Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό που πετυχαίνει ο Ραζβάν Λουτσέσκου δύο χρόνια τώρα στον πάγκο του ΠΑΟΚ. Ανέλαβε μία ομάδα με άκρως εχθρικό κλίμα από τον κόσμο για τον ίδιο και μέσα σε δύο χρόνια (ήταν 2 Μαρτίου του 2017 όταν αποδοκιμαζόταν έξω από την Τούμπα ως προπονητής της Ξάνθης) τον έπεισε να φωνάζει το όνομά του στη διάρκεια αγώνα στην Τούμπα.
Αυτό το κατόρθωμα αν μη τι άλλο αποδεικνύει ένα πράγμα. Ότι ο Ρουμάνος τεχνικός διαθέτει δυνατή προσωπικότητα και γερό στομάχι. Κάπως έτσι έφτασε με τη νίκη επί της Λαμίας να ξεπεράσει στο σύνολο τον Λόραντ (65 ο Λουτσέσκου, 64 ο αείμνηστος Γκιούλα), έναν θρύλο και για πολλούς τον κορυφαίο προπονητή που πέρασε από τον ΠΑΟΚ.
Πολλά μπορούν ειπωθούν για την παρουσία του Λουτσέσκου ως προπονητή, ξέρω πολύ καλά ότι υπάρχουν αρκετοί ακόμη που αμφισβητούν αν είναι ο κόουτς που μπορεί να οδηγήσει τον Δικέφαλο στα σαλόνια της Ευρώπης (στους ομίλους του Champions League), όμως μπορώ με μεγάλη βεβαιότητα να υποστηρίξω ότι ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για την κατάσταση που υπήρχε στον ΠΑΟΚ μετά την αποχώρηση του Βλάνταν Ίβιτς. Η ομάδα είχε ανάγκη έναν άνθρωπο που θα συνέχιζε την καλή δουλειά και θα διαχειριζόταν τις προσωπικότητες που συσσώρευσε ο Σαββίδης μέσα στα αποδυτήρια και τον βρήκε στο πρόσωπο του Ρουμάνου. Όσοι έχουν ακόμη αμφιβολίες, ας δούνε το βίντεο με τον διάλογο του Βιεϊρίνια με τον Δώνη στην «Αθλητική Κυριακή». Ο Πορτογάλος αρχηγός, πρώτος στην ιεραρχία των παικτών στα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ, ρώτησε με παράπονο τον κόουτς του Παναθηναϊκού σε ποια θέση θα τον έβαζε αν ήταν προπονητής στον Δικέφαλο και όταν άκουσε από τον Ελληνα κόουτς να δηλώνει πως συμφωνεί με τον Λουτσέσκου δεν έκρυψε την απογοήτευσή του.
Ναι, λοιπόν. Ο Λουτσέσκου έχει τον τρόπο να φέρει τον «πολύ» Βιεϊρίνια στα δικά του θέλω για τον ΠΑΟΚ και να παίρνει από αυτόν το καλύτερο για το σύνολο. Και φαντάζομαι δεν διαφωνεί κανείς ότι αυτή ήταν μία από τις πλέον καταλυτικές επιλογες του στο αήττητο σερί που έχει χτίσει ο ΠΑΟΚ. Για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί ο Δικέφαλος μετρά 32 ματς αήττητος στο Πρωτάθλημα και άλλα τόσα που σκοράρει ανελλιπώς.
Και δεν τα έχει καταφέρει μόνο με τον Βιεϊρίνια. Η μεγαλύτερη επιτυχία του Λουτσέσκου στον ΠΑΟΚ είναι η άκρως πετυχημένη διαχείριση των αποδυτηρίων. Εχει κάνει τους παίκτες να αποδεχθούν τους κανόνες πειθαρχίας και να παίζουν ακόμη και για τον ίδιο χωρίς να υπάρχουν δυσαρεστημένοι. Διευκρινίζω ότι κάθε παίκτης που δεν παίζει θεωρεί εαυτόν ριγμένο, το ζητούμενο όμως είναι να μην ξεπερνά το όριο και να δημιουργεί προβλήματα στην ομάδα. Και στον ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου, αυτό δεν τον έχει ξεπεράσει κανείς πλην του Ουάρντα που πλέον δεν είναι μέλος της ομάδας.
Δικαίως, λοιπόν, η Τούμπα φώναξε το όνομα του Λουτσέσκου αναγνωρίζοντας ότι είχε τη δύναμη και την ικανότητα να κρατήσει την τάξη στα αποδυτήρια χωρίς να χάσει η ομάδα σε αγωνιστική ισχύ και το κυριότερο χωρίς να ξεστρατίσει από τον δρόμο των επιτυχιών.
Από εδώ και πέρα, θα τον ακολουθεί αυτή η αναγνώριση ό,τι κι αν γίνει. Είναι πλέον στο χέρι του, χωρίς την πίεση που είχε στο πρώτο διάστημα, να βάλει τις σωστές προτεραιότητες ενώπιον του Σαββίδη για τον σχεδιασμό του καλοκαιριού και να πετύχει στα δύο επόμενα στοιχήματά του, κατά τη γνώμη μου, στον ΠΑΟΚ. Μία μεγάλη ευρωπαϊκή πορεία με πρόκριση στους ομίλους του Champions League και την προώθηση νεαρών παικτών. Όχι πολλών έτσι για να λέμε ότι παίζουν παιδιά από τις Ακαδημίες, αλλά εκείνων που έχουν τις προδιαγραφές για έναν μεγάλο ΠΑΟΚ.
Υ.Γ. Συγχαρητήρια στην Κ15 του ΠΑΟΚ και μπράβο για τα πολύ ωραία γκολ στους παίκτες του και ειδικά τον σούπερ, για την ηλικία του, φορ Κούτσια. Περισσότερο και από τις κινήσεις του μου έκανε εντύπωση η εικόνα στην απονομή να κρατά πέντε λεπτά το τρόπαιο χωρίς να ζητήσει κανείς να του το πάρει από τα χέρια. Κάτι λέει αυτό για τον αρχηγικό χαρακτήρα που διαθέτει.
