Η κατάσταση στην Ελλάδα δεν βελτιώθηκε τον τελευταίο χρόνο, αντίθετα έγινε χειρότερη. Συνεπώς ο μεγάλος παίκτης ακόμη πιο δύσκολα από πέρσι θα δεχτεί να υπογράψει σε μια ελληνική ομάδα. Το εμπόδιο αυτό πάντα πρέπει να το συνυπολογίζουμε όταν κρίνουμε τις μεταγραφικές επιλογές προέδρων, μεγαλομετόχων, προπονητών και τεχνικών διευθυντών.
Ούτε ο ΠΑΟΚ, ούτε καμία άλλη ελληνική ομάδα, συμπεριλαμβανομένου και του Ολυμπιακού, μπορεί να αγοράσει ποδοσφαιριστή από τα ψηλότερα ράφια του παγκοσμίου, ή, έστω, του ευρωπαικού ποδοσφαίρου. Αλλωστε, ακόμη και αν δεχτεί ένας τέτοιος ποδοσφαιριστής να έρθει στην Ελλάδα, το ποσό που θα απαιτηθεί για την απόκτησή του, θα ξεπερνά ίσως ακόμη και το συνολικό μπάτζετ στο οποίο κινούνται τα τελευταία χρόνια ένας Ολυμπιακός ή ένας ΠΑΟΚ.
Ωστόσο, δεν χρειάζεται να ξοδευτεί τεράστια περιουσία για να δημιουργηθεί μια ποιοτική ομάδα. Ποιοτικές επιλογές υπάρχουν πάμπολλες, αρκεί το χρήμα του προέδρου και του μεγαλομετόχου να το διαχειριστούν συνεργάτες που ξέρουν να εντοπίσουν, να επιλέξουν και να διαπραγματευτούν.
Φέτος ο ΠΑΟΚ έχει μια μεγάλη ευκαιρία να ανεβεί επίπεδο με μεταγραφές πολύ καλύτερες από αυτές που έκανε τα τελευταία χρόνια. Επιλογές τύπου Σάμπο δεν δικαιολογούνται πλέον. Ούτε τύπου Μπρκιτς. Ούτε καν τύπου Λέοβατς, Κάμπος, Ενρίκε και Ουάρντα. Με τέτοιους παίκτες δεν γίνεσαι πρωταθλητής, ούτε μπορείς να σταθείς στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μεγάλη ομάδα μπορείς να κάνεις μόνο με 15-16 παίκτες επιπέδου Μάτος, για παράδειγμα. Κι ας μη μας πουν και φέτος από τον ΠΑΟΚ ότι θα γίνει προσπάθεια να «χτίσουν» ομάδα, γιατί τα «χτισίματα» όχι μόνο τα βαρέθηκε ο κόσμος, αλλά, εδώ και πέντε χρόνια, επί Ιβάν Σαββίδη, δεν οδήγησαν πουθενά.
Κακά τα ψέματα. Ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη (και όχι των υπηρεσιακών διοικήσεων που προηγήθηκαν) μπορεί να «χτίζει», αλλά παράλληλα είναι υποχρεωμένος να πρωταγωνιστεί. Οταν, λοιπόν, θέλεις να είσαι ο πρωταγωνιστής, οφείλεις να έχεις πολλούς έτοιμους πραγματικά μεγάλους παίκτες και λίγους εξελίξιμους. Τα τελευταία χρόνια στον ΠΑΟΚ συμβαίνει το αντίθετο. Οι λίγοι είναι οι ποιοτικοί και οι πολλοί είναι αυτοί που θεωρητικά έχουν μέλλον και συμπληρώνουν το ρόστερ με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα ξεπεταχτούν και θα δημιουργήσουν υπεραξία. Αν, όμως, το καλοσκεφτείτε, δεν θα βρείτε ούτε έναν παίκτη, εδώ και πέντε χρόνια, που ξεκίνησε από χαμηλά και βρέθηκε στην κορυφή από άποψη χρησιμότητας για την ομάδα και προσφοράς προς την ομάδα. Ενας Αθανασιάδης τα κατάφερε κι εκείνος... εκτελέστηκε φέτος εν ψυχρώ από τις εσωτερικές παθογένειες και από το έλλειμμα δυναμισμού στην προσωπικότητά του...
