Δεν ξέρω αν είναι παράταιρο, εν μέσω «ξενερωσιάς» λόγω της εμπλοκής της αθλητικής δικαιοσύνης στη διεκδίκηση του φετινού Πρωταθλήματος και μετά από όσα τραγελαφικά έγιναν από τους ανθρώπους του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ στην Τούμπα, ωστόσο καλό είναι να επανερχόμαστε σιγά – σιγά στη συζήτηση για καθαρά αγωνιστικά θέματα.
Ο ΠΑΟΚ, στη χειρότερη περίπτωση, αν οι αποφάσεις δηλαδή του στερήσουν το δικαίωμα να διεκδικήσει την πρώτη θέση, θα παλέψει κόντρα στον Ολυμπιακό για τη δεύτερη, ώστε να εξασφαλίσει τουλάχιστον συμμετοχή στα προκριματικά του επόμενου Τσάμπιονς Λιγκ. Επίσης, θα παλέψει για την κατάκτηση του Κυπέλλου, αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα βρεθεί στον τελικό μετά τη νίκη του με 3-1 επί του Πανιωνίου στη Νέα Σμύρνη.
Ανεξάρτητα με το τι θα έχει πετύχει στη λήξη της αγωνιστικής περιόδου, θεωρώ βέβαιο ότι οι άνθρωποί του, με επικεφαλής και χρηματοδότη βέβαια τον Ιβάν Σαββίδη, θα επιχειρήσουν το καλοκαίρι να βελτιώσουν το ρόστερ της ομάδας. Όχι μόνο για να μπει σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και να πάρει του χρόνου το νταμπλ με ευκολία…
Προβλέω, λοιπόν, ότι η συγκρότηση της μεσαίας γραμμής θα έχει προτεραιότητα στις μεταγραφικές κινήσεις το καλοκαίρι. Και το λέω γιατί ήδη άρχισε η προεργασία για το ρόστερ της επόμενης αγωνιστικής περιόδου, ώστε να μη γίνουν πάλι οι πιο ουσιαστικές μεταγραφές την τελευταία στιγμή. Θα χρειαστεί σίγουρα παίκτες ο Ραζβάν Λουτσέσκου για την άμυνα, θα χρειαστεί και για την επίθεση, αλλά το μεγαλύτερο στοίχημα το οποίο θα προσπαθήσει να κερδίσει είναι η ένταξη στο ρόστερ δύο τουλάχιστον χαφ, οι οποίοι θα μπορούν να προσφέρουν περισσότερα από τους υπάρχοντες στον δημιουργικό τομέα.
Ισως έρθει, επιτέλους (και μακάρι να έρθει) η στιγμή που ο ΠΑΟΚ θα αναζητήσει ένα αληθινό «10άρι». Ισως όχι με τη μορφή που εμφανιζόταν παλιότερα, αλλά έναν παίκτη με ταχύτητα, με δεξιοτεχνία, με φαντασία και με ικανότητα στην οργάνωση του παιχνιδιού. Μιλάμε για έναν ρόλο που κανείς παίκτης δεν κατάφερε να παίξει τα τελευταία χρόνια, εκτός από τον Μπίσεσβαρ, τον οποίο, όμως, φέτος ο Λουτσέσκου δεν προτιμά, γιατί υστερεί στα ανασταλτικά καθήκοντά του. Ο Ελ Καντουρί αποκτήθηκε πέρσι για να καλύψει αυτό το πόστο, όμως ήταν απογοητευτικός και δεν πρόσφερε ούτε ως οργανωτής, ούτε ως πλάγιος επιθετικός, μολονότι ο Ρουμάνος τον στήριξε και του έδωσε επίμονα πολλές ευκαιρίες.
Κακά τα ψέματα. Αν εξαιρέσουμε τον Μπίσεσβαρ και τον Πέλκα, ο οποίος, όμως, παίζει καλύτερα άλλους ρόλους από τον ρόλο του καθαρόαιμου οργανωτή, δεν υπάρχει κανείς άλλος χαφ στο ρόστερ του ΠΑΟΚ, που θα μπορούσε να είναι ο σύγχρονος Κούδας, ο σύγχρονος Μαγκντί, ο σύγχρονος Φρατζέσκος, έστω. Κι απ’ ό,τι διαπιστώνουμε σε παγκόσμια εμβέλεια, μεγάλη ομάδα χωρίς έναν τέτοιο μεγάλο παίκτη στην καρδιά του άξονά της δεν υπάρχει…
