Μπορεί οι άνθρωποι που τρέχουν αυτή την περίοδο για να βοηθήσουν τον Ηρακλή να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του και να μην πέσει θύμα σκανδαλωδών μεθοδεύσεων να επιμένουν ότι τα βήματα πρέπει να γίνουν με μια σειρά, και έως ενός σημείου να έχουν δίκιο, όμως, στην πραγματικότητα οι «κυανόλευκοι» έχουν απέναντί τους μιας… Λερναία Υδρα που όσα κεφάλια κι αν κόβεις πάντα φυτρώνει ένα καινούργιο.
Το γεγονός ότι όλη η συζήτηση τον τελευταίο μήνα περιστρέφεται γύρω από το θέμα της αδειοδότησης και πώς θα πείσει ο Ηρακλής ότι η ποινή που προβλέπεται είναι ο περιορισμός μεταγραφών και όχι ο υποβιβασμός, δεν σημαίνει ότι αν κερδηθεί αυτή η μάχη το τοπίο θα ξεκαθαρίσει και όλα θα γίνουν πιο εύκολα για τους «κυανόλευκους»
Ακόμη κι αν όλα πάνε καλά, αποδείξει ο Ηρακλής ότι υπάρχει νομικό κενό και παραμείνει στην Superleague, δικαίωμα που απέκτησε με τα αποτελέσματα εντός του αγωνιστικού χώρου, ο κίνδυνος να έχουν καταρρεύσει τα πάντα όσο υφίστανται οι κάθε είδους εκκρεμότητες και κανείς να μην ξέρει πώς θα αγωνιστεί την επόμενη σεζόν η ομάδα, είναι υπαρκτός.
Καθημερινά στο ρεπορτάζ του Ηρακλή διαβάζουμε για παίκτες του που ενδιαφέρουν άλλες ομάδες, που συζητάνε την μετακίνησή τους, και για άλλους που είτε προσέφυγαν στα δικαιοδοτικά όργανα προκειμένου να διασφαλίσουν τα χρήματα που τους οφείλονται, είτε ετοιμάζονται να το κάνουν τις επόμενες ημέρες.
Με το δίκιο τους, θα πω εγώ. Δεν νομίζω ότι δικαιούται κανείς να τους ψέξει. Οση υπομονή κι αν διαθέτει ένας ποδοσφαιριστής, φτάνει κάποια στιγμή στα όριά του.
Όταν, μάλιστα, βλέπει πως η αγωνιστική επιτυχία δεν βοηθάει ώστε να διορθωθούν τα πράγματα σε ιδιοκτησιακό και διοικητικό επίπεδο, αν έχει την δυνατότητα να φύγει, να πάει σε μια ομάδα που το περιβάλλον θα είναι σταθερό και ασφαλές, δεν το πολυσκέφτεται, φεύγει…
Συνεπώς, ο Ηρακλής δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τον βραχνά της απόφασης για την αδειοδότηση, δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τις εφιαλτικές συνέπειες από την παρουσία του Παπαθανασάκη, έχει να αντιμετωπίσει και την… αιμορραγία από τις αποχωρήσεις ποδοσφαιριστών που δεν αντέχουν άλλο να ζούνε αυτό το μαρτύριο.
Ακούω κάποιους να λένε ότι «ας κρατήσει πρώτα η ομάδα την θέση της στην Superleague και θα τις βρούμε τις λύσεις στα υπόλοιπα».
Θέλω να συμμεριστώ την ψυχραιμία και την αισιοδοξία τους, αλλά, είναι τόσο… γυμνός ο Ηρακλής, τέτοια η καταστροφή που προκλήθηκε τον 1,5 τελευταίο χρόνο, που δεν ξέρω αν θα μπορέσει κάποια στιγμή, και πότε θα είναι αυτή, να ανακάμψει…