Mε Απόστολο Σαββουλίδη, Σάββα Χατζηιωάννου και Κώστα Πίρτσο αρχίζουν οι αναμνήσεις μου με τους τερματοφύλακες του ΠΑΟΚ. Ηρωική εποχή το τέλος της δεκαετίας του 1960 και η αρχή της δεκαετίας του 1970. Και οι τρεις, ό,τι πρέπει για εκείνες τις συνθήκες. Αλλά όταν κάθισε κάτω από τα δοκάρια ο Γιάννης ο Στέφας, μετέχοντας στην ανυπέρβλητη ομάδα της σεζόν 1972-73, νιώσαμε ότι ο ΠΑΟΚ διαθέτει έναν αληθινά σπουδαίο γκολκίπερ. Έναν τερματοφύλακα που πρόσφερε προσωπικούς βαθμούς στην ομάδα με εντυπωσιακές αποκρούσεις.
Δυστυχώς, ο ΠΑΟΚ τον έχασε νωρίς. Επαιξε σε 49 ματς και πρόλαβε μόνο να είναι ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές της κατάκτησης του Κυπέλλου του 1974, στον αλησμόνητο τελικό με τον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια, που κρίθηκε στα πέναλτι.
Εκτοτε, μόνο δύο ήταν οι τερματοφύλακες που έκαναν μεγάλη σταδιοδρομία με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, ακριβώς επειδή ήταν αντάξιοι των προσδοκιών και των στόχων της ομάδας. Ο Μλάντεν Φούρτουλα, που συμπλήρωσε 216 συμμετοχές και ο Γιάννης Γκιτσιούδης, που συμπλήρωσε 129. Δίπλα τους, θα μπορούσε να προσθέσει κανείς μόνο τον Τάκη Παντέλη, βασικό γκολκίπερ του πρωταθλητή ΠΑΟΚ του 1985, με αναπληρωματικό, μάλιστα, έναν άλλο καλό τερματοφύλακα, τον Λάκη Στεργιούδα.
Στα τελευταία 30 χρόνια δεν στέριωσε κανείς άλλος στον ΠΑΟΚ. Κανείς δεν ικανοποίησε τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, κανείς δεν ανταποκρίθηκε με συνέπεια και διάρκεια στις απαιτήσεις της ομάδας. Και ήταν πολλοί αυτοί που κάθισαν κάτω από τα δοκάρια της. Ελληνες και ξένοι. Πιο σημαντικό απ’ όλους θεωρώ προσωπικά τον Βαγγέλη Πουρλιοτόπουλο, ήταν όμως άτυχος στον ΠΑΟΚ, έφυγε και παίζοντας στον Πανιώνιο αναδείχτηκε δύο φορές κορυφαίος τερματοφύλακας του Πρωταθλήματος.
Είχαν, λοιπόν, καημό (και πολύ δικαιολογημένα) να δουν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ στην ομάδα τους έναν γκολκίπερ σαν τον Αλέξανδρο Πασχαλάκη. Να τους «γεμίζει» με την παρουσία του, να τους εμπνέει σιγουριά και να τους δίνει χαρές, κρατώντας την ομάδα όρθια όταν κινδυνεύει. Το σερί των εντυπωσιακών εμφανίσεών του από τον περσινό αγώνα στην Ξάνθη μέχρι σήμερα έχει μόνο μία κακή παρένθεση. Το διπλό λάθος του στη ρεβάνς με την Μπενφίκα. Λάθος χοντρό, λάθος που στοίχισε, αλλά που είναι ένα και μοναδικό μπροστά στις… άπειρες γκάφες που έχουν κάνει στο παρελθόν άλλοι τερματοφύλακες του ΠΑΟΚ.
Πέρα από αυτό, είναι πλέον πολλές οι επεμβάσεις του Πασχαλάκη που έχουν χαρίσει προσωπικούς βαθμούς στην ομάδα. Κι αν οι αμυντικές επιδόσεις του ΠΑΟΚ είναι πέρσι και φέτος εξαιρετικές, αυτό οφείλεται, σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό, στον Αλέξανδρο.
Τον θαυμάζω. Οχι μόνο γιατί είναι καλός τερματοφύλακας. Τον θαυμάζω και γιατί είναι σεμνός και ταπεινός. Προσέξτε το, αν δεν το προσέξατε ήδη: Κάθε φορά που του ζητούν να σχολιάσει τις σωτήριες αποκρούσεις του, αποφεύγει να μιλήσει για τον εαυτό του και γυρίζει πάντα τη συζήτηση στην ομάδα και τις προσπάθειες όλων των συμπαικτών του. Ενώ θα έπρεπε να απολαμβάνει την αποθέωση γιατί τη δικαιούται, αυτός ντρέπεται με τα κολακευτικά σχόλια. Πρωταθλητής και στο ήθος…
Εξηγήσεις του Ντέμη Νικολαίδη για μωρά παιδιά και ηλίθιους…
Πλάκα έχει ο Ντέμης Νικολαίδης. Η δήλωση που έκανε για να «σκεπάσει» τον θόρυβο μετά τη συνέντευξη που πήρε από τον Αντελίνο Βιειρίνια, απευθύνεται μόνο σε μωρά παιδιά και σε ηλίθιους. «Ο λόγος (στην εκπομπή στο OPEN TV) δίνεται κυρίως στους ποδοσφαιριστές και αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να αισθανθούν οικεία, να πουν την άποψή τους και να μοιραστούν αυτά που νιώθουν», λέει. Και προσθέτει: «Δεν ψάχνουμε σε αυτούς απαντήσεις για θέματα που οι μόνοι αρμόδιοι να απαντήσουν είναι η πολιτεία, τα αθλητικά όργανα και οι παράγοντες του ποδοσφαίρου».
Αν, λοιπόν, σκοπός της εκπομπής είναι αυτός, τότε γιατί η πρώτη-πρώτη ερώτηση που έκανε ο ποδοσφαιριστής Νικολαίδης στον ποδοσφαιριστή Βειρίνια ήταν γιατί δήλωσε ο Βιειρίνια ότι η ΑΕΚ έκλεψε τον τίτλο πέρσι από τον ΠΑΟΚ; Ο ίδιος ο Ντέμης αναίρεσε αυτά που προσπαθεί να πει σήμερα. Ο ίδιος ο Ντέμης έβαλε στη συνέντευξη πρώτο θέμα την κλοπή. Ο ίδιος ο Ντέμης παραβίασε την αποστολή της εκπομπής, όπως σήμερα την περιγράφει με την υποκριτική δήθεν εξήγηση που δίνει.
ΥΓ. Για τον επίσημο ΠΑΟΚ, πέρα βρέχει. Ως συνήθως…
