Τελικά από τα συμφραζόμενα κατάλαβα πως η ανταπόκριση στο κάλεσμα για την αγορά διαρκείας δεν υπήρξε η αναμενόμενη.
Χθες με την ευκαιρία του σχηματισμού σε σώμα η διοίκηση του ποδοσφαιρικού τμήματος με ανακοίνωσή της επισήμανε, με επιδέξιο τρόπο θα έλεγα τα παρακάτω: «Είμαστε αναγκασμένοι εκ των πραγμάτων να ζητήσουμε την οικονομική συνδρομή και του τελευταίου Ηρακληδέα. Για να έχει λοιπόν πιθανότητες επιτυχίας το εγχείρημα της νέας Διοίκησης απαιτούνται άμεσα χρήματα το σύνθημα όλων μας από εδώ και στο εξής θα πρέπει να είναι ένα… Είσαι Ηρακλής; ΑΠΟΔΕΙΞΕ ΤΟ». Κι εγώ ο ανύποπτος ας πούμε σκέφτομαι. «Μα είναι ανάγκη να το τα ζητάνε με πλάγιο τρόπο;». Μήπως δεν ήταν απαίτηση ο Ηρακλής να ανήκει στον κόσμο του και όχι στους κατά καιρούς εμφανιζόμενους μεσσίες του και δη στους τελευταίους; Αρα ήταν αναγκαίο; Δεν υπάρχει λόγος να πικραθεί κάποιος αν από την πλευρά μου αναφέρω ορισμένες διαπιστώσεις εντελώς προσωπικές.
Φανταζόμουν πως όλοι ή σχεδόν όλοι , θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν τον σύλλογο όπως του καθενός ήταν δυνατό. Με μεγάλη μου λύπη διαπιστώνω όμως πως, για τους περισσότερους έχει γίνει βόλεμα και κάλυψη οι πέντε έξι που πήγαν να σώσουν την κατάσταση. Αμέτρητα ποστ στα μέσα μαζικής δικτύωσης όπως το Facebook και το Twitter πήγαιναν κι έρχονται τα τελευταία χρόνια μιλώντας για επανάσταση ,για αλλαγή για το ότι πρέπει επιτέλους ο κόσμος να ξυπνήσει να σηκωθεί από τον καναπέ να πάψει να βλέπει μόνο και να διεκδικήσει όλα αυτά που τόσο βάρβαρα του στερήθηκαν. Τι γίνεται όμως, με το να αφήσει την αναπαυτική καρέκλα του γραφείου του και να πάψει πλέον να «φωνάζει» με τα δάχτυλα από ένα πληκτρολόγιο, χωρίς να υψώνει το χέρι του που θα σπάσει τα τζάμια τη προσωπικής του απομόνωσης, αφήνοντάς τη ζημιά της θραύσης του υαλοπίνακα σε άλλους;
Που βρίσκονται όλοι αυτοί, που έπιναν τον καφέ τους μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, γράφοντας ατελείωτα ποστς για αξίες, δικαιώματα και επαναστατικές προτροπές ; Και προτείνω με το συμπάθιο πάντα. Αν θέλετε φίλοι μου να αλλάξετε το στάτους κβο του Ηρακλή αλλάξτε πρώτα τον εαυτό σας, κατανοώντας επιτέλους το πρόβλημα. Καλή η τεχνολογία, δεν λέω, είναι ένα πολύ καλό μέσο δικτύωσης και οργάνωσης μέχρι να φέρει αποτελέσματα, αλλά μετά χωρίς ενεργό συμμετοχή, κυρίως οικονομική, δεν κερδίζεται καμία επανάσταση.
