ΙΝΦΟ
Το αθλητικό παρακράτος, το «σύνδρομο της Στοκχόλμης» και οι αυταπάτες ότι… η κατάσταση θα αλλάξει από τον κολλητό του Θόδωρου Θεοδωρίδη, περίεργο κύριο Κουτσοκούμνη. Ηδη οι μαφιόζοι καθάρισαν από προχθές την υπόθεση «τίτλος» εξουδετερώνοντας με την γνωστή μέθοδο της παράγκας (εκτέλεση εν ψυχρώ) τον πλέον επικίνδυνο ανταγωνιστή τους.
Δεκαετίες ολόκληρες, σχόλια για την ίδια «πονεμένη ιστορία». Θα χρειαζόντουσαν πολλοί τόμοι για να καταγραφούν τα «ανδραγαθήματα» του ποδοσφαιρικού μας Αττίλα. Ατέλειωτες σφαγές, πίκρες, οργή, απογοητεύσεις, όλα μαζί σε μια αέναη περιδίνηση που σχηματίζει έναν κύκλο που όπως όλα δείχνουν δεν πρόκειται ποτέ να κλείσει. Και πάνω από όλα αυτά, όχι η αγανάκτηση και η κούραση που νιώθεις επειδή δεν είσαι σε θέση να σταματήσεις αυτό το κακό, αλλά η θλίψη για την μοιρολατρική συμπεριφορά των τραγικών θυμάτων απέναντι στους αδίστακτους θύτες τους. Μια απέραντη παθητικότητα με μνημοκτονίες, συγχωροχάρτια, λιγοψυχίες και τίποτε περισσότερο.
Δεκαετίες ολόκληρες το ίδιο βιολί με το μαγκανοπήγαδο στους ίδιους μονότονους και τυραννικούς ρυθμούς του. Οι αντιδράσεις και η… οργή των σφαγιαζομένων διατηρούν ελάχιστες ώρες. Μερικές φορές δεν συμπληρώνουν ούτε καν ένα 24ωρο. Απλά όπως γίνονται δείχνουν έναν καταναγκασμό θαρρείς και είναι η τελευταία υποχρέωση που έχουν. Και από εκεί και πέρα μια σιωπή βαθύτερη και τραγικότερη της αντίστοιχης των… αμνών που οδηγούνται στο σφαγείο.
Και όλα αυτά μέχρι να έρθει η επόμενη εκτέλεση για να υπάρξει και πάλι κάποια μικρή και αυτή τη φορά θρηνωδία, τύπου μιξοκλάματος μικρού παιδιού για να διεκδικήσει το χρέος και το σθένος πιθανόν της αντιμετώπισης της νέας θηριωδίας.
Εμείς είμαστε χρόνια ολόκληρα απέναντι στο αθλητικό παρακράτος, κόντρα στους μαφιόζους που διαφεντεύουν και λυμαίνονται τον χώρο. Υψώνουμε φωνή τόσο απέναντι στους τελευταίους όσο και σε έναν ύποπτο συνασπισμό ψευτοκουλτουριάρηδων εδώ στην Βόρειο Ελλάδα οι οποίοι υιοθετούν ειρωνικά (με τον χαρακτηρισμό «Μακεδονομάχοι) όλους όσους δεν ακολουθούν τη δική τους τακτική. Δηλαδή να επιδιώξουν σχέσεις με γαλαντόμους επιχειρηματίες, παράγοντες του Λεκανοπεδίου προκειμένου να αντλήσουν τα οποιαδήποτε συμφέροντα με αντάλλαγμα τη νόθευση της ενημέρωσης και τον αποπροσανατολισμό της φίλαθλης κοινής γνώμης.
Το «θέμα» λοιπόν που ασφαλώς δεν προέκυψε έτσι στο ξαφνικά με τη νέα σφαγή αλλά υπάρχει χρόνια ολόκληρα, στην προκειμένη περίπτωση είναι το πώς αντιμετωπίζεται αυτή η αρρωστημένη κατάσταση. Η απόλυτη παθητικότητα, η ασυγχώρητη ατολμία και η ηττοπαθής συμπεριφορά όπως και η ανεξήγητη ανοχή και αποδοχή όλων των εγκλημάτων επί τόσα χρόνια είναι βέβαιο ότι αποτελεί ένα βροντώδες μήνυμα ότι η κατάσταση θα συνεχιστεί και ότι ο Ολυμπιακός θα παραμείνει ο αδιαπραγμάτευτα άρχοντας του παρασκηνίου.
Ένα κράτος εν κράτει με δυο λόγια. Δυο εισαγγελικά πορίσματα που αποκαλύπτουν την δράση των συγκεκριμένων θεσμικών οργάνων (ΕΠΟ, ΚΕΔ) και μεγαλόσχημων παραγόντων που στηρίζουν και εξωραΐζουν την παράγκα μένουν στη γωνία. Αντίθετα αναβάλλονται περιέργως και μυστηριωδώς οι εκλογές της ΕΠΟ με συνέπεια να παραμείνουν στην εξουσία τα υπόλοιπα των υποδίκων και να διορίζουν ελεύθερα και ασύδοτα τον έναν μετά τον άλλο τους φονιάδες της ΚΕΔ με στόχο να καθαρίσουν μια ώρα νωρίτερα τον χώρο και το τοπίο στο νέο Πρωτάθλημα. Οι αλλαγές που εξαγγέλθηκαν ακόμη δεν άρχισαν (μόλις μια έγινε, του κυρίου Μπίκα όπως κοινοποιήθηκε χθες).
Οι επόμενοι διορισμοί που υποσχέθηκε ο κύριος Κουτσοκούμνης αυτοακυρώνονται ως προς την εγκυρότητα τους και τη χρησιμότητά τους και μόνο με τη δήλωση του Κύπριου ότι θα γίνουν σε συνεργασία με τον Θόδωρο Θεοδωρίδη, τον γιο του γραφικού Σάββα. Κλείνοντας το σχόλιο μου θα αναφερθώ σε μια ραδιοφωνική τοποθέτηση φίλου του Δικεφάλου, μετά το νέο μακελειό σε βάρος του ΠΑΟΚ σε συνδυασμό και με την ενέργεια του καλοπροαίρετου Ιβάν να ενισχύσει με εκατομμύρια ευρώ μια οργάνωση (εγκληματική) που ως βασικό της στόχο έχει να κατακρεουργήσει και να εξοντώσει την ομάδα του. Είπε χαρακτηριστικά: «Εμείς οι ΠΑΟΚτσήδες κινδυνεύουμε να εθιστούμε στο «σύνδρομο της Στοκχόλμης» και να συμπαθήσουμε στο τέλος τους δυνάστες μας. Ότι δηλαδή αισθάνεται πολλές φορές ο όμηρος απέναντι σε αυτόν που τον έχει αιχμαλωτίσει και ζητά λύτρα για την απελευθέρωση του».
ΥΓ1. Τη δεύτερη αράδα του τίτλου τη δανείστηκα και πάλι από παρέμβαση ραδιοφωνική φίλου του Δικέφαλου: «Τι κλαιγόμαστε; Μια ζωή τα ανεχόμαστε. Είμαστε από τη μοίρα μας, ραγιάδες».
ΥΓ2. Ο Μαρινάκης με ποια ιδιότητα κατέβηκε στα αποδυτήρια; Αλήθεια το πανό για τον Κοντονή δεν το είδε κανείς από τους υπεύθυνους της διεξαγωγής του αγώνα;
ΥΓ3. Βραδιά ντροπής για το συνδρομητικό κανάλι της NOVA. Με τον Γιάννη Πάγκο να αποτελεί μια θαρραλέα και τιμητική για τη δημοσιογραφία, παρουσία.
ΥΓ4. Αλήθεια τι ήθελε να μας πει ο κύριος Μίχελ με το σφιχταγκάλιασμα διαρκείας που είχε με τον Φορτούνη;
