Aν τυχόν υπάρξουν δυο-τρεις άστεγες τηλεοπτικά ομάδες θα βολευτούν μια χαρά είτε στη NOVA είτε στην ΕΡΤ. Δεν ανησυχώ καθόλου. Αν τυχόν υπάρχουν εκκρεμότητες για τα ποσά που θα μοιραστούν οι ομάδες με το νέο σύστημα διεξαγωγής του Πρωταθλήματος, θα ξεπεραστούν πανεύκολα. Ούτε γι’ αυτό ανησυχώ. Αυτά που ενδιαφέρουν τις ομάδες κάθε καλοκαίρι τακτοποιούνται με τον άλφα ή βήτα τρόπο. Κι αυτά που τους ενδιαφέρουν είναι τα λεφτά και μόνο τα λεφτά.
Εγιναν εκατό συνεδριάσεις για να καταλήξουμε στη νέα μέθοδο διεξαγωγής του Πρωταθλήματος, γίνονται και ζυμώσεις για το χρήμα, εκείνο που φαίνεται ότι ούτε φέτος θα γίνει είναι μία έστω συνεδρίαση για τις… ασήμαντες λεπτομέρειες της διαιτησίας και της αθλητικής δικαιοσύνης.
Κανείς και καμία ομάδα δεν νοιάζεται για τους διαιτητές που θα βρεθούν στον πίνακα. Κανείς δεν έχει αγωνία μην τυχόν ο πίνακας γεμίσει με Κομίνηδες. Κανείς επίσης δεν νοιάζεται για τους κατά κοινή ομολογία (ακόμη και των ίδιων των αθλητικών δικαστών) αστείους κανονισμούς, που πρέπει να συνταχθούν με τρόπο που να μην αφήνει ανοιχτά παράθυρα και δυνατότητες αλληλοσυγκρουόμενων ερμηνειών. Κανείς δεν παραδειγματίστηκε ούτε και από το πιο πρόσφατο παράδειγμα, το περσινό, με τα επεισόδια στο Παναθηναικός – Ολυμπιακός. Είχαμε δύο αποφάσεις, την πρωτόδικη και τη δευτεροβάθμια, εντελώς αντίθετες μεταξύ τους. Μαύρο είπε η μία, άσπρο η άλλη, λες και η κάθε μία από τις επιτροπές των δικαστών εξέτασε με διαφορετικούς κανονισμούς. Θα βρεθούμε πάλι σε παρόμοιες καταστάσεις. Αλλά δυστυχώς κανείς δεν συγκινείται.
Θα αρχίσει πάλι το Πρωτάθλημα και όλες οι ομάδες, η μία μετά την άλλη, θα αρχίσει να μετράει τους ανίκανους Ελληνες διαιτητές και τους αγώνες στους οποίους αδικήθηκε. Κάθε μία θα φωνάζει κάθε φορά που αδικείται ή αισθάνεται ότι αδικείται και στο τέλος θα μιλάμε πάλι για ένα Πρωτάθλημα στο οποίο αρνητικοί πρωταγωνιστές ήταν οι διαιτητές. Αυτή τη στιγμή, όμως, κανείς δεν απαιτεί να γίνει ο καταρτισμός του πίνακα των διαιτητών με απόλυτα αξιοκρατικά κριτήρια και να μη συμπεριληφθούν διαιτητές που τα προηγούμενα χρόνια γελοιοποίησαν το ποδόσφαιρο και τη διαιτησία. Όταν αρχίσουν όλοι να φωνάζουν και να διαμαρτύρονται θα είναι πολύ αργά για δάκρυα.
Με την ίδια απάθεια αντιμετωπίζεται το ζήτημα του ΚΑΠ. Αμέτρητες αρλούμπες είναι γραμμένες στα άρθρα του, δεν υπάρχει άρθρο που να μην είναι διάτρητο, σε πολλές περιπτώσεις μοιάζει αυτά τα άρθρα να έχουν γραφτεί από μικρά παιδιά που ακόμη δεν πήγαν σχολείο κι όμως οι ομάδες θα μπουν στο νέο Πρωτάθλημα με τον ίδιο ΚΑΠ, χωρίς να ζητήσουν καμία απολύτως παρέμβαση, προσθήκη ή διόρθωση. Όταν θα αρχίσουν να φωνάζουν ότι αδικήθηκαν από αποφάσεις της αθλητικής δικαιοσύνης θα είναι επίσης πολύ αργά για δάκρυα.
Θυμίζουμε ότι η Σούπερ Λίγκα είναι το ποδόσφαιρο. Χωρίς τις ομάδες που αποτελούν τη Σούπερ Λίγκα, δεν μπορεί να υπάρξει ποδόσφαιρο. Είναι, λοιπόν, αδιανόητο το ίδιο το ποδόσφαιρο να μην ενδιαφέρεται για το ποδόσφαιρο. Να μην έχει λόγο για την επίλυση των δύο καυτών προβλημάτων που το απασχολούν. Ποιος θα δείχνει τα ματς δεν είναι πρόβλημα. Ούτε αν μια ομάδα πάρει κάποια χρήματα περισσότερα από την άλλη. Πρόβλημα είναι να υπάρχει τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικών χώρων, ένα σύστημα δικαιοσύνης που δεν μπορεί να αποδώσει δικαιοσύνη. Πόσοι... αιώνες, αλήθεια, πρέπει να περάσουν για να το καταλάβουν οι παράγοντες των ομάδων;