Του «έΚατσε» χθες η νίκη του ΠΑΟΚ, στην κυριολεξία. Με το φοβερό φάουλ του Κάτσε, πήρε τρεις βαθμούς από το πουθενά. Τρεις βαθμούς που δεν δικαιούταν, σύμφωνα με την απόδοσή του, που ήταν άθλια. Εάν δεν υπήρχε η αποβολή του Ρατς, εάν η εκτέλεση του χαφ του ΠΑΟΚ δεν έβρισκε δοκάρι και δίχτυα και έτσι έληγε το ματς 0-0, το μόνο που θα είχε να επικαλεστεί η ομάδα θα ήταν ότι δεν δέχτηκε γκολ μετά από... 11 συνεχόμενους αγώνες. Τώρα, έχει πετύχει τον στόχο της και τουλάχιστον μένει η ικανοποίηση για τη νίκη. Ομως, πό τον χθεσινό ΠΑΟΚ δεν είδαμε απολύτως τίποτε, πέρα από τη σχετικά καλή αμυντική λειτουργία.
Στα χαφ και μπροστά η κατάσταση ήταν απελπιστική. Ο Νομπόα, βαρύς και επιπόλαιος, έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο. Ο Τζιόλης προσπαθούσε να περάσει κάποιες κάθετες πάσες χωρίς επιτυχία και ο Κάτσε έμεινε πολύ μακριά από το να προσφέρει στον δημιουργικό τομέα. Δεν έφταιγαν ωστόσο μόνο αυτοί. Ο Μακ και ο Περέιρα είχαν διάθεση, αλλά «σκουντουφλούσαν» μονίμως πάνω στους αντιπάλους τους και δεν κατόρθωσαν να αξιοποιήσουν ούτε μία από τις λίγες πάσες της προκοπής που πήραν. Οσο για τον Αθανασιάδη, ήταν πάλι ο πιο ουσιαστικός απ’ όλους, αλλά έμεινε μακριά από τα αντίπαλα δίχτυα, πελαγοδρομώντας γενικώς και αορίστως κάπου στο κέντρο.
Επιθετικά δεν δόθηκε βοήθεια ούτε από τους πλάγιους μπακ. Λίγες φορές προωθήθηκαν ο Κωνσταντινίδης και ο Ρατς και ακόμη πιο λίγες πέρασαν επικίνδυνες σέντρες. Μοιραία, ο Τζαβέλλας, ο Βίτορ και ο Ιτάνζ, που αντέδρασε θετικά σε δύο επικίνδυνες περιπτώσεις, ήταν οι κορυφαίοι. Κι αυτό τα λέει όλα.
Είναι, λοιπόν, να αναρωτιέται κανείς τι είδους δουλειά γινόταν τόσες μέρες με τη διακοπή του Πάσχα. Αυτό το τίποτε που είδαμε χθες δούλευαν Γεωργιάδης και παίκτες; Αυτό το τίποτε θα δούμε και στους υπόλοιπους αγώνες; Πολύ φοβάμαι ότι με τέτοιου είδους εμφανίσεις ο ΠΑΟΚ δεν θα έχει καμία τύχη στα πλέι οφ. Εκτός κι αν δεχτούμε ότι η ομάδα θα παρουσιάσει βελτίωση, τώρα που σταθεροποιεί ψηλά το ηθικό της με μια δεύτερη συνεχόμενη νίκη. Πιο πολύ, πάντως, με ευχή μοιάζει αυτό και μακάρι να πιάσει τόπο.
Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο πανηγυρίστηκε το γκολ από τους παίκτες εντός αγωνιστικού χώρου και στον πάγκο. Ολοι έδειξαν να ανακουφίζονται. Ολοι το χάρηκαν σφίγγοντας τις γροθιές τους και κοιτάζοντας στον ουρανό, λες και πήραν μ’ αυτό το γκολ κάποιον τίτλο. Φάνηκε πεντακάθαρα ότι η ομάδα είναι πιεσμένη και αγχωμένη. Φάνηκε ότι λειτουργεί υπό καθεστώς στρες. Εξ ου και τα πολλά περισσότερα φάουλ που παραχώρησε ο ΠΑΟΚ από την Κέρκυρα στη διάρκεια του αγώνα. Υπήρχε μεγάλη νευρικότητα, ίσως και... φόβος μη τυχόν έρθει μια ακόμη ήττα.
Η αυτοπεποίθηση λείπει κι αυτός είναι ένας τομέας στον οποίο πρέπει να κάνει μεγάλη προσπάθεια ο Γ.Χ. Δεν μπορεί να πάει ο ΠΑΟΚ πανικόβλητος στα πλέι οφ. Δεν μπορεί να μπαίνουν στο τερέν οι παίκτες του τόσο στρεσαρισμένοι. Σίγουρα μπορούν να παίξουν καλύτερο ποδόσφαιρο, αλλά μόνο αν απελευθερωθούν. Στο κάτω-κάτω, υπάρχουν αρκετοί έμπειροι και «μπαρουτοκαπνισμένοι». Δεν έχουν παρά να «σηκώσουν» και να παρασύρουν τους υπόλοιπους.
