Θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σαν μια αναμενόμενη και δικαιολογημένη αναζήτηση άλλοθι για το νέο στραπάτσο της ομάδας του, τα όσα επιστράτευσε ο συμπαθέστατος Μαρίνος Ουζουνίδης, αν περιοριζόταν στις άτυχες και μόνο στιγμές της ομάδας του και δεν επεκτεινόταν στα περί καλύτερης ομάδας αυθαίρετα και γενικόλογα συμπεράσματα του. Αιτιάσεις και δικαιολογίες αν μη τι άλλο ατεκμηρίωτες και εκ των πραγμάτων ανεπιβεβαίωτες που τον εξέθεσαν και στις οποίες προχώρησε αμέσως μετά το τέλος του αγώνα.
Ο Εβρίτης κόουτς προφανώς χωρίς να υπολογίσει το ενδεχόμενο πως με αυτή την τοποθέτηση έδινε το δικαίωμα και την ευκαιρία σε όσους τον έβλεπαν και τον άκουγαν να συγκρίνουν τις δυο ομάδες όχι μόνο στο συγκεκριμένο παιχνίδι αλλά και γενικά στη μέχρι στιγμής διαδρομής τους στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Για την προηγούμενη βέβαια δεν υπήρχε λόγος αναφοράς αφού δεν ήταν αυτός που βρισκόταν στον πάγκο της ΑΕΚ αλλά και για ένα πρόσθετο λόγο και τον πιο ουσιαστικό, ότι στον τελικό Κυπέλλου όλη η Ελλάδα είχε απεριόριστη άνεση να προχωρήσει και να καταλήξει νομοτελειακά στο ότι ο ΠΑΟΚ ήταν μια κλάση καλύτερη ομάδα. Βλέποντας λοιπόν και συγκρίνοντας από περιέργεια όλοι αυτοί, σίγουρα θα διαπίστωσαν ποια από τις δυο ομάδες είναι καλύτερη.
Και δεν θα χρειάστηκαν παρά πολύ λίγες αλλά και συγκεκριμένες σοβαρές αποδείξεις. Εβαλαν λοιπόν από τη μια πλευρά της ζυγαριάς την ΑΕΚ στις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις με αντιπάλους τα λιμά και τα τσικό όπως επίσης και την μέχρι στιγμής πορεία της στο Πρωτάθλημα και το «σπρώξιμο» που είχε προκειμένου να βρίσκεται στις πρώτες θέσεις. Και από την άλλη τον ΠΑΟΚ με τα μεγαθήρια της Ευρώπης και τις συγκλονιστικές του προσπάθειες με υπερβάσεις να κερδίζει παιχνίδια εντός της επικράτειας απόλυτα «ναρκοθετημένα» με περίεργες διαιτησίες.
Οσο για το προχθεσινό κρυστάλλινο 2-0 το οποίο ο Λουτσέσκου και οι παίκτες του το πήραν με άνεση περιπάτου, μάλλον δεν επιτρέπει και δεν δικαιολογεί τέτοιου είδους επικοινωνιακές προσεγγίσεις και μάλιστα από έναν έμπειρο και σοβαρό όπως θέλει να δείχνει προπονητή. Ναι, ο ΠΑΟΚ ήταν και είναι καλύτερος σε όλα τα επίπεδα. Μια ματιά στο ρόστερ του, στο βάθος και στην ποιότητα που διαθέτει, δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης.
Υστερεί όμως σε κάτι πολύ σημαντικό είναι αλήθεια. Και αυτό δεν είναι άλλο από το παρασκήνιο. Πέραν αυτής όμως της σύγκρισης, ο προχθεσινός θρίαμβος των γηπεδούχων έφερε στην επιφάνεια και κάποια άλλα περιστατικά και στιγμές που καταγράφηκαν έντονα και αποτυπώθηκαν ακόμη πιο έντονα στον κόσμο που βρέθηκε στην Τούμπα. Κορυφαία στιγμή αυτή με τον Κρέσπο να κλέβει την παράσταση αλλά και να αφήνει άφωνους στην κυριολεξία τους πάντες (πιστεύω και όλο το πανελλήνιο) προσερχόμενος με τη νεογέννητη κορούλα του πριν από τη μεγάλη μάχη, θεωρώντας και πιστεύοντας ότι η ευλογημένη αύρα της θα φούσκωνε με ούριο άνεμο τα πανιά της ασπρόμαυρης γαλέρας. Προσωπικά αισθάνθηκα ένα συναίσθημα πραγματικά συγκλονιστικό.
Κάτι μεταξύ δέους (ναι, καλά το διαβάζετε) αλλά και θαυμασμού. Συγχρόνως όμως και απέραντου θαυμασμού για έναν αθλητή που εκδήλωσε με αυτό τον τρόπο την αγάπη για την ομάδα του αποδεικνύοντας πως την θεωρεί ως δεύτερη οικογένεια. Η εικόνα θα μείνει βαθιά χαραγμένη μέσα στις πολλές αναμνήσεις της πολύχρονης δημοσιογραφικής μου ενασχόλησης. Η μεγάλη νίκη του ΠΑΟΚ έφερε όπως προαναφέραμε στην επιφάνεια και κάποιες λίγες αδυναμίες που ασφαλώς θα πρέπει να απασχολήσουν τον κόουτς. Θεωρείται ασύμβατο, αδόκιμο και έξω από τις δυνατότητες μιας εξαιρετικής ομάδας όπως είναι ο ΠΑΟΚ, οι επιθετικοί αντίπαλοι να κάνουν πάρτι μέσα στην περιοχή του ΠΑΟΚ στα στημένα και στα κόρνερ και στα φάουλ.
Ηδη και προχθές είχαμε δυο τέτοιες επικίνδυνες περιπτώσεις. Επιπρόσθετα επανεμφανίστηκε και η αδυναμία στα χαφ με την έλλειψη ενός μέσου «τρεχαλατζή» όπως ήταν ο Χαρίσης. Θα λέγαμε στο περιθώριο και ότι οι ΠΑΟΚτσήδες όταν κάποια μεγάλα παιχνίδια τα κερδίζουν δεν ασχολούνται καθόλου με τη διαιτησία είτε αυτή είναι καλή είτε κακή. Η μεγάλη επιτυχία σκεπάζει και συγχωρεί τα πάντα. Αυτό συμβαίνει σχεδόν πάντα. Αναφερόμενοι στον Φινλανδό θέλουμε να επισημάνουμε ότι χωρίς να έχει την παραμικρή πρόθεση να βλάψει κάποια ομάδα ή το αντίστοιχο να ευνοήσει, προχθές ιδιαίτερα στον πειθαρχικό τομέα δεν τα πήγε καλά και οι παραλείψεις του (πιστεύουμε όχι εσκεμμένες) βοήθησαν σημαντικά τους φιλοξενούμενους.
Το μεγάλο λάθος του ήταν ασφαλώς το «κόψιμο» του πλεονεκτήματος σε μια φάση που έβγαζε τον μισό ΠΑΟΚ απέναντι στον Μπάρκα. Τέλος καλό όλα καλά! Ωστόσο η κριτική δεν βλάπτει και οι επιφυλάξεις πάντοτε πρέπει να υπάρχουν για να μην βρεθούμε ξαφνικά σε κάτι τελείως διαφορετικό και πιο καταστρεπτικό. Σημαντική στιγμή κατά την προσωπική μου άποψη, και το πάθος με το οποίο πανηγύρισε ο Πέλκας τα γκολ του Πρίγιοβιτς. Άλλο ένα στοιχείο κοντά στο μεγαλειώδες του Κρέσπο, που αποδεικνύει πως πραγματικά ο ΠΑΟΚ είναι μια πολύ μεγάλη οικογένεια.
Οσο για τον χαρακτηρισμό του τίτλου, δεν έβρισκα κάποιον άλλο εκτός από το «κλεπταποδόχους» προκειμένου να αναφερθώ στους Ενωσίτες. Αλήθεια, πώς θα μπορούσαμε διαφορετικά να τους χαρακτηρίσουμε από τη στιγμή που αποδέχθηκαν το προϊόν μιας εξόφθαλμης και κυνικής ληστείας;