Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Το ότι ο ΠΑΟΚ αποτελεί το El Dorado των μανατζαρέων με τον μεγαλόθυμο και γενναιόδωρο επενδυτή του πρόθυμο πάντοτε να βάζει βαθιά (πολύ βαθιά) το χέρι στην τσέπη του για να δίνει λύσεις στα μεταγραφικά – ιδιαίτερα - αδιέξοδα που προκαλούνται από παραλείψεις και ανικανότητες των συνεργατών τους, είναι μια διαπίστωση γενικά αποδεκτή.
Οι ποδοσφαιρικοί «παραλογισμοί» όπως μπορούν να χαρακτηριστούν μερικές από αυτές τις ακραίες περιπτώσεις, δυστυχώς εμφανίζονται και αιτιολογούνται εκ των πραγμάτων σαν αναγκαίες άνωθεν παρεμβάσεις. Φυσικά δεν αναφερόμαστε σε κάποιες «μεμονωμένες» πρωτοβουλίες του μεγαλομετόχου οι οποίες αποσκοπούσαν και αποσκοπούν στην όσο γίνεται καλύτερη επικοινωνιακή προβολή και ενίσχυση του γοήτρου και του πρεστίζ (όπως επί παραδείγματι η μεταγραφή Μπερμπάτοφ). Αφορούν αποκλειστικά μια παθογένεια που τείνει να παγιοποιηθεί - ιδιαίτερα την τελευταία τριετία – η οποία παρουσιάζει τον ΠΑΟΚ με την εικόνα ενός οργανισμού… «εύκολης πρόσβασης» στις επιδρομές των καταφερτζήδων που μυρίζονται από χιλιόμετρα μακριά το «ψητό» (εύκολο χρήμα). Και για να το κάνουμε πιο συγκεκριμένο το θέμα και τον χαρακτηρισμό, τον θεωρούν την ιδανικότερη περίπτωση «πελάτη» στον οποίο μπορούν να πλασάρουν άνετα το εμπόρευμα τους.
Να σκεφτεί κανείς ότι είχαμε περίπτωση συμφωνίας, η οποία περιλάμβανε υποχρεωτικά μαζί με τον καλό παίκτη κι ένα συμπλήρωμα δεύτερης ποιότητας. Κάτι δηλαδή σαν ΦΠΑ το οποίο όμως σε μερικές των περιπτώσεων είχε τον τρόπο και την ευκαιρία να αράξει για τα καλά στην Τούμπα. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες γύρω από αυτό το θέμα. Κλείνουμε εδώ τη συζήτηση και προχωράμε σε ερμηνείες πιο κατανοητές, επαναλαμβάνοντας ότι οι παντός είδους διαμεσολαβητές και κατεργαραίοι, έβρισκαν πολύ εύκολα ανοιχτή την πόρτα της Τούμπας. Κι αυτό ασφαλώς δεν γινόταν με τη σύμφωνη γνώμη της ηγεσίας. Ήταν αποτέλεσμα επί μονίμου βάσεως μιας πολύ επιπόλαιης επιδερμικής και πρόχειρης προετοιμασίας, που αφορούσε τη μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας. Έβρισκαν λοιπόν χώρο και ευκαιρίες για να κάνουν το παιχνίδι τους οι πολυπράγμονες μανατζαραίοι.
Εξ αυτού του γεγονότος και μένοντας στις τελευταίες καλοκαιρινές και χειμωνιάτικες μεταγραφές που επιχειρήθηκαν, μπορεί ο καθένας εύκολα να βγάλει τα συμπεράσματα του και προσθέτοντας κάποιες προηγούμενες, να μην του μείνει καμία αμφιβολία πως όλα όσα κινήθηκαν σε αυτή τη δραστηριότητα, ήταν σε λάθος κατεύθυνση και ο πακτωλός των χρημάτων που ξόδεψε ο Ιβάν δεν είχε την ανάλογη «ανταπόδοση». Θα μου πείτε ότι έγιναν και καλές κινήσεις. Σκεφτείτε όμως ότι οι περισσότερες από αυτές πραγματοποιήθηκαν καθυστερημένα και στο και πέντε και με την παρέμβαση του μεγαλομετόχου, ο οποίος εξουδετέρωσε τους ανταγωνιστές των αξιόλογων στόχων, πλειοδοτώντας και αφαιρώντας τους το κουράγιο να μπουν στον χορό της διεκδίκησης.
Ο κόσμος του ΠΑΟΚ θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι, θέλει πάντοτε να βλέπει σοβαρές και ουσιώδεις ποδοσφαιρικές συμπεριφορές σε ότι έχει σχέση με την ομάδα του. Για αυτό ένιωθε πολύ άσχημα όταν στη διάρκεια αγωνιστικών περιόδων, κάποιοι κι ενώ η ομάδα διεκδικούσε τον τίτλο έβγαζαν στο σφυρί για πώληση αξιόλογους φερέλπιδες - με πολύ μεγάλο μέλλον – παίκτες έναντι ποσών που δεν είχαν καμία σχέση, ούτε με το μέγεθος του συλλόγου και την οικονομική ισχύ και παρουσία του επενδυτή (περίπτωση Τσίμιροτ). Όπως το ίδιο άσχημα νιώθουν όταν διαβάζουν πως ο ΠΑΟΚ είναι η πιο γερασμένη ομάδα του Πρωταθλήματος, βλέποντας χαρισματικούς νεαρούς και ταλαντούχους – δικά του παιδιά – να μην τους δίνονται οι ευκαιρίες που πρέπει, να αδικούνται και να θυσιάζονται προκειμένου να αδειάσουν κάποιες θέσεις στο ρόστερ για να τακτοποιηθούν ημίπαλτα και δευτεροκλασάτοι, που προφανώς έχουν κάποιες πλάτες ή κάποιους καπάτσους και πανίσχυρους μάνατζερ. Να ξενιτεύονται με περίεργους και βολικούς δανεισμούς οι καλύτεροι της φετινής καλοκαιρινής προετοιμασίας (Λάμπρου, Χαρίσης) και να παραμένει για δεύτερη φορά δανεικός στον Ατρόμητο ο νεαρός Γιαννούλης.
Έχουν επίσης ακόμη και τα ερωτηματικά τους για το πώς απαξιώθηκε ένας από τους καλύτερους κόφτες του Πρωταθλήματος (δικό τους παιδί κι αυτός), ο Έργκους Κάτσε. Και όλες αυτές οι εξορίες για να μείνουν στο ρόστερ ποιοι; Δεν ξέρουμε τι έχει κατά νου (και αν έχει) για αυτό το σοβαρό θέμα ο μεγαλομέτοχος. Και εάν οι όποιες αποφάσεις του, θα έχουν συνάρτηση με το αν παραμείνει ή όχι στη θέση του, ο επί τριετία τεχνικός διευθυντής βετεράνος Σλοβάκος διαιτητής, ο οποίος σημειωτέον ξεκίνησε τη «θητεία» του μέσα στον ΠΑΟΚ από τη θέση του προέδρου και είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλα όσα προαναφέραμε. Με αφορμή τις επικείμενες ανανεώσεις ο κόσμος του ΠΑΟΚ πιθανότατα θα ήθελε κι ένα πρώτο δείγμα πως κάτι μπορεί και πρέπει να αλλάξει και πως κάποιοι παραλογισμοί θα εξαφανιστούν στο μέλλον και τη μεταγραφική ασυδοσία, θα τη διαδεχθεί μια νέα περίοδος σοβαρότητας και υπευθυνότητας.
ΥΓ: Σαν χθες πριν από 19 χρόνια πέταξαν ψηλά στον ουρανό τα αδικοχαμένα αετόπουλα των Τεμπών. Την Κυριακή θα τελεστεί το καθιερωμένο μνημόσυνο. Εκεί θα παραβρεθεί «σύμπασα» η μεγάλη ασπρόμαυρη οικογένεια, θα γονατίσει ευλαβικά και θα προσευχηθεί για μια ακόμη φορά ώστε ο Μεγαλοδύναμος να μην τα αφήσει ποτέ από την αγκαλιά του.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (5/10)
