«Ακόμη κι αν δεν γίνει καμία μεταγραφή, θα είστε ευχαριστημένος;», ρώτησαν οι δημοσιογράφοι τον Ραζβάν Λουτσέσκου, προχθές, στη Νέα Μεσήμβρια. Κι εκείνος απάντησε: «Ναι, γιατί όχι;»
Είναι να σε πιάνει κρύος ιδρώτας αν δεν ξέρεις ότι, έτσι κι αλλιώς, θα γίνουν οπωσδήποτε δύο ακόμη μεταγραφές. Του χαφ και του στόπερ. Προσωπικά, δεν αποκλείω και τρίτη, γιατί πιστεύω ότι ο Ρουμάνος δεν θα θελήσει να δείξει ολιγαρκής. Αν το κάνει, θα αρχίσει, από την πρώτη στιγμή, να βαδίζει στον δρόμο που ακολούθησε ο Στανόγεβιτς. Θα κάνει το ίδιο λάθος. «Ή θα θελήσει να γίνει αρεστός στον Ιβάν Σαββίδη, ή θα υπερεκτιμήσει τις δικές του δυνατότητες, ή θα υπερεκτιμήσει τις δυνατότητες του ρόστερ, ή και όλα αυτά μαζί. Και ύστερα, κάποια στιγμή, θα φταίει πάλι ο προπονητής, οπότε θα πάει κι αυτός από εκεί που ήρθε για να περάσει ο επόμενος...
Εντάξει, δέχομαι το παινεύει δημοσίως του υπάρχοντες παίκτες του ΠΑΟΚ, δέχομαι να λέει στους ίδιους πόσο πολύ τους πιστεύει, γιατί μ’ αυτούς θα δουλέψει και πρέπει να κρατήσει ψηλά το ηθικό τους, αλλά, αν δεν αντιμετωπίσει με ψυχρό ρεαλισμό την υπόθεση, με μαθηματική ακρίβεια θα φτάσει κι αυτός στο σημείο να θεωρηθεί αποτυχημένος.
Ανεξάρτητα με το ποιες είναι οι ικανότητες του Ρουμάνου (θα τις δούμε στην πράξη), η ομάδα «φωνάζει» ότι χρειάζεται κι άλλη, γενναία μάλιστα, ποιοτική ενίσχυση. Αφού υποσχέθηκε και αυτός στον Σαββίδη και τον Μίχελ ότι μπορεί να οδηγήσει τον ΠΑΟΚ στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος, πρέπει να ζητήσει και τα εφόδια που θα τον βοηθήσουν. Πρέπει να ζητήσει κι άλλους μεγάλους παίκτες.
Πέρα από αυτό, είναι γεγονός ότι ο κόσμος του ΠΑΟΚ βρίσκεται σε σύγχυση, με αφορμή το θέμα της αλλαγής στην τεχνική ηγεσία. Και με το δίκιο του. Διότι όντως δεν μπορείς να καταλάβεις ποια είναι η στρατηγική της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Αυτά που έγιναν δεν έχουν λογική εξήγηση. Δεν «δένουν» μεταξύ τους. Δεν «κολλάνε». Φεύγει ο Ιβιτς και ενώ υπάρχουν αρκετές διαθέσιμες επιλογές έμπειρων προπονητών, επιλέγεται ο Στανόγεβιτς, με το σκεπτικό ότι θα ακολουθήσει την ίδια αγωνιστική φιλοσοφία. Ο Στανόγεβιτς, όμως, προσπαθεί να κάνει το ακριβώς αντίθετο από τον Ιβιτς και, από την πρώτη μέρα, προσπαθεί να αλλάξει το σύστημα. Τώρα, απολύεται ο Στανόγεβιτς και προσλαμβάνεται ο Λουτσέσκου, ο οποίος εξ’ αρχής ήταν μια από τις επιλογές, αλλά και πάλι δεν είναι το πιο μεγάλο από τα ονόματα στα οποία είχε καταλήξει ο Μίχελ. Και η ΠΑΕ το μόνο που έχει να πει για να αιτιολογήσει την πρόσληψη του Ρουμάνου είναι ότι γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα. Αραγε μπορεί αυτό το «προσόν» και μόνο να εγγυηθεί την επιτυχία; Είναι δυνατόν να σκέφτηκαν οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ ότι μπορούν να πάρουν το Πρωτάθλημα επειδή απλά και μόνο ο Λουτσέσκου ξέρει τι πάει να πει ελληνικό ποδόσφαιρο; Θα ήταν πολύ αφελές ένα τέτοιο σκεπτικό.
Ανεξήγητο είναι και το σκεπτικό για τις μεταγραφές. «Τρέχουν» τώρα να πάρουν τον χαφ και τον μπακ. Αυτοί οι δύο παίκτες τώρα χρειάζονται; Πριν από έναν μήνα δεν ήταν απαραίτητοι; Πριν από έναν μήνα δεν έλειπαν από το ρόστερ; Δεν θα ήταν καλό να είχαν αποκτηθεί εγκαίρως, ώστε να είχαν κάνει και όλη την προετοιμασία; Γιατί θα έπρεπε να αποκτηθούν μετά τους προκριματικούς αγώνες του Γιουρόπα Λιγκ και ταυτόχρονα με την έναρξη του νέου Πρωταθλήματος; Ούτε σ’ αυτό θέμα υπάρχει λογική εξήγηση.
Ενα έχω να προσθέσω: Παρ’ όλα αυτά και παρά την τραγική εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα, 10.000 άνθρωποι έτρεξαν και πήραν εισιτήρια διαρκείας, ξέροντας, μάλιστα, ότι επτά ματς δεν θα τα δουν στην Τούμπα. Το νούμερο είναι συγκλονιστικό. Και δείχνει την προσμονή και την ελπίδα του λαού του ΠΑΟΚ για κάτι μεγάλο. Σ’ αυτόν τον λαό πρέπει να δείξουν όλοι περισσότερο σεβασμό. Ειδικότερα ο Ιβάν Σαββίδης, πρέπει να σεβαστεί τη δική του επένδυση στον ΠΑΟΚ και τον πόθο που περισσότερο από κάθε άλλον έχει να δει την ομάδα πρωταθλήτρια...
