστής του Αρη φέτος, ο Γκαρσία στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων. Ετσι είναι όμως το ποδόσφαιρο. Δοκάρι και έξω γίνεται αποδιοπομπαίος τράγος, δοκάρι και μέσα ήρωας. Αν λοιπόν ο Αρης πετύχαινε ένα γκολ, όλα θα ήταν διαφορετικά.
Πάντως μπορεί να μην πήρε βαθμούς, αλλά για ένα ακόμη 90λεπτο οι παίκτες του είχαν σιγουριά στο παιχνίδι τους, δεν έδειξαν σημάδια πανικού και όταν μπήκαν στον αγώνα Σόουζα- Κωνσταντινίδης και λίγο αργότερα ο Μαρτίνες, άλλαξε θεαματικά ο ρυθμός του παιχνιδιού του Αρη.
Κι αυτό θα πρέπει να κρατήσει ως κέρδος από τον χθεσινό αγώνα. Μικρό ίσως από τη στιγμή που δεν δίνει βαθμούς, αλλά αξιοποιήσημο σε βάθος χρόνου και κυρίως ενόψει των αγώνων ντέρμπι που έχουν μπροστά τους οι κίτρινοι.
FOCUS
H χρησιμοποίηση του Σόουζα στη θέση του ανασταλτικού χαφ δεν ήταν μία χθεσινή έμπνευση του Πάκο Ερέρα. Το έχει στο μυαλό του το σχέδιο ο Ισπανός, κοντά δύο εβδομάδες τώρα, απλώς δεν το έθεσε σε εφαρμογή. Χθες από τη στιγμή που ο Αρης βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο και έπρεπε να παίξει τα ρέστα του, λογικό ήταν να μην το πολυσκεφτεί.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (7/10)
