Δεν έχει σωτηρία το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής. Ο Θεός να βάλει το χέρι του, να δημιουργηθούν όλες οι προϋποθέσεις που απαιτούνται ώστε να πετύχει το εγχείρημα Βασιλειάδη για την αναδιάρθρωση των επαγγελματικών πρωταθλημάτων, γιατί αλλιώς δεν έχει νόημα να υπάρχει αυτή η διοργάνωση και να λέμε, μάλιστα, πως είναι και η δεύτερη τη τάξει στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Αν και πολλές φορές έχουμε πει πως τα είδαμε όλα με την Β’ Εθνική, όλο και κάτι καινούργιο γίνεται για να μας αναγκάσει να αναθεωρήσουμε. Και το χθεσινό, με την πραγματοποίηση της κλήρωσης αλλά τον μη ορισμό ημερομηνίας έναρξης του πρωταθλήματος ήταν, όντως, από τα… άγραφα.
Αλλά, τι να περιμένει κάποιος από μια λίγκα που άλλο ποσό νομίζουν ότι συμφώνησαν οι παράγοντές της για τα τηλεοπτικά δικαιώματα, άλλα τους λένε όταν έρχεται η ώρα για να υπογράψουν και εναποθέτουν όλες τους τις ελπίδες στον υπουργό (Βασιλειάδης), μήπως και βάλει πλάτη για να πάρουν κάτι παραπάνω…
Αν δεν υπήρχε η συνδρομή της Πολιτείας, έστω και σ’ αυτά τα οικονομικά επίπεδα που είναι πολύ χαμηλά και ελάχιστα βοηθάνε τις ομάδες, δεν θα υπήρχε το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής.
Για τον απλούστατο λόγο ότι έσοδα από μόνο του δεν μπορεί να δημιουργήσει. Η εμπορικότητά του είναι ανύπαρκτη, δεν προκαλεί κανένα ενδιαφέρον στους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, δεν υπάρχει χορηγός που θα έδινε χρήματα για να διαφημιστεί στην Β’ Εθνική.
Είναι τέτοια η απαξίωσή του, τέτοια η αποστροφή του κόσμου, αφού στην συνείδηση των οπαδών υπάρχει ως ένα διεφθαρμένο πρωτάθλημα, που χωρίς τις… πλάτες της Πολιτείας δεν θα μπορούσε να προχωρήσει, θα αναγκαζόταν περισσότερες ομάδες να αποχωρήσουν εν τω μέσω της σεζόν λόγω οικονομικών προβλημάτων.
Αυτό το πρωτάθλημα, λοιπόν, μπορεί να φτιάξει, να αποκτήσει αξιοπιστία, σοβαρότητα, να κερδίσει την έξωθεν καλή μαρτυρία, μόνο αν γίνει η αναδιάρθρωση και οι ομάδες έχουν εγγυημένα έσοδα, αποκτήσουν οικονομική βιωσιμότητα, μπορούν να έχουν ποιοτικά ρόστερ και καλύτερες εγκαταστάσεις.
Αλλιώς, θα συνεχίσουν να παρακαλάνε τον εκάστοτε υφυπουργό Αθλητισμού, τον κάθε κυβερνητικό παράγοντα, να τους δώσει ένα ξεροκόμματο, να τους πετάξει ένα κοκαλάκι για να κρατηθούν και να εξακολουθήσουν να κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, όπως κινούνται όλα τα τελευταία χρόνια.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (4/10/18)
