Για «μαγική εικόνα», που θα αποτύπωνε μια ακόμη «αυτοκτονία» του ΠΑΟΚ θα μιλούσαμε σήμερα εάν έληγε 0-0 το χθεσινό ματς στο Αγρίνιο. Ανάμεσα στις δύο ομάδες δεν υπήρχε καμία σχέση, η διαφορά ποιότητας ήταν εμφανέστατη, αλλά οι παίκτες του Βλάνταν Ιβιτς λίγο έλειψε να πετάξουν άδοξα δύο βαθμούς. Τελικά, αντί για το 0-6 ήρθε το 0-1 για να προσθέσει τρεις βαθμούς στο ενεργητικό του ΠΑΟΚ και να διατηρήσει την πολύ καλή ατμόσφαιρα που υπάρχει στην ομάδα. Ευτυχώς, επί της ουσίας, κερδήθηκαν όλα τα ζητούμενα.
Πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο 20λεπτο, ο ΠΑΟΚ είχε χάσει τρεις εξαιρετικές ευκαιρίες. Δύο με τον Σάχοφ, που νικήθηκε και τις δύο φορές από τον Κυριακίδη και μία με τον Μπίσεσβαρ που έκανε ένα αψυχολόγητο σουτ φάτσα με τον Κυριακίδη, μολονότι είχε μια χαρά στρωμένη την μπάλα στα πόδια του, από ωραία ενέργεια του Πέλκα.
Η αψυχολόγητη ενέργεια του Κλάους, που κόστισε την αποβολή του, δυσκόλεψε την κατάσταση για τον ΠΑΟΚ, ακόμη όμως και με 10 παίκτες παρέμεινε ο κυρίαρχος του παιχνιδιού σε όλο το πρώτο ημίχρονο κι αν ο Σάχοφ κατάφερνε να κάνει το στοιχειώδες, μπροστά στην εστία του Παναιτωλικού, να «πιάσει» δηλαδή την κεφαλιά και όχι να βρει την μπάλα λίγο με τον ώμο και λίγο με το κεφάλι, με συνέπεια να τη στείλει ψηλά άουτ, το σκορ θα γινόταν 0-1 και οι δύο ομάδες θα είχαν ανταμειφθεί δίκαια για την προσπάθεια και την εικόνα τους στα 45 πρώτα λεπτά.
Δυστυχώς για τον ΠΑΟΚ, ο Σάχοφ... δεν είχε πει ακόμη την τελευταία λέξη. Στο 51’ «κατόρθωσε» να χάσει ένα ακόμη «άχαστο» με το εξ’ επαφής πλασέ πάνω στον Κυριακίδη και, όπως ήταν φυσιολογικό, άρχισε να δημιουργείται το ερώτημα πώς θα βρεθεί τρόπος να σκοράρει ο ΠΑΟΚ αφού δεν κατάφερε να σκοράρει σε πέντε κλασικά τετ α τετ...
Κι όμως. Δεν άργησε να έρθει η στιγμή που ο Μυστακίδης έβγαλε το φίδι από την τρύπα, χάρη σε μια αδράνεια διαρκείας στην άμυνα του Παναιτωλικού, το πείσμα του Πέλκα και μια ωραία σέντρα από τον Λέοβατς. Ετσι ή αλλιώς, πάντως, με τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα, συνέβη αυτό που θα έπρεπε να είχε συμβεί από το πρώτο 15λεπτο. Και συνέβη δίκαια και λογικά, διότι ακόμη και με παίκτη λιγότερο ο ΠΑΟΚ ήταν σαφώς ανώτερος του Παναιτωλικού.
Ωραίος και μοιραίος, ταυτόχρονα, ο Σάχοφ. «Γέμισε» τον χώρο του κέντρου με την παρουσία του, έκοψε, μοίρασε, πάτησε περιοχή, αλλά και τις τέσσερις φορές που του δόθηκε η ευκαιρία να σκοράρει ενήργησε σα να ήταν... ναρκωμένος.
Καλύτερος όλων ο Μπίσεσβαρ. Από τα δικά του πόδια έφυγαν οι καλύτερες πάσες, από τα δικά του πόδια άρχισαν πολλές καλές επιθετικές προσπάθειες. Παρά την επιπολαιότητά του, βοήθησε σημαντικά και ο Πέλκας, ιδιαίτερα στη φάση του γκολ. Εννοείται ότι περίφημα τα πήγαν όλοι οι αμυντικοί και ο Τσίμιροτ, καθώς δεν επέτρεψαν ποτέ στους αντιπάλους τους να γίνουν ιδιαίτερα απειλητικοί. Για μια ακόμη φορά, ο Γλύκος περιορίστηκε σε ρόλο θεατή του αγώνα. Ο αμυντικός μηχανισμός του ΠΑΟΚ λειτούργησε υποδειγματικά. Και με 11 αλλά και με 10 παίκτες. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό και ενθαρρυντικό για τη συνέχεια.
Ο ΠΑΟΚ έχει πετύχει 29 γκολ και δέχτηκε μόνο 2 στα 11 τελευταία ματς, για όλες τις διοργανώσεις, στα οποία, μάλιστα, έχει 10 νίκες και μόνο μία ήττα, από τον ΠΑΣ Γιάννινα, στην Τούμπα, παιχνίδι στο οποίο έχασε πολλές κλασικές ευκαιρίες. Αν μη τι άλλο, αυτός ο απολογισμός δείχνει ότι η ομάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο και ότι έχει ξεπεράσει οριστικά την κρίση από την οποία υπέφερε μέχρι και την ήττα από τον Παναθηναικό στη Λεωφόρο. Επομένως, δικαιούται πλέον ο ΠΑΟΚτσής να πιστεύει σε κάτι καλύτερο και περισσότερο, το οποίο, σε ό,τι αφορά το Πρωτάθλημα, μπορεί να είναι και το θεωρητικά αδύνατο, εάν τυχόν εξακολουθήσει να χάνει βαθμούς ο Ολυμπιακός...
