Δηλαδή – εάν κι εφ’ όσον – καταλάβαμε καλά… Η αιτία του κακού στο ελληνικό ποδόσφαιρο (κι ουχί μόνον) είναι η έλλειψη… λήψης αποφάσεων. Δεν είναι η έλλειψη εφαρμογής αποφάσεων. Μάλιστα. Ώδινεν όρος – στη συνεδρίαση της Σουπερλίγκα – κι έτεκεν μυν. Ή – εάν θέλετε – αλλιώς: Μας δουλεύουν «ψιλό γαζί»!
Η απαγόρευση μετακινήσεων ήτοι η παρουσία φιλοξενούμενων (αν και τα σκληρότερα επεισόδια γίνονται από γηπεδούχους), η άμεση διακοπή αγώνων κι η εφαρμογή του «ιδιώνυμου» θα κτυπήσουν το κακό στη ρίζα του; Όλα αυτά όμως, δεν είναι μηρυκασμός αντιδράσεων κατά της βίας στα γήπεδα; Πρώτη φορά λαμβάνονται οι σχετικές αποφάσεις γι’ αυτά; Πολλές φορές λήφθηκαν. Ουδέποτε εφαρμόστηκαν
Όλα αυτά τα «ντεμέκ» νέα μέτρα είναι παλιά της Σουπερλίγκα, της ΕΠΟ και της Πολιτείας. Ουκ ολίγες φορές προβλήθηκαν – ψηφοθηρικά - ως «βαρέα όπλα» κατά της βίας αλλά… Ουδείς τράβηξε την σκανδάλη τους! Με άλλα λόγια; Μία από τα ίδια έχει πάλι, το «μενού» των υπεύθυνων κι υπόλογων για τη βία στα γήπεδα.
Θα είναι δε κρίμα κι άδικο να παγώσει μία φρέσκια Κυβέρνηση τις ζεστές προσδοκίες των φιλάθλων του τόπου για νέα ήθη κι έθιμα. Ίδια γεύση – κατά πως φαίνεται – θα έχει ξανά μανά το «μενού». Θα γυρίσουν όμως, την πλάτη οι φίλοι του ποδοσφαίρου στον τόπο μας. Τα εισιτήρια δεν θα πάρουν φόρα, φόρα… κατηφόρα μόνον λόγω της οικονομικής κρίσης, των τηλεοπτικών μεταδόσεων ή του φτωχού θεάματος. Συνεργεί κι η ανενόχλητη βία στην κατρακύλα τους…
Όσο για το «ιδιώνυμο»; Μα αυτή η καινοτόμος πρωτοβουλία του Γιώργου Ορφανού, τον «έφαγε» από την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Αν κι είχε σκορπίσει φόβο και τρόμο στους εκφραστές της βίας. Αθήνα και Πειραιάς απαίτησαν την κεφαλήν του Θεσσαλονικιού υφυπουργού Αθλητισμού τότε, επί πίνακι. Κι αντικαταστάθηκε πάραυτα. Ως εκ τούτου το «ιδιώνυμο» μπήκε στην… κατάψυξη. Και τώρα το …αποψύχουν.
Φυσικά και δεν είναι το δικαιότερο μέτρο. Είναι ίσως, το σκληρότερο (παίρνει αμπάριζα δικαίως κι αδίκως) αλλά κι αποδοτικότερο.
Τι είναι όμως, το «ιδιώνυμο»; Είναι ένα αδίκημα το οποίο στοιχειοθετείται ως ιδιαίτερη και σκληρότερη μορφή ενός άλλου αδικήματος. Για παράδειγμα, το «ιδιώνυμο» μίας παράνομης επιταγής αποτελεί ιδιαίτερη μορφή (με βαρύτερη ποινή) του εγκλήματος της απάτης. Ο χαρακτηρισμός «ιδιώνυμο» ενεργοποιείται συνήθως σε περιπτώσεις ειδικής προστασίας ενός έννομου αγαθού υπό ορισμένες συνθήκες. Αποβλέπει είτε στην αξίωση ορισμένων πρόσθετων στοιχείων για τη στοιχειοθέτηση είτε – συνηθέστερα – αποβλέπει στην αυστηρότερη τιμωρία.
Ειδικότερα, «ιδιώνυμο» ονομάστηκε το αδίκημα που προέβλεψε ο νόμος περί μέτρων πρόσθετης προστασίας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών επί Ελευθερίου Βενιζέλου, το 1929. Η έκδοση αυτού του νόμου ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, επειδή σε αυτόν διαφαινόταν προσπάθεια περιορισμού των δημοκρατικών ελευθεριών. Είναι κατά πως λέμε: Κοντά στα ξερά, καίγονται και τα χλωρά…
Θυμάστε πως για κάποια φεγγάρια ιδιώνυμο αδίκημα ήταν κι η απλή συμμετοχή κουκουλοφόρων σε μία διαδήλωση; Για θυμηθείτε!
