Ηταν η πρώτη ομάδα του Φάμπιο Καπέλο ο οποίος έπαιξε εκεί την τριετία 1964-1967. Πριν πάρει τη μεταγραφή για τη Ρόμα. Ο αστικός μύθος μάλιστα θέλει το προπονητικό κέντρο της Σπαλ (εκεί που η ομάδα προπονείται από το 1969) να το κατασκευάζουν με τα λεφτά εκείνης της μεταγραφής. Ο Οτάβιο Μπιάνκι εκεί τελείωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα (1975-1977) και εκεί άρχισε την προπονητική που έφτασε βεβαίως μέχρι και τη Νάπολι, με παίκτη του Ντιέγκο Μαραντόνα.
Εκεί ως παίκτης (1968-1972) και ο προπονητής, Λουίτζι Ντελνέρι, εκεί έπαιξε (1967-1970) και ο Αλμπέρτο Μπιγκόν, εκεί (1964-1967) και ο Οσβάλντο Μπανιόλι. Ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι που τώρα ετοιμάζεται -με τη Γιουβέντους- για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ ήταν εκεί προπονητής τη σεζόν 2004-2005, τότε όμως ήταν η περίοδος που η Σπαλ ήταν παραδομένη στα προβλήματα. Μία από τις πτωχεύσεις της και από τη Serie C1, μια κατηγορία κάτω.
Ολα μεγαλώνουν
Η Σπαλ (ιδρύθηκε από τον ιερέα, Πιέτρο Ασέρμπις το 1907) κουβαλάει ιστορία μεγαλύτερη του αιώνα. Και τώρα, 2017, που -ως πρωταθλήτρια της Serie B, στην Ιταλία- ανεβαίνει στη Serie A, η ομάδα από τη Φεράρα, της βόρειας Ιταλίας, ετοιμάζεται να γράψει κι άλλες χρυσές σελίδες. Ολα… μεγαλώνουν τριγύρω της. Εκείνο το προπονητικό κέντρο του 1969 (των χρημάτων του Καπέλο, κατά τον αστικό μύθο), ανακαινίστηκε τον προηγούμενο Δεκέμβριο (με κόστος 1.2 εκ. ευρώ) ενώ η Σπαλ ετοιμάζεται (αναπόφευκτο) να μεγαλώσει και το “Stadio Paolo Mazza”, την έδρα της. Με μόνο 8.500 χωρητικότητα είναι μικρό. Υπάρχει νέο πρότζεκτ 3.3 εκ. ευρώ (το 1,4 θα το βάλει ο Δήμος και το 1,9 η ομάδα) για να πάει η χωρητικότητα στις 12.000, με προοπτική να φτάσει τις 16.000 το 2019, για ένα γήπεδο που έχει το όνομα του Πάολο Μάτσα (1901-1981), εμβληματική φυσιογνωμία για τη Σπαλ, την οποία υπηρέτησε, μεταξύ άλλων, και ως προπονητής και ως πρόεδρος. Η Σπαλ στη Serie A ήταν άλλες δύο φορές. Την περίοδο 1920-1925 και την περίοδο 1951-1968. Η S.P.A.L. σχηματίζεται από τα αρχικά των λέξεων Società Polisportiva Ars et Labor, δηλαδή Σύλλογος πολλών αθλημάτων, τεχνών και εργασίας.
Οι Κολομπαρίνι
Ο εφιάλτης των οικονομικών προβλημάτων έμεινε οριστικά πίσω το καλοκαίρι του 2013 όταν η οικογένεια Κολομπαρίνι (για την ακρίβεια, ο πατέρας, Φρατσέσκο και ο γιος, Σιμόνε) μπήκε στην ομάδα. Επιχειρηματίες της περιοχής, με παγκόσμιο δίκτυο σε φαϊμπεργκλάς, έκαναν επένδυση οικονομική αλλά και συναισθηματική. “Μένουμε στη Φεράρα, δεν θέλουμε να δώσουμε κακή εντύπωση”, είχε πει στη “Nuova Ferrara”, ο Σιμόνε τον Ιούλιο του 2013. Πρόεδρος ανέλαβε ο 65χρονος, τώρα, Βάλτερ Ματιόλι (Σπαλ, από μικρό παιδί κατά τον ιταλικό Τύπο) που είπε: “Ορκιστήκαμε στους εαυτούς μας ότι δεν θα υπάρξουν ξανά οικονομικά προβλήματα, όχι σκάνδαλα, όχι μιζέρια”. Εδωσε πόστο τεχνικού διευθυντή στον Ντάβιντε Βανιάτι. Η αρμονία άρχισε να κυριαρχεί. Ηρθε προπονητής και ο Λεονάρντο Σέμπλιτσι και “έδεσε”.
Ενας “Βιόλα” για τη Σπαλ
Γεννημένος στη Φλωρεντία, στις 18 Ιουλίου 1967. Φίλος των “Βιόλα”, ήταν στην Ακαδημία της Φιορεντίνα όπου γαλούχησε το ταλέντο του Μπερναρντέσκι και του Κιέζα. Στις 8 Δεκεμβρίου του 2014, ο Λεονάρντο Σέμπλιτσι αναλαμβάνει τη Σπαλ. Τα πράγματα αλλάζουν όχι μόνο έτσι “απλά” (λέξη που παραπέμπει και στο επίθετό του) αλλά με δουλειά. Προτιμά το 3-5-2, έχει δυνατά αποδυτήρια και προχωράει. Γράφτηκε ήδη για ενδιαφέρον της Νάπολι αλλά και της Φιορεντίνα, η Σπαλ τον έχει.
Χωρίς ξένο
Σύμφωνα με την “Ilrestodelcarlino.it”, το μπάτζετ της ομάδας είναι μεταξύ 7-8 εκ. ευρώ. Δεν έχουν ξένο παίκτη, όλοι είναι Ιταλοί. “Δεν ειναι ακριβώς πολιτική. Προσπάθησαν να αποκτήσουν ξένους παίκτες το καλοκαίρι αλλά τώρα που δεν έχουν κανέναν αυτό σίγουρα είναι μια πηγή περηφάνιας”, είπε ο δημοσιογράφος, Μάουρο Μαλαγκούτι στο “espnfc.com”.
Και διεθνής
Παίκτης από τη Σπαλ στην Εθνική Ιταλίας είχε να πάει από τις αρχές του 1950. Πήγε τώρα. Είναι ο τερματοφύλακας, Αλεξ Μερέτ (δανεικός βέβαια από την Ουντινέζε) που έκανε εκπληκτική σεζόν. Γενικώς αρκετοί πήγανε καλά. Ο 19χρονος αμυντικός, Κέβιν Μπονιφάζι (δανεικός από την Τορίνο) με τον παρτενέρ του, Φρανσέσκο Βικάρι. Είναι επίσης ο 24χρονος, δεξιός πλάγιος μεσοεπιθετικός, ο Μάνουελ Λάζαρι που είναι στην ομάδα από το 2012 και ακολούθησε όλη αυτή την τροχιά ανόδου. Ο έμπειρος επιθετικός, ο 33χρονος, Μίρκο Αντενούτσι (18 γκολ), αποχώρησε από τη Λιντς το προηγούμενο καλοκαίρι και τον πήρε η Σπαλ ενώ αποδείχτηκε εξαιρετική η κίνηση της ομάδας να εντάξει στο ρόστερ της, τον προηγούμενο Ιανουάριο, τον 35χρονο, Σέρτζιο Φλοκάρι. Ηταν στην Μπολόνια. Στο διάστημα που ακολούθησε έβαλε 7 γκολ.
Ζιγκόνι, μπαμπάς-γιος, απίθανη ιστορία
Ο Τζιανφράνκο Ζιγκόνι τώρα είναι 73 χρόνων. Η δική του ποδοσφαιρική καριέρα άρχισε στη Γιουβέντους (σταθερή επιλογή την τετραετία 1966-1970), έπαιξε και σε άλλες ομάδες, στη Βερόνα πάντως άφησε επίσης εποχή. “Είναι σύμβολο”, “είναι είδωλο”, “είναι βασιλιάς”, “σαν τον Ζιγκόνι δεν υπάρχει κανείς”, λένε στη Βερόνα για αυτόν. Μια μεγάλη ποδοσφαιρική προσωπικότητα, ένας σπουδαίος παίκτης και μια εκκεντρική φυσιογνωμία. Ο γιος του, ο 26χρονος επιθετικός, Τζιανμάρκο Ζιγκόνι, (με το παρατσούκλι “κόμπρα”), είναι για τρίτη σεζόν στη Σπαλ. Καθοριστικός παίκτης και δεύτερος σκόρερ της ομάδας, με 11 γκολ. Τους δύο, εκτός των άλλων, τους συνδέει και το εξής: Τον Μάιο του 1968, ένα γκολ του μπαμπά (ως παίκτης της Γιουβέντους τότε) αποδείχτηκε μοιραίο για τη Σπαλ, για τον υποιβιβασμό της από τη μεγάλη κατηγορία. Από τότε έχει να παίξει ξανά στη Serie A. Το κάνει τώρα, με παίκτη τον γιο του που έβαλε τα δύο τελευταία γκολ του Πρωταθλήματος, με αντίπαλο την Μπάρι.
