Ο Καγιούλης, αν πράγματι ενδιαφέρετε να μπλέξει με αυτήν τη ερμαφρόδιτη κατάσταση που προέκυψε στον Ηρακλή με απώτερο στόχο κάτι να κάνει, σίγουρα θα τρώει τα νύχια του όσο ο Παπαθανασάκης του ψήνει το ψάρι στα χείλη. Βέβαια ο Καγιούλης θα ενδιαφέρεται και για τα χρήματα που έβαλε, όμως γι αυτά, όντας παιδί της πιάτσας, δεν θα παζάρεψε γουρούνι στο σακί με τον Καναδό.
Κάπου θα υπόγραψε ο τελευταίος και ο Ελληνογερμανός δεν πρόκειται να τα χάσει. Και σε αυτή την περίπτωση όμως πάλι ο Ηρακλής θα την πληρώσει, όπως στην περίπτωση της κ. Λεμπέση, μιας άγνωστης κυρίας με ουδεμία σχέση έχουσα με το ποδόσφαιρο. Επειδή έχουμε να κάνουμε με τα ρεμπέτ ασκέρια του ελληνικού ποδοσφαίρου και κάποιος ελάχιστος χρόνος υπάρχει, αφού πρώτα βέβαια οι της Λίγκας αποφασίσουν επί βασίμου πλάνου τι θα κάνουν, ίσως ο Παπαθανσάκης διαθέτει λίγο χρόνο να στρώσει μερικές καταστάσεις. Για να φύγει όμως ούτε λόγος. Οσοι εκεί στον Ηρακλή ονειρεύονται επενδυτές, ας τους ξεχάσουν.
Όπως και στην οικονομία την ελληνική, όποιος έρθει, απαιτεί μηδενική φορολογία και κολήγους, έτσι και για τον Ηρακλή εκείνος που θα το αποφασίσει θα ζητήσει ουκ ολίγες εξασφαλίσεις για να μη χάσει τα λεφτά του. Το είχα αναφέρει και παλαιότερα. Από τη στιγμή που νομικά δεν μπορεί ο Καναδός να εκδιωχθεί θεωρεί τσιφλίκι του την ΠΑΕ και ως Κοτζάμπασης ενεργεί. Δεν πάνε να αλυχτούν οι επιτήδειοι και να εξοργίζονται οι πραγματικοί φίλοι της ομάδας. Ο νόμος είναι νόμος, παρόμοιος με εκείνον που επιτρέπει τον εργαζόμενο να δουλεύει… δωρεάν και τον επιχειρηματία να μην ξέρει τι έχει και κανένας να μη μπορεί να του πειράξει τρίχα.
Οπότε εντελώς φιλικά και ρεαλιστικά, μάλλον θα πρέπει, βάζοντας νερό στο κρασί τους, όσοι έχουν ακόμη τα μυαλά στη θέση τους να επιλέξουν μεταξύ του ολότελα και της Παναγιώτενας. Αρα Καγιούλη. Αν θέλουνε βέβαια να βρεθεί λύση εδώ και τώρα. Γιατί στο μέλλον μπορεί. Ένα μέλλον όμως απροσδιόριστο που θα βασίζεται στα εάν και τα εφόσον, από τη στιγμή που υπάρχει ο Παπαθανασάκης και απαιτεί αυτά που απαιτεί για να την κάνει.
