Αν κι ουδόλως διαφωνούμε με όσους αναμοχλεύουν πάθη, ξεφυλλίζοντας τα λάθη του ΠΑΟΚ στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο… Για να φθάσουν στο συμπέρασμα της μέγιστης αδικίας σε βάρος του εαυτού του… Αν και συμφωνούμε με όσους το πράττουν κι επιμένουν πως ο «δικέφαλος» έπρεπε να κτυπά και τα δυο του κεφάλια επειδή επί του παρόντος το… ταμείο είναι μείον στο Πρωτάθλημα… Εν τούτοις θεωρούμε πως η χρησιμότητα του flash back είναι μόνον η ουσία μιας έννοιας: Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει! Ή με άλλα λόγια: Εάν τα παθήματα δεν γίνουν μαθήματα, γεννούν κι άλλα παθήματα…
Εδώ όπου έφθασε ο ΠΑΟΚ – με το βαρίδιο της αφαίρεσης τριών βαθμών από την παρελθούσα αγωνιστική περίοδο – πέτυχε ένα εντυπωσιακό come back. Κι από εκεί που είχε καταβαραθρωθεί στα έγκατα της γης (ιδιαίτερα μετά την εντός έδρας ήττα από τον Ατρόμητο), αναρριχήθηκε στην επιφάνεια της γης. Για πολλές άλλες ομάδες αυτός είναι ένας άθλος. Για τον ΠΑΟΚ δεν είναι.
Γιατί δεν είναι; Πολύ απλά επειδή ο ΠΑΟΚ έπρεπε να είναι ήδη στον ουρανό της βαθμολογίας. Έπαιξε – κατά διαστήματα – την καλύτερη μπάλα. Απέδωσε – ορισμένες φορές – όλο το μεγαλείο της ψυχής του. Πέρασε – σε πολλές περιπτώσεις – δια πυρός και σιδήρου. Απέδειξε πως εφέτος είναι η καλύτερη ελληνική ομάδα (εντός κι εκτός Ελλάδας)…
Όλα αυτά βέβαια, είναι εντυπώσεις. Θετικές οι οποίες καλύπτουν τις αρνητικές. Κι η κάλυψη αυτή δεν μπορεί να αποδοθεί ως άθλος του ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ όφειλε με την δυναμική κόσμου κι ιδιοκτησίας να είναι ήδη στην κορυφή. Ναι, ακόμη και με τους -3 βαθμούς, να είναι. Δεν είναι! Εάν κι εφ’ όσον δεν επιχειρούσε να αυτοκτονήσει τόσες φορές κι εάν κι εφ’ όσον δεν γινόταν λάθος επιλογές (σε όλα τα επίπεδα), θα ήταν. Δεν είναι!
Για τον κόσμο του όμως, η προσπάθεια μετρά. Κι οι μάχες που δόθηκαν κι ας μην κερδήθηκαν... Εκτιμήθηκαν.
Χρόνος πάντως, ακόμη υπάρχει. Ο ΠΑΟΚ κέρδισε πάλι, την εμπιστοσύνη του κόσμου του. Και την ατσάλωσε. Αυτό είναι το όφελός του επί του παρόντος από τη μέχρι τούδε πορεία του. Ανεκτίμητης αξίας όφελος. Αρκεί να το αξιοποιήσει εδώ και τώρα…
