Τα είχε όλα στο χθεσινό ιδιαίτερο για πολλούς λόγους τεστ, η ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου. Καλό ποδόσφαιρο κατά διαστήματα, μικρά κενά, εντυπωσιακές εξάρσεις και σκοράρισμα ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Όπως επίσης κι ένα συντηρητικό rotation με εσωτερικές ανακατατάξεις και «παρθενικές» εμφανίσεις νεοαποκτηθέντων (Μουλέν).
Του «βγήκαν» όλα όσα ήθελε και όσα είχε προγραμματίσει πριν από τον αγώνα ο Ρουμάνος τεχνικός. Ξεκούρασε κάποιους από τους θεωρητικά «σκασμένους», δοκίμασε μερικές κινήσεις που τις είχε κατά νου και το κυριότερο είχε την ευτυχία όπως και όλοι μας, να απολαύσουμε έναν παίκτη – Μπίσεσβαρ – σε ένα ρεσιτάλ ποδοσφαιρικής ευφυίας και πληρότητας. Θα έλεγε κανείς πως η συμμετοχή του Σουριναμέζου, έδωσε σαν από θαύμα μια άλλη διάσταση στο παιχνίδι. Ένα άλλο εκτυφλωτικό χρώμα που δεν υπήρχε μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Είναι αλήθεια ότι πιο μπροστά βλέπαμε να εξελίσσεται ένας αγώνας σε ένα σχετικά υποφερτό μοτίβο, που δεν θα το λέγαμε και συναρπαστικό. Ο ΠΑΟΚ βεβαίως ήταν σοβαρός και καλός όσο χρειαζόταν όμως, χωρίς να πιάσει και καμιά ιδιαίτερη απόδοση. Είχε τον έλεγχο κι έδειχνε μια σιγουριά για την πρόκριση, την οποία φρόντισε να επισφραγίσει νωρίς, ανοίγοντας πρώτος το σκορ και βάζοντας τα δύσκολα στου Περιστεριώτες. Δεν είχε ασφαλώς την εικόνα της ομάδας που εμφανίστηκε με την είσοδο του Μπίσεσβαρ. Στην εισαγωγή μας είπαμε ότι του «βγήκαν όλα» (ή σχεδόν όλα), όσα ήθελε και όσα επιχείρησε χθες να δοκιμάζει ο Λουτσέσκου. Και σε αυτά βέβαια θα πρέπει να συμπεριληφθούν επιπρόσθετα και κάποιες δικές του διαπιστώσεις με μηνύματα που εξέπεμψαν συγκεκριμένοι παίκτες, από τους οποίους προσδοκούσε να «εισπράξει» κατά πόσο θα του ήταν χρήσιμοι και σε πιο σημείο αγωνιστικής ετοιμότητας βρισκόντουσαν.
Η ροή του αγώνα και η βολική εξέλιξη του σκορ βοήθησε το Ραζβάν να «βαφτίσει» και τον Μουλέν, αλλά και να δώσει ένα ολόκληρο ενενηντάλεπτο αυτή τη φορά στον έτερο νεοαποκτηθέντα Αζεβέντο. Ο τελευταίος δείχνει καλά στοιχεία. Μπορεί να πει κανείς ότι είναι σε θέση να βοηθήσει τον προπονητή του στον υπόλοιπο αγωνιστικό «Γολγοθά» που ακολουθεί. Για τον Γάλλο η περιορισμένη συμμετοχή του, δεν μας επιτρέπει κρίσεις. Θα ήταν επιπόλαιος ο οποιοσδήποτε πρώτος «χρησμός». Αξίζει να σημειωθεί επίσης, ότι στη χθεσινή συνολική εμφάνιση και απόδοση της ομάδας (χωρίς ή και με τον Μπίσεσβαρ) διαπίστωνες εύκολα μια σταθερότητα στην μαχητική διάθεση των παικτών, ένα είδος δηλαδή σίγουρης και καλής αγωνιστικής ψυχολογίας.
Κάτι που αν συνεχιστεί, θα βοηθήσει πολύ σημαντικά τον Ρουμάνο κόουτς στα επόμενα δύσκολά βήματα. «Αυτοκρατορική» λοιπόν η πρόκριση στους «4», δίχως περιθώρια αμφισβήτησης από κανέναν και ιδιαίτερα από τους αντιπάλους. Οι Περιστεριώτες ίσως αυτή τη φορά να ένιωσαν αυτό το αίσθημα της κατωτερότητας, τόσο έντονα απέναντι στον ΠΑΟΚ. Σε ατομικό επίπεδο ο Πασχαλάκης επιβεβαίωσε ότι είναι ένας αξιόλογος γκολκίπερ. Ο Μάτος όσο έπαιξε βοήθησε. Βαρέλα και Μαλεζάς μπορεί να είχαν κάποια προβληματάκια αλληλλοκάλυψης, ο αρχηγός όμως αποδείχθηκε πολύ σημαντικός αποσοβώντας ένα γκολ σε μια κρίσιμη φάση του παιχνιδιού, αλλά και καθαρίζοντας πολλές φάσεις στις αερομαχίες. Από τους κορυφαίους ο Κάνιας, με τον Σάκχοφ να αποδεικνύεται ότι του «πηγαίνει το κύπελλο». Αριστουργηματικό το τακουνάκι του Κουλούρη, ο οποίος δικαιούται ασφαλώς το μισό γκολ από το μαχητικό Ουκρανό.
Δεν «μπήκε» δυνατά στον αγώνα ο Πέλκας, όπως και ο Μακ. Ο νεαρός Λημνιός παίζει κάπως φοβισμένα. Δημιουργικός και συμμετοχικός ο Κουλούρης. Προσπάθησε ο Κρέσπο που μπήκε σαν αλλαγή. Συμπερασματικά; Επιστρέφουμε στον τίτλο μας χαρακτηρίζοντας μεγάλη την εμφάνιση του Μπίσεσβαρ και άνετη την πρόκριση του Δικέφαλου, προσθέτοντας όμως και το «προς ολοταχώς» το οποίο θα πρέπει να συνοδεύει τον ΠΑΟΚ στο κάθε επόμενο «βήμα» του.
