Είναι δημόσια πρόσωπα οι ποδοσφαιριστές. Και τα δημόσια πρόσωπα δημιουργούν πρότυπα με τη συμπεριφορά τους. Οταν σε βλέπουν από τις κερκίδες του γηπέδου και από τις τηλεοράσεις χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας και φύλλου, οι χειρονομίες α λα Πέλκα δεν είναι αποδεκτές.
Γιατί αν ήταν θα έπρεπε να υιοθετηθούν από μικρούς και μεγάλους χωρίς κανείς να ενοχλείται ή να προσβάλλεται. Και να μας αρέσει όλους αν βλέπουμε πλέον καθημερινά αθλητές να πανηγυρίζουν με τον ίδιο τρόπο. Συνεπώς, όποιος επικροτεί ή, έστω, επιχειρεί να καλύψει το λάθος του νεαρού άσου του ΠΑΟΚ, παραβιάζει την κοινή λογική.
Από εκεί και πέρα, τα ζητούμενα είναι δύο: Σε ποιον απευθυνόταν με τη χειρονομία του ο Πέλκας και αν θα το συζητήσει με τον εαυτό του για να διδαχτεί από το λάθος του.
Για τον αποδέκτη της χειρονομίας είμαι βέβαιος. Δεν ήταν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, δεν ήταν οι οπαδοί του Πανιωνίου, δεν ήταν οι παίκτες και ο προπονητής του Πανιωνίου, δεν ήταν οι συμπαίκτες του Πέλκα και δεν θα μπορούσαν να είναι όλοι αυτοί. Κανείς από όλους αυτούς δεν τον προκάλεσε για να τους «απαντήσει».
Ποιος μένει, λοιπόν; Ποιος, κατά την εκτίμηση του Πέλκα, τον είχε προκαλέσει; Σε ποιον θα μπορούσε να δώσει απάντηση ο Πέλκας με το γκολ που πέτυχε; Ο ένας και μοναδικός αποδέκτης της χειρονομίας του Πέλκα μπορεί να είναι ο Ιβιτς. Εκτός κι αν δεχτούμε ότι η ενέργεια του Πέλκα έγινε έτσι, «στο ξεκούδουνο», όπως λέμε, πράγμα ωστόσο που κανείς δεν πιστεύει. Και ποια μπορεί να είναι η «πρόκληση» του Ιβιτς; Πολύ απλά το γεγονός ότι δεν τον χρησιμοποιεί παρά μόνο ως αλλαγή. Ετσι το αντιλαμβάνεται ο Πέλκας και έτσι το βιώνει εδώ και καιρό.
Εάν, λοιπόν, υπάρχει εσωτερικό θέμα, πρέπει παίκτης και προπονητής να το λύσουν εδώ και τώρα. Το να πετάνε και οι δύο την μπάλα στην κερκίδα, σα να μη συνέβη τίποτε, δεν βοηθά κανέναν, ούτε την ομάδα. Ούτε ο Ιβιτς πρέπει να φοβηθεί να «φορέσει» τον τίτλο του αποδέκτη, ούτε ο Πέλκας πρέπει να φοβηθεί να ομολογήσει ότι στον προπονητή του απευθυνόταν. Οι καθαρές εξηγήσεις αποτρέπουν τα αδιέξοδα. Το κρυφτούλι πίσω από το δάχτυλο διογκώνουν τα προβλήματα.
Σε κάθε περίπτωση, οφείλει ο Δημητράκης να παραδεχτεί το λάθος του. Αν όχι δημόσια, τουλάχιστον μπροστά στον καθρέφτη. Οι μεγάλοι παίκτες είναι μεγάλοι σε όλα. Και οι μεγάλοι παίκτες ποτέ δεν έχουν τέτοιου είδους ξεσπάσματα, ούτε καν και εναντίον εκείνων που τους αδικούν. Δεν πρέπει, δε, να ξεχνούν ότι όπως θα προσπαθήσουν οι μικρότεροι να τους μοιάσουν στα επιτεύγματά τους, έτσι θα προσπαθήσουν να τους μοιάσουν και στη συμπεριφορά τους. Θέλουν - δεν θέλουν αποτελούν πρότυπα, επομένως πρέπει, πάνω απ’ όλα, να δείχνουν ότι διαθέτουν και να «μεταδίδουν» αγωγή και παιδεία...
Η στάση του Σαββίδη (του πατέρα, εννοείται...) ήταν άψογη. Είπε στον Πέλκα ότι έκανε λάθος και ότι στέρησε από την ομάδα, για κάποιους αγώνες, έναν πολύτιμο παίκτη. Εξίσου ώριμη ήταν και η τοποθέτηση του υπεύθυνου επικοινωνίας της ΠΑΕ, Κυριάκου Κυριάκου, ο οποίος σημειώνει ότι είναι βέβαιος για την παραδοχή του σφάλματος εκ μέρους του Πέλκα. Ευτυχώς υπήρξαν αυτές οι τοποθετήσεις γιατί λίγο έλλειψε να πιστέψω ότι σύσσωμος ο οργανισμός ΠΑΟΚ προσπαθεί όχι μόνο να καλύψει την ενέργεια του Πέλκα, αλλά και να την επιδοκιμάσει.
ΥΓ. Ημουν, είμαι και θα είμαι μ’ αυτό που ο Ιβάν Σαββίδης, με αφορμή τον Στέφανο Αθανασιάδη, χαρακτήρισε «νόημα του ΠΑΟΚ». Είμαι, δηλαδή, με τους παίκτες που ο ίδιος ο ΠΑΟΚ αναδεικνύει από τα σπλάχνα του. Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο με πονάει περισσότερο το να παρεκτρέπονται τα παιδιά του ΠΑΟΚ. Αυτά που δεν παίζουν απλά στον ΠΑΟΚ, αλλά έχουν ανδρωθεί στον ΠΑΟΚ και είναι ΠΑΟΚ...
