Όταν η συνέχεια γίνεται ζόρικη, οι ζόρικοι συνεχίζουν. Το ζητούμενο για τον ΠΑΟΚ όμως, είναι εάν υπάρχουν ζόρικοι, για να συνεχίσουν. Ιδού λοιπόν, η απορία (μας)...
Στην Τούμπα πάντως, κόντρα στον (βαθιά και πλατιά διαβασμένο ΠΑΣ) η ταπεινότητα μας δεν κατέγραψε ζοριλίκι του ΠΑΟΚ. Δίχως αυτό ο κόσμος δεν επιστρέφει. Δεν πείθεται για την αλλαγή την οποία ευαγγελίζεται η ΠΑΕ. Τούτο δε, επειδή (καλώς) άλλαξε η τεχνική ηγεσία της. Κι η νέα εντός έδρας απώλεια βαθμών απομάκρυνε ακόμη περισσότερο τον κόσμο.
Δεν αρκεί λοιπόν, η προσπάθεια. Είναι ομολογουμένως εμφανής αλλά… Δεν είναι αποτελεσματική. Αναιμικός ήταν ο «δικέφαλος». Αναιμικός παραμένει. Αναιμική είναι κι η στήριξη του κόσμου του. Η εμπιστοσύνη του… Η πίστη του γκρεμίζεται ολοένα και περισσότερο. Κι η ΠΑΕ περιμένει από τον ΓΧ και να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Να εμπνεύσει τον παίκτες και κόσμο. Αφήστε βέβαια, τον Ιβάν Σαββίδη έξω απ’ αυτά… Οι άλλοι εκεί στην ΠΑΕ τι πράττουν; Ή τι εισηγούνται οι άλλοι να πράξει ο «τσάρος»;
Και στο 1-1 με τον ΠΑΣ αναδύθηκε η μέγιστη έλλειψη του ΠΑΟΚ. Η δύναμη, Ψυχική. Σωματική και πνευματική. Το ζοριλίκι, που σας λέγαμε. Δυστυχώς ουδείς εκ των παρόντων στην αγωνιστική διαχείριση του δεν έχει την δυνατότητα αποκατάστασης αυτών των ελλείψεων. Δεν έχει το χάρισμα της έμπνευσης για παίκτες και κόσμο του ΠΑΟΚ.
Αυτή λείπει. Αυτή θα φέρει το ζοριλίκι. Κι ίσως έτσι διαμορφωθούν προοπτικές στα πλέι οφ για εξαγνισμό από τις αμαρτίες της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου. Δίχως αυτή ο ΠΑΟΚ δεν δείχνει ικανός να ανατρέψει την κατάσταση…
Ικανός να το κάνει – πάντα κατά την ταπεινή μας άποψη – είναι ο Πάμπλο Γκαρσία. Καλώς ή κακώς είναι μία μορφή η οποία εμπνέει τους φίλους του «δικέφαλου». Είναι μία οντότητα η οποία λείπει από τα αποδυτήρια. Είναι μία λάμψη η οποία φωτίζει πνεύματα και ζεσταίνει καρδιές στον ΠΑΟΚ.
Προς Θεού, όμως. Δεν προτείνουμε. Δεν είναι η δουλειά μας. Άποψη καταθέτουμε. Αδυναμία σαν δηλητήριο καταγράφουμε. Και δύναμη (όπως αυτή η οποία αναβλύζει από την παρουσία και μόνο του «Τσε») σαν αντίδοτο αναφέρουμε…
Ο Πάμπλο Γκαρσία είναι ζόρικος, όπως και να το κάνουμε. Μήτε από παίκτες, μήτε από προπονητές του ΠΑΟΚ βλέπουμε – επί του παρόντος – ζοριλίκι. Δεν χωρά αμφιβολία πως η αγωνιστική κατάσταση είναι ζόρικη. Κι ουδεμία ευθύνη φέρει για ότι παρέλαβε, όπως παρέλαβε, ο ΓΧ Γεωργιάδης. Η ευθύνη βαραίνει τους παίκτες, όσους τους επέλεξαν κι όσους συμφώνησαν με την επιλογή τους. Είμαστε σαφείς. Δεν είναι όμως, άμοιρος ευθυνών ο ΓΧ Γεωργιάδης για όσα εξελίσσονται, όπως εξελίσσονται, μετά την παραλαβή. Εξηγούμαστε. Για να μην παρεξηγούμαστε.
Ειλικρινά. Μήτε καν υποψία σκέψης για απόδοση ευθύνης υφίσταται για ψόγο ή μομφή στον – κατά πως λέει η ΠΑΕ – υπηρεσιακό προπονητή του ΠΑΟΚ. Καταβάλλει προσπάθεια. Επιχειρεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα! Χρειάζεται όμως, βοήθεια. Κάλυψη των αναγκών. Αποκατάσταση των ελλείψεων. Και δη, της έμπνευσης…
Δεν μπορεί πάντως – για να τελειώνουμε σήμερα - με το ανάθεμα στον Άγγελο Αναστασιάδη να εξαγνίζονται όλοι οι άλλοι. Όσοι ενεπλάκησαν ή κι εμπλέκονται στην διαχείριση του ΠΑΟΚ. Τούτο δε, επειδή πολλά λέγονται και πολλά ακούγονται. Κι είναι λάθος. Είναι μέγα λάθος να κρύβονται πίσω από την «καμένη γη» την οποία παρέλαβε ο ΓΧ Γεωργιάδης, όσοι κατέκαψαν την γη του ΠΑΟΚ. Ακόμη κι ο ίδιος, ο ΓΧ ο οποίος την παρέλαβε, μεν. Για να επιχειρήσει την άνθηση της, δε…
