Ο Νίκος Μαρινόπουλος έχει κατακτήσει πρωτάθλημα με την Κ17 του Άρη το 2012 και πλέον διαπρέπει στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.Ο νεαρός στόπερ αναφέρθηκε στη νέα του ομάδα τον Παύλο Μελά και τη δική του πορεία στο άθλημα.
Ακόμα μίλησε για την θλιβερή εμπειρία με την απώλεια του φίλου και συμπαίκτη του Άγγελου Τσιπούρα, τα χρόνια με τις επιτυχίες στον Άρη και έδωσε τη δική του πρόβλεψη για το που θα τερματίσουν φέτος οι «κίτρινοι».
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΔΕΠΟΛΑ
«Ιστορικό σωματείο ο Παύλος Μελάς με τον κατάλληλο προπονητή»
Ποια είναι η πρώτη σου εικόνα για τον Παύλο Μελά και τον προπονητή;
«Ο Παύλος Μελάς θέλει να κάνει πρωταθλητισμό. Οι παίκτες που υπάρχουν έχουν μεγάλη ποδοσφαιρική αξία και ποιότητα. Η ομάδα είναι νεανική και θα βγάλει φρεσκάδα μέσα στο γήπεδο για αυτό και αισιοδοξώ για την άνοδο. Ο προπονητής, ο κύριος Ευάγγελος Μαυροβουνιώτης είναι ένας αξιόλογος άνθρωπος. Θεωρώ πως είναι ο κατάλληλος για να ανεβάσει την ομάδα».
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να διαλέξεις την Α' κατηγορία και ποιος είναι ο στόχος που βάζεις με τη νέα σου ομάδα;
«Ζούμε σε δύσκολες εποχές. Αγαπώ το ποδόσφαιρο αλλά καλώς ή κακώς για μένα είναι ερασιτεχνικό. Επέλεξα λόγω υποχρεώσεων την Α' κατηγορία για να διαχειριστώ καλύτερα το πρόγραμμα μου, με λιγότερες απαιτήσεις. Σίγουρα θα ανταπεξέλθω πιο εύκολα, ενώ έπαιξε ρόλο και το οικονομικό.
Η αλήθεια είναι ότι στην Α' κατηγορία θα πήγαινα μόνο για κάποια ομάδα που έχει σκέψεις πρωταθλητισμού, όπως και έπραξα. Ο Παύλος Μελάς είναι ιστορικό σωματείο και θα χαρώ πολύ να βάλω ένα λιθαράκι στην άνοδο του».
Ποια είναι τα στοιχεία που σε βοηθούν στο παιχνίδι σου;
«Είμαι μεσοαμυντικός και πιστεύω πως όποιος καλύπτει τη θέση μου πρέπει να είναι πειθαρχημένος. Προσπαθώ να είμαι πρώτα καλός χαρακτήρας και θεωρώ πως η ποιότητα πάει δεύτερη. Αν έχεις μια πείρα, γνωρίζεις τακτική και είσαι εγκεφαλικός παίκτης, μετράει πολύ σε αυτές τις κατηγορίες».
«Βοηθάει να χτίσεις χαρακτήρα και παιδεία ο πρωταθλητισμός»
Ποιες ήταν οι εμπειρίες σου από τις ακαδημίες του Άρη και πως βίωσες την τεράστια επιτυχία της κατάκτησης του πρωταθλήματος με την Κ17 στην Τρίπολη το 2012;
«Θεωρώ πως ήταν πολύ καλά τα χρόνια στα τμήματα του Άρη. Πιστεύω πως ο Άρης θα χρειαστεί καιρό για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο στις ακαδημίες. Γιατί με τα πέτρινα χρόνια που έπαιζε στη Γ' και στη Β' Εθνική, μειώθηκε ο αριθμός παιδιών των ακαδημιών.
Εκεί μας έμαθαν πως είναι να παίζεις σε μια μεγάλη ομάδα. Οι προπονητές είχαν την απαίτηση λόγω του ότι εκπροσωπούσαμε μια τόσο βαριά φανέλα, να μάθουμε να νικάμε κάθε αντίπαλο. Θέλαμε να κερδίζουμε ιδιαίτερα όταν παίζαμε με το αντίπαλο δέος, τον ΠΑΟΚ και τον Ηρακλή.
Μαθαίναμε να κάνουμε πρωταθλητισμό και να τα δίνουμε όλα για την ομάδα. Αυτό που σίγουρα θα μου μείνει αξέχαστο είναι το πρωτάθλημα Ελλάδος με την Κ17. Από εκεί και πέρα κρίνεται στη λεπτομέρεια το να γίνει κάποιος επαγγελματίας. Δε μπορούν όλοι. Το πιο σημαντικό είναι πως ο πρωταθλητισμός βοηθάει να χτίσεις χαρακτήρα και παιδεία. Η ευγενής άμιλλα και ο έντιμος συναγωνισμός σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο».
Μάλιστα, ο Μαρινόπουλος βοήθησε τον Άρη να πάρει την πρόκριση στον τελικό του πρωταθλήματος με 5-3 στα πέναλτι απέναντι στον Πανιώνιο. Το σπουδαιότερο απ' όλα όμως, είναι ότι κατάφερε να σκοράρει απέναντι στον Θωμά Στρακόσια που πλέον αγωνίζεται στην Λάτσιο. Δείτε την εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του νεαρού στόπερ στο 1:40 του βίντεο:
«Θα τον θυμάμαι πάντα τον Άγγελο»
Πως βίωσες τον χαμό του αγαπημένου φίλου και συμπαίκτη σου Άγγελου Τσιπούρα, που συγκλόνισε το πανελλήνιο;
«Ήταν πολύ άσχημη εμπειρία για μένα και για τους συμπαίκτες μου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως είχαμε τη φανέλα του Άγγελου κρεμασμένη στον πάγκο και παίζαμε κάθε αγώνα για αυτόν. Ήταν κάτι το απερίγραπτο, δε συμβαίνει συχνά να χάνεις έναν συμπαίκτη σου. Όλοι οι προπονητές και οι παράγοντες έσπευσαν να μας στηρίξουν. Μέχρι και ψυχολόγο μας έφεραν για να μας βοηθήσει. Μας είχε καταβάλλει η στεναχώρια γιατί ήμασταν 16-17 χρονών. Θέλαμε να παίξουμε μπάλα και με όλα αυτά δεν είχαμε διάθεση ούτε για προπόνηση. Θα τον θυμάμαι πάντα τον Άγγελο».
«Άνοδος με την Καρδία, σπουδαία χρονιά με το Αγγελοχώρι»
Τι κρατάς από τα περάσματά σου στον Α.Ο Καρδίας και τον Κεραυνό Αγγελοχωρίου;
«Έχω ανάμεικτα συναισθήματα. Μετά τον Άρη σκεφτόμουν να παρατήσω το ποδόσφαιρο, αλλά κάπου εκεί ήρθε η άνοδος στη Γ' Εθνική με την Καρδία. Από εκεί και πέρα πήγα στο Αγγελοχώρι που έγινε το ακριβώς αντίθετο, υποβιβασμός δηλαδή από την Α1 στην Α' κατηγορία. Παρόλα αυτά σε ατομικό επίπεδο έκανα σπουδαία χρονιά, ήμουν στους πρώτους παίκτες σε συμμετοχές στην κατηγορία. Γύρισα στην Καρδία στην Γ' Εθνική αλλά ένας τραυματισμός με άφησε μισή χρονιά έξω. Πήγα στον Αχιλλέα Τριανδρίας για να βρω τα πατήματα μου και έπαιξα όλα τα παιχνίδια με καλή απόδοση».
Πως βλέπεις το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και αν πιστεύεις πως μπορεί να πλησιάσει το επαγγελματικό;
«Πιστεύω πως το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο έχει μέλλον. Ακόμα και στα πιο χαμηλά πρωταθλήματα, πρέπει να ξέρεις το "τόπι" για να παίξεις. Όσοι συμμετέχουν σε αυτό αγαπούν το άθλημα και το ερασιτεχνικό είναι η πιο καθαρή μορφή του ποδοσφαίρου. Πέρα από ιδιωτικές συμφωνίες παικτών και διοίκησης είναι μη κερδοσκοπικό. Υπάρχει ταλέντο στην Ελλάδα και πολλοί αθλητές μπορούν να κάνουν το μεγάλο βήμα. Όμως διαφορετική είναι η κατάσταση για έναν ερασιτέχνη που δεν αφιερώνει τόσο χρόνο στο ποδόσφαιρο και εργάζεται και αλλού. Αντίθετα με έναν επαγγελματία που ζει από αυτό».
«Καλό σύνολο ο Άρης, μπορεί την 4η - 5η θέση»
Ποια είναι η γενικότερη εικόνα που έχεις από την προετοιμασία του Άρη και που μπορεί να τερματίσει κατά τη γνώμη σου;
«Από όλα αυτά που έχω διαβάσει και έχω δει ως τώρα, πιστεύω ότι ο Άρης θα έχει ένα καλό σύνολο για πρώτη χρονιά στην Σούπερ Λιγκ. Εννοείται πως δε θα κινδυνεύσει να υποβιβαστεί. Αν εξαιρέσουμε τα τρίτα πρώτα μεγαθήρια, τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό που είναι δικές τους οι πρώτες θέσεις, πιστεύω πως ο Άρης έχει τη δυνατότητα να χτυπήσει 4η - 5η θέση. Θα υπάρχουν φυσικά και ομάδες που θα τον ανταγωνιστούν».