Σε λίγες μέρες ο νέος αθλητικός νόμος του Κοντονή θα αποτελεί τετελεσμένο γεγονός και θα περιμένουμε να δούμε εάν, κατά πόσο και σε πόσα από τα άρθρα του, αν όχι όλα, θα εφαρμοστεί με συνέπεια. Ταυτόχρονα, είμαστε υποχρεωμένοι να περιμένουμε και τις πολύ πιθανές αντιδράσεις της ΦΙΦΑ και της ΟΥΕΦΑ, που ήδη μας έχουν προειδοποιήσει ότι θα μας αποβάλουν από τις ευρωπαικές διοργανώσεις σε περίπτωση που ο νόμος παραβιάσει το περίφημο αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου.
Ακουσα τον υπουργό να λέει ότι πρόθεση της κυβέρνησης δεν είναι σε καμία περίπτωση να αγνοήσει το αυτοδιοίκητο. Ναι, αλλά αυτό είναι μια κουβέντα. Διότι και τα επτά επίμαχα άρθρα για τα οποία θα γίνει όλη η φασαρία, παραβιάζουν, έμμεσα ή άμεσα, το αυτοδιοίκητο. Πολύ καλά κάνει, κατά τη γνώμη μου, αλλά η αλήθεια είναι ότι το παραβιάζει, συνεπώς κινδυνεύουμε άμεσα με αποβολή και της Εθνικής ομάδας και των συλλόγων από τις διοργανώσεις των δύο ομοσπονδιών.
Για παράδειγμα: Λέει ο νόμος ότι στις εκλογές της ΕΠΟ πρέπει να ψηφίζουν όλα τα σωματεία που ανήκουν στις Ενώσεις και όχι οι Ενώσεις. Αμέσως οι ψηφοφόροι γίνονται από 54 περίπου 5.000. Μια χαρά το λέει ο νόμος και έτσι πρέπει να γίνει, αν θέλουμε να εμποδιστεί επιτέλους η χειραγώγηση του εκλογικού αποτελέσματος από τους ισχυρούς του παρασκηνίου. Ωστόσο, το εκλογικό σύστημα είναι δικαίωμα της ΕΠΟ να το αποφασίζει. Εάν το αποφασίσει η πολιτεία, μέσω νόμου, αυτό εύλογα είναι παρέμβαση στο αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου μέσω της ΕΠΟ. Ο Κοντονής λέει ότι δεν θέλει να παραβιάσει το αυτοδιοίκητο, ο νόμος όμως το παραβιάζει. Αυτή είναι η αλήθεια.
Το λεπτό σημείο της όλης υπόθεσης είναι, νομίζω, ο χειρισμός της όλης υπόθεσης. Περισσότερη διπλωματία χρειάζεται και λιγότερη μαγκιά. Διότι η μαγκιά θα πληρωθεί πολύ ακριβά. “Προτιμώ, λέει ο Κοντονής, να αποβληθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο, αν πρόκειται να ξεβρωμίσει”. Μαζί του. Αλλά οι οικονομικές συνέπειες θα είναι καταστροφικές. Δεν θα μείνει τίποτε όρθιο. Οι Εθνικές ομάδες δεν θα δικαιούνται ούτε φιλικά ματς να δώσουν, οι σύλλογοι θα παίζουν μεταξύ τους, θα χάνουν ένα σωρό χρήματα και μαζί τους όλο το σύστημα που κινείται μέσα και γύρω από το ποδόσφαιρο. Ξένοι παίκτες δεν θα μπορούν να έρθουν, ούτε Ελληνες να πάνε στο εξωτερικό. Αυτές τις ζημιές ποιος θα τις πληρώσει; Ο Κοντονής; Η, μήπως, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ;
Δεν υπάρχει Ελληνας που να μη συμφωνεί με το σχέδιο Κοντονή. Δεν υπήρχε Ελληνας που να μη συμφωνούσε με τον Βενιζέλο, τον Λιάνη και τον Ορφανό, που επίσης είχαν προσπαθήσει (μάταια) να ανατρέψουν το αυτοδιοίκητο και να νικήσουν τον “μπαμπούλα” της ΦΙΦΑ και της ΟΥΕΦΑ. Δεν υπάρχει Ελληνας που να μη συμφωνεί με το αυτονόητο. Ωστόσο, η μετωπική ρήξη δεν θα οδηγήσει πουθενά.
Αλλωστε, τι θα συμβεί αν όντως απομονωθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο; Για πόσα χρόνια μπορεί να το αντέξει; Η θα διαλυθούν τα πάντα, ή θα υποχρεωθεί η κυβέρνηση να υποχωρήσει. Στην πρώτη περίπτωση, θα πάψουμε να έχουμε επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Στη δεύτερη, θα επανέλθουμε στην ίδια άθλια κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα. Συνεπώς, δεν θα προκύψει κανένα όφελος.
Ο νόμος Κοντονή πρέπει να εφαρμοστεί αναίμακτα. Με συναίνεση εντός και εκτός των συνόρων. Πρέπει να πειστούν και όσοι θα... ξεβολευτούν, αλλά και οι αξιωματούχοι της ΦΙΦΑ και της ΟΥΕΦΑ πως το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει σπάσει κάθε ρεκόρ αναξιοπιστίας και ότι ο μόνος τρόπος για να απαλλαγεί από τη σήψη και τη διαφθορά είναι να γίνουν οι τομές που περιλαμβάνονται στον νέο αθλητικό νόμο.
Ναι, αν χρειαστεί, πρέπει να πείσουμε τις διεθνείς ομοσπονδίες να κάνουν τα στραβά μάτια. Ναι, πρέπει να τις πείσουμε ότι πρέπει σιωπηρά να ανεχθούν μία εξαίρεση στο καταστατικό τους, με προυπόθεση ότι το ίδιο θα ζητήσει και η ΕΠΟ. Δεν ξέρω πώς θα γίνει αυτό, ούτε λέω ότι είναι εύκολο. Αν το ήξερα, όμως, θα ήμουν πολιτικός. Οι πολιτικοί έχουν τον λόγο, για να ασκήσουν πολιτική. Εξυπνα και διπλωματικά. Οχι χτυπώντας τη γροθιά στο μαχαίρι. Εκείνο που θέλουμε δεν είναι να ματώσουμε, αλλά να βρούμε το βάλσαμο για να κλείσουμε τις πληγές μας.
