Mε τη σημερινή επιστολή μου δεν θα κουραστώ καθόλου. Με απάλλαξε από τον κόπο ο πολύ σπουδαίος συνάδελφος ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ με την ανάγνωση του εκλογικού αποτελέσματος που δημοσίευσε στο Facebook.
Μπορεί να εκφραζόμουν με τον δικό μου τρόπο, ωστόσο επί της ουσίας τα ίδια θα έγραφα στον βασικό πυρήνα της εκτίμησής μου. Αφήνω αυτούσια την ανάλυση του Παντελή, με την αυτονόητη σημείωση ότι με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Πιστεύω δε ότι βρίσκει σύμφωνο και κάθε ώριμο, νοήμονα και μη φανατισμένο Ελληνα πολίτη. Ιδού:
“Η Νέα Δημοκρατία κέρδισε τις εκλογές με ένα ποσοστό αναμενόμενο. Κοντά στο 40%. Πέτυχε ό,τι ζητούσε. Μια, σχετικά, άνετη αυτοδυναμία που μαζί με το ΚΙΝΑΛ μπορεί να δώσει και τον αναγκαίο αριθμό ψήφων για τη διαχείριση μεγάλων θεσμικών ζητημάτων (180). Εντελώς οριακά, τουλάχιστον μέχρι στιγμής.
-Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν υπέστη στρατηγική ήττα, αλλά στην ουσία το ποσοστό του δεν είναι καν ήττα. Με όσα συνέβησαν κατά την τετραετία διακυβέρνησής του απώλεσε μόνο ένα 5%. Τη στιγμή, μάλιστα, που του έφυγαν διάφορες αριστερές σέχτες, οι οποίες, όλες μαζί, του έδιναν ένα ποσοστό με το οποίο θα κάλυπτε τις απώλειες. Αν αριθμήσει κανείς τα ποσοστά των κομμάτων που στις προηγούμενες εκλογές οι επικεφαλής τους ήταν με τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα του κ. Τσίπρα, φθάνει και ξεπερνά το ποσοστό των προηγούμενων εκλογών.
-Επι της ουσίας, δεν ηττήθηκε η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ (μνημόνια, Μακεδονικό, εθνομηδενισμός, μεταναστευτικό, τρόπος διαχείρισης της εξουσίας), αλλά ένα ποσοστό παραδοσιακών δεξιών που στις προηγούμενες εκλογές τον ψήφισαν, ανακατανεμήθηκε αυτήν τη φορά και ορισμένες αριστερές συνιστώσες του έφυγαν.
-Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει το συντριπτικό ποσοστό των κοινωνικών δυνάμεων που διαχρονικά συγκροτεί αυτό που συνηθίζουμε να λέμε “Δημοκρατική Παράταξη” και στο μεγαλύτερο μέρος του προέρχεται από το πρώην ΠΑΣΟΚ. Δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί η παρουσία του στον πολιτικό χώρο που προσδιορίζεται ως μη δεξιός.
-Θα μπορούσε να αμφισβητηθεί ο καταλυτικός ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ αν στο ΚΙΝΑΛ υπήρχε μια ισχυρή ηγετική πολιτική φυσιογνωμία. Αυτό και δεν υπάρχει και δεν διαφαίνεται ότι θα υπάρξει.
-Τι υπάρχει στο ΚΙΝΑΛ; Μια νέα γενιά που δεν βαρύνεται με τις αμαρτίες του παρελθόντος (τις οποίες επισείουν οι άνθρωποι που έφυγαν από τον πολιτικό αυτό χώρο), η οποία συλλογικά θα μπορούσε να αντιστρέψει τις αρνητικές εντυπώσεις που άφησε το Κίνημα από την πολυετή διαχείριση της εξουσίας.
-Με λίγα λόγια στο ΚΙΝΑΛ πρέπει να υπάρξει αλλαγή φρουράς και προσκλητήριο ενότητας του παραδοσιακού χώρου που στο παρελθόν κάλυψε το ΠΑΣΟΚ.
Η ανταπόκριση στο προσκλητήριο θα είναι δύσκολη, αλλά δεν υπάρχει άλλη οδός.
-Ο ΣΥΡΙΖΑ, όντας στην αντιπολίτευση, δεν αναμένεται να υποστεί φθορές που θα αμφισβητήσουν το ποσοστό του. Ούτε ο Τσίπρας θα αμφισβητηθεί και λόγω του ποσοστού που συγκέντρωσε και λόγω του ότι δεν υπάρχει ηγετική προσωπικότητα που θα μπορούσε να τον αντικαταστήσει αυτήν τη στιγμή.
Το μόνο που θα μπορούσε να φέρει σε δύσκολη θέση τη συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ και την ηγετική του ομάδα είναι η αποκάλυψη- ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ- σκανδάλων κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής εξουσίας του.
-Γενικώς, στην πολιτική ζωή παγιώνεται μια- προ κρίσεως- “κανονικότητα”, με τον ρόλο του ΠΑΣΟΚ να αναλαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και τον ρόλο μιας περιφερόμενης “ανανεωτικής” αριστεράς να αναλαμβάνει το ΚΙΝΑΛ.
Το πολιτικό δέμας των “παικτών” είναι μικρό για να περιμένουμε μεγάλες ανατροπές.
-Αξιοσημείωτη είναι και η μη κοινοβουλευτική παρουσία της "Χρυσής Αυγής", με την οποία δεν ασχολήθηκα ποτέ επειδή πίστευα πως είναι ένα συγκυριακό φαινόμενο της κρίσης το οποίο θα παρέλθει. Οπως και έγινε”.
Ελπίζοντας ότι, επιτέλους, θα αρχίσουμε να αποκτούμε κράτος που θα αγαπά και θα σέβεται τον πολίτη.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport
