Αυτά που «συνέβησαν» στην περίπτωση (στο σόου) Μολέντο με τον ΠΑΟΚ δια του εκπροσώπου του και υπευθύνου μεταγραφών να παρουσιάζει την εικόνα ενός αφελούς τύπου που είδε φως και ανοιχτή πόρτα και πέρασε μέσα για να γίνει τελικά παιχνιδάκι και αντικείμενο ενός περιφρονητικού παζαριού, στο οποίο πρωταγωνιστικό και αφανή ρόλο είχε ένας παράγοντας ο οποίος βρισκόταν σε δεινή θέση και για να επιβιώσει ξεπουλούσε όχι μόνο τα μαχαιροπήρουνα αλλά και τα κουφώματα του ετοιμόρροπου σπιτιού του (Αλαφούζος), δυστυχώς δικαιολογούν την ανησυχία και τον προβληματισμό των φίλων του Δικέφαλου.
Με την αρνήτικη κατάληξη της πονεμένης αλλά και διαστροφικής αυτής περίπτωσης, τα όσα έγιναν γνωστά (γιατί σίγουρα υπάρχουν και χειρότερα που έμειναν στο σκοτάδι) οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα σοβαρά θέματα του ΠΑΟΚ όπως είναι η μεταγραφική του ενίσχυση -ιδιαίτερα στη φετινή μεγάλη και σημαντική ευκαιρία- είναι δυσοίωνα. Θα λέγαμε και τραγικά αν δεν διατηρούσαμε κάποιες ελπίδες ότι μετά από αυτό το ταπεινωτικό «πάρτα όλα Αλαφούζε» ο μεγαλομέτοχος θα αποφασίσει επιτέλους να απαλλαγεί από ορισμένα βαρίδια, από κάποιους αποδεδειγμένα ανεπαρκείς που συνεχίζουν να τον χρεώνουν και να τον φεσώνουν. Σε αντίθεση με την δική του μεγαλοθυμία να εξακολουθεί να τους ανταμείβει πλουσιοπάροχα.
Για να μην ξεκινήσουμε και πάλι κρατώντας την άκρη του κουβαριού και αναφερόμενοι στα έργα και τις ημέρες του ανίκανου Σλοβάκου μένουμε στα σημερινά. Ασφαλώς κάτι που θα πρέπει να επισημάνουμε είναι το γεγονός πως στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο, όπως και στις δύο προηγούμενες, έχει αποδειχθεί ότι ο ΠΑΟΚ δεν έχει παρουσιάσει ούτε υποψία σοβαρού προγραμματισμού ενίσχυσης της ομάδας. Με αποτέλεσμα όλες οι κινήσεις να γίνονται πρόχειρα, περιστασιακά και με όρους τζόγου. Και επιπρόσθετα με την προσδοκία ότι την τελευταία στιγμή θα μπορούσε ο Ιβάν να προχωρήσει σε θεαματικές διορθωτικές κινήσεις, αν όλα θα πήγαιναν (όπως και πήγαιναν) στραβά.
Προφανώς δε χρειάζεται να διευκρινίσουμε ότι και στις τρεις αυτές περιόδους ο υπεύθυνος είναι ο ίδιος. Οπως επίσης δε χρειάζεται να επαναλάβουμε τα τερατώδη λάθη του, με αποτέλεσμα η ομάδα να μη βρίσκεται εκεί που θα έπρεπε και που θα μπορούσε, να διεκδικεί άνετα και εκτός συναγωνισμού τους στόχους της. Όμως το γεγονός ότι σήμερα ο αποδεδειγμένα ανίκανος Μίχελ εκπροσωπεί τον ΠΑΟΚ σε συναλλαγές που θα μπορούσαν και θα έπρεπε να τις κάνουν παράγοντες αετοί, λέει πολλά. Δεν είναι τυχαίο βέβαια το ότι ο ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή υπέστη προσβολές και ταπεινώσεις στην περίπτωση του Μολέντο. Ο Αλαφούζος εκμεταλλευόμενος την αδυναμία και την ανεπάρκεια του Μίχελ βρήκε την ευκαιρία από το καναβάτσο που βρισκόταν να βρεθεί όρθιος και να αναλάβει πρωταγωνιστικό (!!!) ρόλο στις συζητήσεις.
Έχοντας το πάνω χέρι αυτός που παραγοντικά ψυχορραγούσε με την ομάδα του έτοιμη να καταβαραθρωθεί, αναδείχθηκε κυρίαρχος σε μια συναλλαγή που τελικώς ναυάγησε και είναι πολύ κοντά στο να πει το «τετέλεσται». Ναι, έτσι ακριβώς έχει όλη η κατάσταση. Ο «αποχωρήσας» πρόεδρος πρόβαλε τα αιτήματά του με αδιαπραγμάτευτο ύφος προσθέτοντας το ένα πίσω από το άλλο σε μια σειρά και σε μια μεγέθυνση που μαρτυρούσε θράσος, αλλά και επίγνωση για το ανάστημα» και τις «δυνατότητες» της αντίπερα όχθης. Ακατέβατα τα «400» και τον «μισό» ΠΑΟΚ, με παίκτες νεαρούς και επιλεγμένους, όπως ο Κάτσε, ο Κωνσταντινίδης και ο Κουλούρης. Τον τελευταίο βέβαια τον διέσωσε η πιθανότητα πώλησης Πρίγιοβιτς -όπως τόσο άτσαλα μεθοδεύεται- αλλά και σε αυτή την περίπτωση ο Αλαφούζος άμεσα τον αντικατέστησε ζητώντας τον Μυστακίδη!!! (όχι βέβαια τον Σάκχοφ). Και να ήταν μόνο αυτό; Απαιτούσε, αυτός που θα λιποθυμούσε αν δεν κατάφερνε να πουλήσει τον παίκτη, ο ΠΑΟΚ να αναλάβει το μισό χρέος που έχει ο Παναθηναϊκός στον Μολέδο!!!
Τέτοιο θράσος. Κι όμως και σε αυτό ενέδωσε ο Λούμπος. Θα μου πείτε και γιατί όχι. Αφού θα έπαιρνε τα 400 και θα πλήρωνε ο ΠΑΟΚ και τους τρεις παίκτες που θα έδινε σαν ανταλλάγματα γιατί να μην μοιραστεί με το πλούσιο ταμείο του Δικέφαλου και το χρέος του προς τον Βραζιλιάνο; Τρελά πράγματα. Μετά και το ναυάγιο σε αυτή τη υπόθεση, όλοι έχουν την ευκαιρία πλέον να αντιληφθούν πόσο ασόβαρα και τυχοδιωκτικά διαχειρίζονται ορισμένοι τις τύχες του ΠΑΟΚ και τη φιλόδοξη επένδυση του Σαββίδη.
Η πλήρης υποταγή στον τελειωμένο παραγοντικά Αλαφούζο δεν είναι τυχαίο γεγονός. Το ότι ο κ. Μίχελ δεν είχε φροντίσει και πάλι να είναι έτοιμος για την τρέχουσα μεταγραφική περίοδο αποδεικνύεται περίτρανα τόσο από την περίπτωση Μολέντο όσο και από την αντίστοιχη που έσκασε πρόσφατα με την παραχώρηση ως δανεικού του Σταφυλίδη στη Στόουκ. Όλοι θυμούνται και την πρόθεση του Κώστα όπως και την επιθυμία του μεγαλομετόχου και ιδιαίτερα του γιου του να επιστρέψει στην Τούμπα ως δανεικός με όψιον για μόνιμη παραμονή. Δυστυχώς όπως όλα δείχνουν την περίπτωση δεν τη δούλεψε σωστά ο Μίχελ γιατί είχε ήδη επιλέξει να ψωνίσει και πάλι αριστερό μπακ από το γνωστό δικό του ουκρανικό μαγαζί.
Τα διαδιδόμενα περί μεγάλων διαφορών είναι οι καθιερωμένες διαρροές τις οποίες προθύμως υιοθετούν κάποιοι αφελείς του χώρου. Η λύση Σταφυλίδη ήταν πιο προσιτή, αλλά δεν δουλεύτηκε. Ετσι έχουν τα πράγματα σήμερα. Μετά και τις αρνητικές εξελίξεις στην περίπτωση Μολέντο μάλλον βρισκόμαστε μπροστά στη διαπίστωση -για ακόμη μια φορά- ότι στον ΠΑΟΚ τα σοβαρά θέματα τα διαχειρίζονται ανεπαρκείς. Οι φίλοι του Δικέφαλου πλέον μετά τα όσα έχουν δει και έχουν βιώσει καταλήγουν στην άποψη πως ΠΑΟΚ θα ανασάνει και θα γίνει μεγάλος αν τις τύχες του τις διαχειρίζονται «αετοί» και όχι «μπούφοι».
