Εχω διαφωνήσει πάρα πολλές φορές με όσα λέει ή κάνει ο Γιάννης Μπουτάρης. Με έχει εκνευρίσει, με έχει εξοργίσει, με έχει βγάλει από τα ρούχα μου.
Του έχω ασκήσει πολύ σκληρή κριτική και από το «Metropolis» και από αυτή εδώ τη γωνία της «Metrosport»
Θεωρώ επικίνδυνες για τα εθνικά συμφέροντα τις θέσεις του. Τόσο για το Σκοπιανό, όσο και για τα ελληνοτουρκικά. Θεωρώ προκλητική και προσβλητική για τους πολίτες την αλαζονεία, τον σνομπισμό, τον ξερολισμό του.
Θα μπορούσα να του καταλογίσω, και το κάνω σε κάθε αφορμή –και είναι πολλές- που δίνει, τα μύρια όσα.
Ωστόσο, καμία διαφορετική άποψη, όσο εξοργιστική κι αν είναι, όσο κι αν προκαλεί ή προσβάλλει, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την αυτοδικία.
Η επίθεση που δέχτηκε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης το βράδι του Σαββάτου, ήταν τραμπούκικη και φασιστική. Όπως τραμπούκικη και φασιστική είναι κάθε αντίστοιχη επίθεση, είτε προέρχεται από ακροδεξιούς είτε από ακροαριστερούς.
Ηταν άλλο ένα ντροπιαστικό για την δημοκρατία μας γεγονός, το οποίο ήρθε για να επιβεβαιώσει πως έχουμε μπει σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς.
Ζούμε, πλέον, στην Ελλάδα τις συνέπειες της νομιμοποίησης της βίας. Το αποδεικνύουν, άλλωστε, οι αντιδράσεις του κόσμου. Είτε αυτών που επικροτούν τον ξυλοδαρμό του Μπουτάρη, είτε των «ναι μεν, αλλά…». Αυτών, δηλαδή, που καταδικάζουν τη βία, αλλά σπεύδουν να επισημάνουν πως πήγαινε γυρεύοντας αυτός που την υπέστη.
Εχει επικρατήσει η λογική της ζούγκλας. Οποιος λέει κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που πιστεύουμε εμείς, τον πλακώνουμε στο ξύλο. Δεν υπάρχει για κάποιους η αντιπαράθεση επιχειρημάτων, δεν τους λέει τίποτε η δυνατότητα που υπάρχει στις σύγχρονες δημοκρατίες, να… μαυρίζεις κάποιον με την ψήφο σου στην κάλπη και όχι σακατεύοντάς τον στο ξύλο.
Ολο αυτό, βέβαια, δεν μας προέκυψε τις τελευταίες μέρες. Κάποιοι το καλλιεργούν τα δέκα τελευταία χρόνια. Επενδύουν στη… λάσπη, έχτισαν καριέρες δηλητηριάζοντας την κοινή γνώμη, προκαλώντας την πόλωση, διαχωρίζοντας την βία σε καλή και κακή, ανάλογα με το από πού προέρχεται.
Αυτό, όμως, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν γίνεται οι επιλογές… χάους να επικρατήσουν. Αν συμβεί αυτό, χειρότερα θα γίνουν τα πράγματα, όχι καλύτερα…
Γι’ αυτό και ο μοναδικός δρόμος είναι η μηδενική ανοχή στη βία. Απ’ όπου κι αν προέρχεται…
