Ηταν μαγκιά. Κυρίως του ανυπέρβλητου Αντελίνο Βιειρίνια, αλλά και όλης της ομάδας, που αντέδρασε αστραπιαία και έκανε την ανατροπή, για να προσθέσει άλλους τρεις βαθμούς στο ενεργητικό της και να ζητάει πλέον ακόμη οκτώ για να εξασφαλίσει και μαθηματικά τον τίτλο, ακόμη και αν ο Ολυμπιακός δεν χάσει βαθμούς ούτε σήμερα, ούτε στους υπόλοιπους αγώνες του.
Το πρώτο ημίχρονο ήταν σα να μην έγινε. Με νεύρα, με πολλές διακοπές, με σκληρά μαρκαρίσματα και με συνεχή περιττά σφυρίγματα από τον σαστισμένο Τσαμούρη, δεν υπήρχε ρυθμός και ο ΠΑΟΚ, μολονότι είχε συντριπτική υπεροχή στην κατοχή της μπάλας, δεν κατάφερε να δημιουργήσει αξιόλογες ευκαιρίες, απέναντι σε έναν Παναιτωλικό κλεισμένο πίσω, που, από την πρώτη στιγμή, έδειξε ότι εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι να μη δεχτεί γκολ.
Με την έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου και ενώ φαινόταν ότι ο ΠΑΟΚ δεν ρολάρει καλύτερα, ανέλαβε δράση ο Τσαμούρης. Τόλμησε να απλώσει το χέρι ο Ακπομ, φάουλ, ενώ έβγαινε τετ α τετ με τον γκολκίπερ του Παναιτωλικού. Τόλμησε να απλώσει το χέρι του και ο Κρέσπο μαρκάροντας τον αντίπαλό του, πέναλτι ευχαρίστως και χωρίς δεύτερη σκέψη. Από το τίποτε και από το πουθενά, ο ΠΑΟΚ βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Αλλά αυτή ήταν η αφορμή για να αφυπνιστεί και παίξει σαν ΠΑΟΚ.
Το ζητούμενο από εκεί και πέρα, στο τελευταίο ημίωρο, ήταν ο τρόπος με τον οποίο θα αντιδράσει η ομάδα, όχι απλά για να αποφύγει την ήττα, αλλά για να πάρει τους τρεις ακόμη βαθμούς. Το γκολ του Μάτος όντως δεν έπρεπε να “μετρήσει”, αλλά ήταν μια καλή στιγμή, για να έρθουν αμέσως μετά το καταπληκτικό γκολ του Βιεϊρίνια, προφανώς το πιο ωραίο του φετινού Πρωταθλήματος και μια ακόμη σεντερφορίσια γκολάρα από τον Μάτος. Ανατροπή μέσα σε 12 λεπτά! Μόνο και μόνο γι’ αυτό είναι άξιοι συγχαρητηρίων οι παίκτες του ΠΑΟΚ κι ας ήταν σκιές των εαυτών τους μέχρι να δεχτούν το γκολ.
Τελικά, το 1-0 αποδείχτηκε ευεργετικό. Γιατί μετά είδαμε, επιτέλους, έναν ΠΑΟΚ να τρέχει, να πιέζει, να δημιουργεί, να σκοράρει και να παίζει σαν επίδοξος πρωταθλητής. Κι αν ο Ακπομ ήταν λίγο πιο προσεκτικός στην κοντινή κεφαλιά που επιχείρησε, το ματς θα είχε λήξει ουσιαστικά στο 80ο λεπτό.
Η χθεσινή εμφάνιση του Βιειρίνια ήταν συγκλονιστική. Θα ήταν ακόμη και αν δεν πετύχαινε αυτό το απίθανο γκολ. Από την αρχή ήταν αυτός που το ήθελε περισσότερο και έδινε τον καλύτερο εαυτό του. Στο πρώτο ημίχρονο δεν τον ακολούθησε κανείς συμπαίκτης του, στο δεύτερο όμως τους παρέσυρε όλους. Ενας αρχηγός με όλη τη σημασία της λέξης.
Μαζί του και ο Μπίσεσβαρ, ο οποίος στο πρώτο ημίχρονο ήταν, όπως οι περισσότεροι, “χαλαρός”, αλλά στο δεύτερο έκανε σπουδαία δουλειά και βοήθησε στο να γίνει ο ΠΑΟΚ κυρίαρχος του παιχνιδιού, αν και βρέθηκε ξαφνικά πίσω στο σκορ.
Στον αντίποδα, ο Ζαμπά. Δεν μπήκε ποτέ στο παιχνίδι. Ηταν σα να μην υπήρχε. Ηταν σα να έπαιζε ο ΠΑΟΚ με 10 παίκτες σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Κι άλλοι παίκτες του ΠΑΟΚ δεν βρέθηκαν χθες στην καλύτερη μέρα τους, αλλά η… απουσία του Ζαμπά είναι ανεξήγητη. Είναι… δυο ταχύτητες πάνω από τους χθεσινούς αντιπάλους του, αλλά δεν φάνηκε ούτε για μια στιγμή.
Οσο για τον Τσαμούρη, συνέχισε μέχρι το τέλος με εχθρικά για τον ΠΑΟΚ σφυρίγματα, αλλά ευτυχώς οι παίκτες του δεν του έδωσαν κι άλλο δικαίωμα και δεν προέκυψε κάποια φάση στην οποία πάλι ευχαρίστως θα σφύριζε υπέρ του Παναιτωλικού (και του Ολυμπιακού...)
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (17/3)