Λέγαμε τις προάλλες ότι το αν καταφέρει να παίξει ο ΠΑΟΚ καλό ποδόσφαιρο θα εξαρτηθεί, σε ένα μεγάλο βαθμό, από την απόδοση των χαφ και από τη «χημεία» που θα γίνει στη μεσαία γραμμή του. Ωστόσο, η καλή απόδοση των χαφ δεν αρκεί από μόνη της. Πρέπει να λειτουργήσει όλη η ομάδα. Σε μία από τις πολλές φιλοσοφίες που «πουλάνε» οι προπονητές έχουν δίκιο: Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, όλη η ομάδα αμύνεται και όλη επιτίθεται.
Πάμε, λοιπόν, σήμερα στους επιθετικούς για να δούμε πόσο κρίσιμη είναι η δική τους συμβολή στη δημιουργία μιας ομάδας ικανής να κατακτήσει το Πρωτάθλημα. Κατ’ αρχήν, ας μην ξεχνάμε ότι η παραγωγικότητα του επιθετικού δεν εξαρτάται μόνο από τη δική του ικανότητα, αλλά και από τη συνεργασία που έχει με τους συμπαίκτες του και κυρίως με τους χαφ. Εξτρέμ που βγαίνει στον κενό χώρο αλλά ο χαφ δεν μπορεί να του δώσει σωστά την μπάλα, είναι καταδικασμένος να τρέχει άσκοπα. Φορ που δεν παίρνει την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή είναι καταδικασμένος να περιορίζεται σε ρόλο θεατή του αγώνα. Φωτεινό παράδειγμα ο Πρίγιοβιτς. Παίρνει την μπάλα, σκοράρει. Δεν την παίρνει, είναι σα να μην υπάρχει.
Εννοείται ότι σε περίπτωση απουσίας του Πρίγιοβιτς, ο ΠΑΟΚ διαθέτει μόνο τον Κουλούρη για την κορυφή της επίθεσης. Ο Κουλούρης είναι μαχητικός, προσπαθεί πάντα να τα δίνει όλα, αλλά «μίστερ γκολ» δεν είναι. Δεν είναι, δηλαδή, ο παίκτης με το «εκτόπισμα» του Σέρβου και με την ικανότητά του στο σκοράρισμα. Σ’ αυτή θέση, το ρόστερ έχει τρύπα. Και την έχει από τη στιγμή που δεν αποκτήθηκε παίκτης στη θέση του Κλάους.
Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι μπορεί να δικαιωθούν όσοι πιστεύουν ότι εναλλακτική λύση για τον ρόλο του φορ είναι ο Μακ. Ο Σλοβάκος, όπως και ο Κάμπος, είναι κλασικοί εξτρέμ και μόνο στα πλάγια μπορούν να αποδώσουν, έχοντας τη δυνατότητα να «βγαίνουν» και σε θέση για γκολ, είτε με προσωπική ενέργεια, είτε μετά από συνδυασμό. Το καλό με τον Μακ (που ακόμη απέχει πολύ από τον καλό Μακ) είναι ότι «έχει» το γκολ, που δεν «έχει» ο Κάμπος, το καλό με τον Κάμπος είναι ότι υπηρετεί με συνέπεια την τακτική που επιλέγει ο προπονητής.
Μένουν ο Λημνιός, ο Μυστακίδης και, φυσικά, ο Βιειρίνια. Ο Λημνιός έχει πολλά περιθώρια εξέλιξης αν δεν τον ξεχάσουν στη ναφθαλίνη, ο Μυστακίδης θα περιμένουμε υποχρεωτικά να δούμε πότε θα ξαναβρεί τον καλό εαυτό του, γιατί, αν τον βρει, είναι κι αυτός χρήσιμος, ενώ ο Βιειρίνια παραμένει μέχρι στιγμής γρίφος. Ο καλός Βιειρίνια που ξέραμε και αυτός που βλέπαμε με τη Βόλφσμπουργκ θα είναι το βαρόμετρο της ομάδας. Αν δεν ξαναβρεί τον εαυτό του είναι άγνωστο τι θα καταφέρει να προσφέρει. Πάντως, έχει να περιμένει πολλά ο ΠΑΟΚ, γιατί ο καλός Βιειρίνια μόνο κεντρικός αμυντικός και τερματοφύλακας δεν μπορεί να παίξει.
