Κι όμως αυτή η χρονιά φάνταζε ως η μεγάλη ευκαιρία. Ο Ολυμπιακός έχει χτυπητά προβλήματα με τον Βαγγέλη Μαρινάκη να βρίσκεται κλεισμένος στα σχοινιά απέναντι στην δικαιοσύνη. Ο Παναθηναϊκός έχασε από τον ΟΦΗ, πνέει τα λοίσθια, ο Στραματσόνι αποτελεί παρελθόν, η «Θύρα 13» ανακοίνωσε αποχή στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Μία από τα ίδια και στην ΑΕΚ που δεν μπορεί να λυγίσει την Αναγέννηση Καρδίτσας και έχει ήδη αλλάξει προπονητή…
Αν ο ΠΑΟΚ ήταν στοιχειωδώς σοβαρός, σε όλα τα επίπεδα, σήμερα θα μπορούσε να ξεχωρίζει σαν την μύγα μέσα στο γάλα. Είναι απορίας άξιο πώς κόντρα στα δεκάδες εκατομμύρια που δαπανά σε ετήσια βάση ο Ιβάν Σαββίδης, η ομάδα χάνει κάθε φορά τους στόχους της από τον Νοέμβριο… Γιατί φέτος για το πρωτάθλημα δεν πρέπει καν να γίνεται λόγος. Όνειρο ήταν και πάει…
Στην Ευρώπη χρειάζεται μια …καραμπόλα αποτελεσμάτων για να περάσει στους 32 του Europa League. Κι εδώ τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα. Κι αν ο θρίαμβος στο «Αρτέμιο Φράνκι» κόντρα στη Φιορεντίνα έστειλε τον κόσμο στον έβδομο ουρανό, χρειάζεται νίκη με την Λίμπερετς και το μυαλό στην αναμέτρηση της Γκαραμπάγκ με τους Ιταλούς…
Ο ΠΑΟΚ εξακολουθεί να υστερεί σε οργάνωση. Η απορία είναι ξεκάθαρη: ο Λούμπος Μίχελ, τι έκανε όταν ο Ίβιτς ήταν έτοιμος να πυροδοτήσει την βραδυφλεγή βόμβα με τις καταγγελίες; Γιατί δεν παρενέβη; Γιατί δεν τον πήρε από το χέρι, να τον τραβήξει στην άκρη, να τον συμβουλεύσει να μην τα τινάξει όλα στον αέρα; Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ο Σέρβος κόουτς βγήκε μπροστά στις κάμερες χωρίς να ενημερώσει για τις βόμβες που ετοιμαζόταν να ρίξει.
Το γεγονός από μόνο του αποτελεί μια πρόσθετη απόδειξη ότι κάτι δεν λειτουργεί. Αρκεί μια παρορμητική απόφαση για να γκρεμίσει το οικοδόμημα. Και το τραγικό δυστύχημα είναι ότι δεν υπάρχει ούτε ένας να την προλάβει. Τόσο απλά…
