Για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η ΠΑΕ ΠΑΟΚ έχει βγάλει τα συμπεράσματά του ακόμη και ο πιο αδαής οπαδός.
Την απόφαση του Ιβάν Σαββίδη να μη ξοδευτεί ιδιαίτερα φέτος για προπονητή και μεταγραφές την αντιλήφθηκαν ακόμη και οι πέτρες.
Τη στιγμή αυτή, δεν υπάρχει, φαντάζομαι, ούτε ένας ικανοποιημένος ΠΑΟΚτσής. Ούτε ένας αισιόδοξος για τη φετινή χρονιά. Κι αν ορισμένοι είναι μονίμως ανικανοποίητοι και συνηθίζουν να ισοπεδώνουν και να απαξιώνουν τους πάντες και τα πάντα, οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ στη συντριπτική πλειοψηφία τους ανησυχούν δικαιολογημένα, κρίνοντας ψύχραιμα και ρεαλιστικά.
Αν θέλουμε να μιλήσουμε γι’ αυτήν καθ’ εαυτήν την ομάδα, ήδη υπάρχουν κάποια δείγματα γραφής και το πιο αξιόπιστο τεστ που έγινε μέχρι σήμερα, το φιλικό με τη Νάπολι. Ναι, είναι νωρίς για οριστικά συμπεράσματα, ναι, αυτή την εποχή δεν επιτρέπεται ούτε ο ενθουσιασμός, ούτε η απογοήτευση, ναι, αναμένεται η εμφάνιση των διεθνών και η προσθήκη κι άλλων παικτών, ωστόσο υπάρχουν ήδη ασφαλείς ενδείξεις για ορισμένα πράγματα και αυτές οι ενδείξεις δεν επιτρέπουν αισιοδοξία.
Ο Αγγελος Αναστασιάδης προσπαθεί να κάνει όσο το δυνατόν καλύτερα τη δουλειά του. Σε δύο τομείς. Σ’ αυτό που λέμε «φιλοσοφία», «νοοτροπία», «ψυχολογία» και στο καθαρό τεχνικό κομμάτι, με την τακτική και τη στρατηγική στη διάρκεια των αγώνων. Τον τρόπο, δηλαδή, με τον οποίο θέλει, ανά περίσταση, να παίζει η ομάδα.
Ο ΠΑΟΚ διαθέτει έναν «ψαγμένο» προπονητή και έναν ικανότατο κόουτς. Το θέμα είναι, ωστόσο, τι είδους παίκτες διαθέτει αυτός ο κόουτς. Και η ερώτηση που ζητεί απάντηση είναι αν το φετινό ρόστερ του ΠΑΟΚ μπορεί να αποδειχθεί πιο ποιοτικό από το περσινό, ώστε η ομάδα να πετύχει επιτέλους κάτι περισσότερο από το αυτονόητο, που είναι η δεύτερη θέση στο Πρωτάθλημα και μια στοιχειωδώς αξιοπρεπής πορεία στο Γιουρόπα Λιγκ.
Η απάντηση είναι αυτονόητη μέχρι στιγμής: Όχι. Δεν μπορεί ο φετινός ΠΑΟΚ να είναι καλύτερος από τον περσινό. Διότι οι τέσσερις παίκτες που αποκτήθηκαν έως σήμερα δεν μπορούν να κάνουν τη διαφορά, αλλά και διότι οι πολλοί πιτσιρικάδες δεν μπορούν (πολύ λογικά και φυσιολογικά) να εγγυηθούν μια σταθερή παρουσία της ομάδας που θα οδηγήσει στην επίτευξη φιλόδοξων στόχων. Kάποια στιγμή, οι νεαροί ίσως μεγαλουργήσουν, φέτος, όμως, κανείς δεν μπορεί να έχει την απαίτηση να παρουσιάσουν έναν παντοδύναμο ΠΑΟΚ, με την πρώτη κιόλας ή τη δεύτερη χρονιά τους στην επαγγελματική ομάδα.
Τι μένει, λοιπόν, για να αλλάξει το σκηνικό; Να γίνουν δυο-τρεις εντυπωσιακές μεταγραφικές κινήσεις ακόμη. Εντυπωσιακές όχι για το θεαθήναι, αλλά για την ουσία. Μιλάμε για την απόκτηση τουλάχιστον τριών πραγματικά ποιοτικών παικτών, που θα ανεβάσουν επίπεδο την ομάδα.
Απλά πράγματα. Για να λες αυτή την εποχή στην Ελλάδα ότι πας για Πρωτάθλημα, πρέπει να έχεις καλύτερη ομάδα από τον Ολυμπιακό (και μετά να ελπίζεις ότι οι αγώνες θα κριθούν μόνο μέσα στα γήπεδα…) Εχει ο ΠΑΟΚ καλύτερη ομάδα από τον Ολυμπιακό; Όχι. Μπορεί να πάρει Πρωτάθλημα; Όχι. Μπορεί, έστω, να το διεκδικήσει; Όχι. Πώς μπορούν (αν μπορούν) αυτά τα «όχι» να γίνουν «ναι»; Μόνο εάν δυναμώσει θεαματικά το ρόστερ. Μόνο αν αποκτηθούν, έστω πολύ καθυστερημένα, δυο-τρεις παικταράδες που θα συμβάλουν στο να εμφανιστεί μπροστά μας ένας διαφορετικός ΠΑΟΚ. Ενας ΠΑΟΚ που θα παίζει καλό ποδόσφαιρο, που θα είναι άξιος να διεκδικεί τίτλους και που, παράλληλα, θα «χτίζει» και τον κορμό της ομάδας των επόμενων χρόνων.
Όλα αυτά ισχύουν για την περίπτωση που Ιβάν Σαββίδης, Ζήσης Βρύζας και Αγγελος Αναστασιάδης έθεσαν ως στόχο φέτος τον πρωταθλητισμό. Αν όχι, είναι κάτι άλλο. Ας το πουν, όμως, στον κόσμο του ΠΑΟΚ για να το ξέρει. Άλλο είναι να πιστεύει ο οπαδός ότι η ομάδα του θέλει να «χτυπήσει» τίτλους εδώ και τώρα και άλλο να γνωρίζει ότι θα κάνει απλώς συντήρηση και θα ετοιμαστεί για το μέλλον. Υπάρχει τεράστια διαφορά…
ΥΓ. Εχω μονίμως μια απορία και κανείς δεν δίνει μια εξήγηση: Όλα τα τελευταία χρόνια, δεν χρειαζόταν ο ΠΑΟΚ κάποιον επιτελικό χαφ; Όλα τα τελευταία χρόνια που η ομάδα υποφέρει στην ανάπτυξη του παιχνιδιού και στη δημιουργία ευκαιριών, κανείς δεν ένιωσε την ανάγκη να κινηθεί για την απόκτηση ενός δεξιοτέχνη, ταχύ, εύστροφου, με φαντασία, οργανωτή; Κανείς δεν σκέφτηκε ότι ο ΠΑΟΚ χρειάζεται έναν ηγέτη, με ισχυρή προσωπικότητα, μια ποδοσφαιρική φυσιογνωμία από αυτές που διαθέτουν όλες οι πραγματικά μεγάλες ομάδες; Κανείς παράγοντας και προπονητής, τελικά, δεν έκρινε ότι πέρα από τους τρελαχατζήδες αμυντικογενείς μέσους, χρειάζεται και ένας τέτοιου τύπου ποδοσφαιριστής, που, όπως λέμε, να ξέρει μπάλα; Δεν μπορώ να το καταλάβω…
