Αλήθεια πως θα χαρακτηρίζατε εσείς έναν τύπο που τη μια μέρα λέει άλλα και την επομένη ακριβώς τα αντίθετα; Ανόητο, ανερμάτιστο, αφελή, φτηνό, καιροσκόπο ή γραφικό με κάποιες ενδείξεις απόδρασης από τη λογική και τάσης προσέγγισης… του Δρομοκαΐτειου;
Είναι αλήθεια πως αρκετές φορές το μυαλό μας προκειμένου να εξηγήσει κάποιες συμπεριφορές του εκπροσώπου επικοινωνίας της «δαφνοστεφανομένης» ομάδας της εύνοιας, σκανδαλίζεται να επιλέξει έναν από τους όχι και τόσο κολακευτικούς παραπάνω χαρακτηρισμούς, χωρίς όμως να καταλήγει σε αυτούς, για τον απλούστατο λόγο, ότι ο περί ου ο λόγος τύπος τα έχει τετρακόσια και ότι κάνει, το κάνει συνειδητά και βάση σχεδίου. Από τη στιγμή μάλιστα που κανείς από εκείνους που είναι υπεύθυνοι να τον περιορίσουν ή να τον τιμωρήσουν, δεν ενοχλείται ή για τον οποιοδήποτε άλλο λόγο δεν τολμά να τον ακουμπήσει. Στην περίπτωση του οι αθλητικοί εισαγγελείς παρουσιάζουν μια ανεξήγητη διστακτικότητα και μια μυστηριώδη «αφωνία». Έτσι παραμένουμε και περιοριζόμαστε στον τίτλο του «μετρ του αυτοεξευτελισμού» μια διάκριση που την έχει κερδίσει επάξια με την εν γένει εικόνα και συμπεριφορά του.
Θέλετε μια πρόσφατη επιβεβαίωση για αυτό; Δεν θα γυρίσω πολύ πίσω όπου υπάρχουν άπειρα δείγματα του ταλέντου του ευτραφούς προπαγανδιστή με το απύλωτο στόμα και τον ακραίο και δυσφημιστικό για το ελληνικό ποδόσφαιρο λόγο. Θα μείνω στα πολύ πρόσφατα και στις τελευταίες παραστάσεις που έδωσε. Η μία από αυτές αφορά την εικόνα του, κάνοντας δηλώσεις μετά τη διακοπή του αγώνα Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού. Σίγουρα δεν θα έχετε ξεχάσει τα όσα είπε μπροστά στο σύνολο των προσώπων των ΜΜΕ. Αν παρελπίδα τα έχετε λησμονήσει σας τα υπενθυμίζουμε.
Είπε: «Η ομάδα μου ήθελε να συνεχιστεί το παιχνίδι γιατί θα πετυχαίναμε κι άλλα γκολ, αλλά ο διαιτητής το διέκοψε. Δεν ήμασταν υπέρ της διακοπής, αλά υπέρ της συνέχισης του αγώνα». Πλην βέβαια και όλων των άλλων αναπόδεικτων περί μαχαιριών και φαντασιώσεων, που προσέθεσε. Ο εκπρόσωπος του λιμανιού ευθέως και δίχως το παραμικρό δισταγμό, έριξε την ευθύνη της διακοπής στο Γερμανό διαιτητή. Δυστυχώς όμως για αυτόν αλλά και για την ομάδα του, ο ρέφερι ήταν ξένος και δεν είχε καμία σχέση με την ερυθρόλευκη παράγκα και τους Κομίνηδες, Αρετόπουλους και Στυλιάρες. Ερωτηθείς λοιπόν για το συγκεκριμένο θέμα δήλωσε κατηγορηματικά ότι η ομάδα των φιλοξενούμενων ήταν κάθετα αρνητική για την επιστροφή στο γήπεδο ακόμη και μετά την απομάκρυνση των θεατών! Το φτύσιμο αυτή τη φορά ήταν τόσο έντονο και χαρακτηριστικό που δεν μπορούσε να εκληφθεί σαν ψιχάλα. Ο εκπρόσωπος το ξεπέρασε χωρίς αντίδραση, δηλώνοντας απών από την οποιαδήποτε προσπάθεια διάψευσης.
Πιθανότατα να τον είχαν ενημερώσει τα αφεντικά του, ότι μετά την ένσταση που είχαν υποβάλλει οι γηπεδούχοι για την αναίτια διακοπή και με το ενδεχόμενο της δικαίωσης τους (που τελικά δεν έγινε) θα έπρεπε να υποβάλλουν έφεση όπως και το έκαναν. Έτσι τα φούμαρα που πουλούσε ο ίδιος ότι η ομάδα του ήθελε να συνεχιστεί το παιχνίδι, επιστρεφόταν σαν σάπιες ντομάτες στην … μάπα του. Βέβαια αν γυρίσουμε και λίγο πιο πίσω θα τον δούμε να στέκεται δίπλα στον πρόεδρο του, σε εκείνο τον ιστορικό λόγο του, με τον οποίο διαλόστελνε όλους τους παίκτες του θρύλου χαρακτηρίζοντας τους άχρηστους, υπεύθυνους για την απώλεια του τίτλου και προειδοποιώντας τους, ότι δύσκολα θα ξαναπερνούσαν τις πόρτες του Ρέντη. Σύμφωνος ο τύπος χειροκροτούσε, όπως το ίδιο κάνει και τώρα, στη δεύτερη προσπάθεια της προπαγάνδας του λιμανιού να αποδείξει ότι όλα αυτά που λέγονταν πριν από λίγο καιρό για παίκτες σκουπίδια ήταν ψέμματα! Κορόιδευαν δηλαδή στην ψύχρα και χωρίς να νοιάζονται τον κόσμο του Ολυμπιακού.
Απίστευτα πράγματα. Οι άνθρωποι δεν παίζονται. Η αυτογελοιοποίηση είναι στο αίμα τους. Εν πάση περιπτώσει κι επί του προκειμένου και με αφορμή την αήθη επίθεση που επιχείρησε σε βάρος του Μάκη Γκαγκάτση, προβληματιζόμαστε και αδυνατούμε να εξηγήσουμε την ασυλία που απολαμβάνει ο κορυφαίος αυτός δυσφημιστής του ελληνικού ποδοσφαίρου.
ΥΓ1: Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά θετικά για να υπερασπιστούμε το Μάκη Γκαγκάτση. Δεν το έχει ανάγκη. Η στάση που επέδειξε απέναντι στον γραφικό τραμπούκο, ήταν η καλύτερη αντίδραση και απάντηση. Όσο για τους συγγενικούς συσχετισμούς που επικαλέστηκε ο ερυθρόλευκος προπαγανδιστής νομίζουμε ότι ήταν μια ατυχέστατη έμπνευση, γιατί θα πρέπει να γνωρίζει ότι το πανελλήνιο τον χαρακτηρίζει και τον θεωρεί δίδυμο αδερφάκι του Τσουκαλά.
ΥΓ2: Κερδίζουν πάντοτε στα χαρτιά. Παίζουν δεν παίζουν. Με τον Βάλνερ είχαν χάσει στο γήπεδο, πήραν τους τρεις βαθμούς στα χαρτιά. Με τον ΠΑΟΚ πέρυσι δεν αγωνίστηκαν καθόλου. Πήραν τους βαθμούς στα χαρτιά. Τελευταίο και πρόσφατο, κερδίζουν στα χαρτιά και τους διακοπέντες αγώνες, ανατρέποντας πρωτόδικες αποφάσεις. Συμφωνούμε απόλυτα με το διαδικτυακό χτύπημα του Γιώργου Σαββίδη.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (18/4)
