Ενθουσιασμός και η όρεξη μεγαλώνει. Απόλυτα λογικό. Τη χρειάζεται αυτή την... ορμή ο Ηρακλής, το εξαιρετικό κλίμα, την ώθηση από τον κόσμο, την αυτοπεποίθηση που αποκτά η ίδια η ομάδα από την αγωνιστική της παρουσία και την αποτελεσματικότητά της.
Μην εκπλήσσεστε όμως. Αυτός είναι ο Ηρακλής. Ο φετινός. Μας έδειξε πια την ταυτότητά του. Είναι δεδομένη. Αυτό είναι το αγωνιστικό του στάνταρ. Δεν έπιασε «ταβάνι», δεν υπερέβει εαυτόν. Απλά συστήθηκε σ’ όλους. Για τα καλά. Και στους οπαδούς του και στους αντιπάλους του.
Η νίκη στην Κατερίνη συνοδεύτηκε από θετική εμφάνιση. Δίκαιη πέρα ως πέρα παρά τις όποιες φωνές. Μιλάμε με αγωνιστικά κριτήρια. Η αντίστοιχη με τον Ολυμπιακό Βόλου το ίδιο. Και το σκορ αδικεί την ομάδα, η οποία ιδίως στο πρώτο μέρος έγειρε το Καυτανζόγλειο. Το 1-0 ισχνό. Άξιζε παραπάνω. Στο Αλκαζάρ η διαφορά δυναμικότητας «έβγαζε μάτια» και το 2-0 υπέρ του Ηρακλή ήταν «άνετο» και επίσης δίκαιο.
Δεν μπορεί μια ομάδα που σε τρεις διαδοχικές αναμετρήσεις πρωταθλήματος (βάζοντας και κομμάτια των αγώνων με Λαμία και Λεβαδειακό στο κύπελλο), να πραγματοποιεί συμπτωματικά τέτοιες εμφανίσεις. Δεν μπορεί ο Ηρακλής να μην άξιζε αυτό που πήρε, βάσει παρουσίας του στον αγωνιστικό χώρο. Συνολικής παρουσίας του, σε επιθετικό-παραγωγικό κομμάτι και αμυντικό-ανασταλτικό.
Είναι δύο τομείς συμμετοχής απ’ όλους. Γιατί στην «παραγωγή» συμμετέχουν από τους στόπερ που βγάζουν την μπάλα από πίσω, τους κεντρικούς χαφ που την υποδέχονται και τη μοιράζουν, τους ακραίους μπακ που ανεβαίνουν «σπρώχνοντας» τους εξτρέμ στην περιοχή και τους φορ που τροφοδοτούνται. Όπως και στο ανασταλτικό-αμυντικό κομμάτι που ξεκινά από την πίεση ψηλά στην πρώτη πάσα, τις διαγώνιες καλύψεις των μέσων στους πλάγιους μπακ και τις επεμβάσεις των στόπερ...
Αυτός λοιπόν είναι ο Ηρακλής. Μια ομάδα συμμετοχής σε όλα. Επιθετικά κι αμυντικά. Μια ομάδα με συνεργασίες, αυτοματισμούς, ποιότητα, φαντασία και αποτελεσματικότητα. Μας έδειξε την ταυτότητά του. Κι όταν δεν θα είναι σε καλή μέρα (ελπίζοντας αυτό να συμβεί ελάχιστες φορές ως... καμία αν και ανέφικτο), θα φαίνεται και μάλιστα πολύ έντονα.
Αυτός είναι ο Ηρακλής. Μια ομάδα με έμπειρους παραμένοντες βελτιωμένους που αποτελούν «κορμό», νέους φιλόδοξους με εικόνες από την κατηγορία παίκτες κάτω των 24 που αποδίδουν επιβεβαιώνοντας το μεταγραφικό σχεδιασμό και οι τρεις Λατινοαμερικανοί μεταγραφέντες που δεν χρειάζονται συστάσεις. Πάνω απ’ όλα όμως είναι ένα σύνολο και μια ομάδα που καλύπτει... όλο το φάσμα της έννοιας. Είναι ένα «κράμα» που μπορεί να πετύχει το στόχο.
Είναι μια ομάδα που με την ώθηση του κόσμου του (που θα φαίνεται πολύ παραπάνω από πέρσι-πρόπερσι, εξαιτίας της ποιότητας που έχει ο Ηρακλής) μπορεί να περνά... αέρας από τέτοιες έδρες και να «λυγίζει» οποιονδήποτε αντίπαλο στο Καυτανζόγλειο.
ΥΓ: Δίχως –προφανώς- να αναφέρομαι σ’ αυτούς που ακολουθούν από την... Καλλικράτεια, την Αυτόνομη Θύρα 10 κι όλους όσους έζησαν όλες αυτές τις αρνητικά ιστορικές στιγμές, απορώ τι άλλο μπορεί να χρειάζεται να δει κάποιος για να στηρίξει αυτή την προσπάθεια.
Σε μια ομάδα με διοικητική σταθερότητα, αξιοπιστία που δίνει όραμα για το «αύριο», ένα αγωνιστικό σύνολο που «πνίγει» τον αντίπαλο και παίζει όμορφο ποδόσφαιρο, τι άλλο μπορεί να θες για να στηρίξεις;
ΥΓ1: Η φωτογραφία που επέλεξα στο σχόλιο, είναι από τον αγώνα με τον Ολυμπιακό Βόλου στο Καυτανζόγλειο. Δείτε τις αντιδράσεις των παικτών όταν μπαίνουν στο γήπεδο. Πόσο άγχος έχουν για τη νίκη. Που απορρέει σαφώς από την τεράστια θέληση που έχουν για να πετύχουν.