Μια ρεαλιστική ανάγνωση του αγώνα στη Ρόδο και με την προϋπόθεση ότι η μνήμη δεν θα είναι… κοντή, λογικά θα οδηγήσει τον Βαγγέλη Αγγέλου στην αναθεώρηση των αρχικών αποφάσεων του, με την ταυτόχρονη διαφοροποίηση ρόλων.
Είναι λογικό για κάθε προπονητή να στηρίζει τις επιλογές του, αρκεί αυτές να προσφέρουν έστω αφορμές για υποστήριξη. Ανεξαρτήτως της σπουδαίας νίκης επί του Κολοσσού, είναι προφανές ότι ο έμπειρος τεχνικός δεν εισπράττει πράγματα από συγκεκριμένους παίκτες. Υπό την έννοια ότι μέχρι στιγμής, είναι αδύνατο να επιχειρηματολογήσει (βάσει εικόνας) για τον χρόνο συμμετοχής του Μπορίς Νταλό σε σχέση με τον Δημήτρη Φλιώνη. Ή τον αντίστοιχο του Ραμόν Χάρις συγκριτικά με τον Διαμαντή Σλαφτσάκη. Οι δύο ξένοι ακολουθούν μια φθίνουσα πορεία σε σχέση με τις αρχικές εμφανίσεις τους και οι δύο Ελληνες κάνουν την αντιστρόφως ανάλογη διαδρομή.
Για παράδειγμα, ο Λάκι Τζόουνς με τα καλά και τα στραβά του ήταν ο παίκτης που «καθάρισε» στο Λαύριο αλλά κι έβαλε 12 πόντους (χθες) στο κρίσιμο σημείο. Στα πολύ δύσκολα είναι εκεί. Ο Γκάρι ΜακΓκι μπορεί να μην ήταν αναποτελεσματικός στην επίθεση, αλλά αμυντικά «κατάπιε» τον Μαυροειδή. Ο Μαϊκάλ Κάιζερ έχει διαδοχικά καλά παιχνίδια και ανταπόκριση στον ρόλο του.
Πριν τον αγώνα με τον Κολοσσό, είχαν προαποφασιστεί αλλαγές. Η παράταση εφαρμογής των αποφάσεων στοιχειοθετεί τη συνηθισμένη αντίδραση μιας πελαγωμένης ομάδας. Το επικίνδυνο είναι όμως να λαμβάνεται ως κριτήριο το αποτέλεσμα ενός αγώνα και όχι η ευρύτερη εικόνα. Βέβαια, στην περίπτωση του Αρη υπάρχει κι ένα ακόμη στοιχείο. Η άρνηση των τριών (σ. σ. Σανικίντζε, Μαρμπλ, Ντραγκίτσεβιτς) να συμβιβαστούν με τις προτάσεις του Αρη με την ταυτόχρονη απαίτηση καταβολής των χρημάτων σε βάθος ενός χρόνου. Κι έτσι, η νίκη στη Ρόδο δίνει… πάτημα για καθυστερήσεις, έως ότου έρθει ένα αρνητικό αποτέλεσμα για να γίνει νέα συζήτηση.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (11/11)