Λεωνίδας Μπίλης: «Η ζωή μου στην Γκάνα»

Εχοντας δουλέψει σε αρκετές ομάδες στη Β' και Γ' εθνική ο Λεωνίδας Μπίλης πήρε την απόφαση να ταξιδέψει στην Γκάνα και να αναλάβει τον Οκτώβριο του 2016 την τεχνική ηγεσία της Ντάνκουα Γιουνάιτεντ!

Ο νυν τεχνικός του Αρη Παλαιοχωρίου έναν περίπου χρόνο μετά, κι αφού έμεινε για 6 μήνες, εξιστορεί μέσω της «Metrosport» τα όσα βίωσε στην Αφρική τόσο ως προπονητής, αλλά και ως άνθρωπος.

Πώς είναι το ποδόσφαιρο στη Γκάνα; Πώς είναι η ζωή εκεί; Ποιες είναι οι συνήθειες τους; Εμεινε ικανοποιημένος από τα όσα συνάντησε στη «Μαύρη Ηπειρο»; Ο 59χρονος τεχνικός έδωσε όλες τις απαντήσεις για τα όσα συνάντησε.

Πώς προέκυψε η απόφαση να πάτε στην Αφρική;

«Είχα έναν γνωστό, που ήταν φίλος με τον πρόεδρο της ομάδας, της Ντάνκουα Γιουνάιτεντ, ο οποίος ήθελε να ακολουθήσει το ευρωπαϊκό πρότζεκτ και να παράγει παίκτες για την Ευρώπη. Ετσι, προέκυψε το ενδιαφέρον».

 Σε ποια κατάσταση είναι το ποδόσφαιρο εκεί;

«Στη Γκάνα υπάρχουν δύο επαγγελματικές κατηγορίες. Στην Premier League υπάρχουν 16 ομάδες. Στη Division A, που ουσιαστικά είναι η Β’ εθνική της Γκάνας, εκεί όπου παίζαμε με τη Ντάνκουα Γιουνάιτεντ, υπάρχουν τρεις όμιλοι με γεωγραφικά κριτήρια. Εμείς ήμασταν στο κέντρο της Γκάνας, σε μία πόλη κοντά στο Κουμάσι, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας μετά την Ακρα. Η απόσταση ήταν περίπου 1,5 ώρα από το Κουμάσι. Εχει περίπου 50.000 κατοίκους. Η ζωή εκεί ήταν όντως δύσκολη».

Ποιο είναι το background της ομάδας;

«Η Ντάνκουα Γιουνάιτεντ, πέρσι δεν είχε πάει καλά, αφού σώθηκε την τελευταία στιγμή. Αγωνίζεται στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία. Εκεί η σεζόν αρχίζει τον Ιανουάριο και τελειώνει τον Σεπτέμβριο. Στη Ντάνκουα πήγα τον Οκτώβριο του 2016. Είχα υπογράψει για 6 μήνες+2 χρόνια. Για την ακρίβεια, ανέλαβα στις 28 Οκτωβρίου και αποχώρησα στις 30 Απριλίου. Πληρώθηκα τα πάντα, ενώ ήταν τυπικότατοι απέναντι μου. Για να φανταστείτε, πήγα και στην Ελλάδα τρεις φορές από εκεί και μου κάλυψαν τις δύο φορές τα έξοδα. Αφησα την ομάδα στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας. Μου πρότειναν βεβαίως να μείνω, ενώ υπήρξε ενδιαφέρον από ομάδες της Premier League και συγκεκριμένα από την πλέον λαοφιλέστερη και δημοφιλής ομάδα, την Κοτόκο».

 Γιατί δεν μείνατε τελικά και στα άλλα δύο χρόνια;

«Δεν ήταν εύκολη υπόθεση και συνάμα απόφαση, διότι η οικογένεια μου ήταν μακριά. Εχω δύο παιδιά και έπρεπε να υποστηρίξω την οικογένεια. Στο μέλλον μπορεί να πάρω ανάλογη απόφαση. Θα πήγαινα σίγουρα ξανά. Αλλωστε, υπάρχει ακόμη το ενδιαφέρον και επομένως θα το σκεφτώ σοβαρά. Συν τοις άλλοις, έκανα φίλους και γνώρισα ανθρώπους που εκτίμησαν το έργο μου».

«Υψηλό επίπεδο - Δύσκολοι δρόμοι - Σεβασμός στον προπονητή»

 Οι αποστάσεις; Πόσο χρειάζεται για να πάει κανείς;

«Για να πάρεις την απόφαση να πας εκεί, πρέπει να λάβεις υπόψη σου πολλά. Είναι μακρινό ταξίδι. Προσωπικά, το πρώτο που μ’ ενδιαφέρει τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι η οικογένεια. Οσο για το ταξίδι; Κάναμε από εδώ αεροπορικώς 40 λεπτά για την Κωνσταντινούπολη και από εκεί κάναμε 7 ώρες για την Ακρα. Φυσικά, μετά από εκεί έπρεπε να πάμε περίπου 5 ώρες οδικώς με το αυτοκίνητο, εκ των οποίων οι δύο τελευταίες ήταν σε χωματόδρομο! Ακόμη και το τζιπ, που μου είχε δώσει η ομάδα για τις μετακινήσεις μου στην πόλη συχνά πάθαινε λάστιχο».

Ποια είναι η εικόνα που αποκομίσατε κατά την παρουσία σας;

«Είναι θετική, τόσο αγωνιστικά, για το επίπεδο του Πρωταθλήματος δηλαδή, όσο και για οικονομικούς λόγους, αφού τα πράγματα ήταν καλύτερα από την Ελλάδα. Υπάρχει καταρχάς διαφορά στη νοοτροπία, ενώ υπάρχει σεβασμός στον ρόλο του προπονητή. Εκεί δεν επικρατεί το 1-2 αρνητικά αποτελέσματα και φεύγεις. Η πίστωση χρόνου είναι μεγάλη. Δύσκολα τους αλλάζουν τους προπονητές».

 Ποιο είναι το επίπεδο των ποδοσφαιριστών;

«Το επίπεδο των παικτών είναι υψηλό. Μη ξεχνάτε ότι η Γκάνα παράγει ποδοσφαιριστές, διότι έχει δυνατό όνομα. Μη ξεχνάτε ότι πήγε τρεις φορές στο Μουντιάλ. Παράλληλα, είναι η μία εκ των τριών, που συμμετέχουν στα τελικά του Africa Cup. Εφτασε 9 φορές στον τελικό και τις 4 από αυτές το κατέκτησε».

«Οι δοκιμές - Τα συμβόλαια και η αξία του χρήματος»

 Στην ομάδα πώς ήταν η κατάσταση για ένα νέο προπονητή;

«Υπάρχει γκάμα παικτών, που μπορείς να διαλέξεις. Δίνουν χρόνο σε νεαρά παιδιά. Είναι αξιοσημείωτο και χαρακτηριστικό ότι δεν έχουν πολλούς ξένους. Μόνο από τις γύρω χώρες παίρνουν ξένους, όπως για παράδειγμα από τη γειτονική Μπουρκίνα Φάσο. Από εκεί είναι κυρίως το 90% των ξένων. Αυτό συμβαίνει τόσο στη Β’, αλλά ακόμη και στην Α’ κατηγορία. Εμείς για παράδειγμα είχαμε τρεις παίκτες από τη Μπουρκίνα Φάσο, που μιλούσαν γαλλικά. Ηταν ευκαιρία για μένα να… ξεσκονίσω τα γαλλικά μου».

 Πώς έγιναν οι μεταγραφές και οι επιλογές των παικτών;

«Διάλεξα εγώ το ρόστερ, κυρίως από δοκιμαστικά και ταυτόχρονα από το ρόστερ της προηγούμενης χρονιάς. Σε ένα 20μερο είδα περίπου 300 παιδιά, ίσως και περισσότερα, τα οποία ήρθαν στην ομάδα για να δοκιμαστούν με δικά τους έξοδα, προκειμένου να πάρουν συμβόλαιο και κάποιοι μάλιστα υπέγραψαν. Αλλωστε, το 50% του ρόστερ το βρήκα από τα δοκιμαστικά. Είχα 26 παίκτες, εκ των οποίων οι 12 ήταν από το περσινό ρόστερ».

Αλήθεια, οι ποδοσφαιριστές τί χρήματα παίρνουν;

«Οι παίκτες έχουν άπαντες συμβόλαια, ωστόσο είναι χαμηλοί οι μισθοί, ενώ διαμονή και διατροφή δίνεται από την ομάδα. Κοιτάξτε… Εχει αξία το χρήμα στη Γκάνα. Για παράδειγμα, το ψωμί έχει 30 με 50 λεπτά, δηλαδή διπλάσια τιμή απ’ ότι το παίρνουμε εδώ στην Ελλάδα. Η πλειονότητα του κόσμου στη Γκάνα δεν μπορεί να αγοράσει ακριβά πράγματα. Ο Νότος, εκεί που είναι και η Ακρα, είναι ασφαλώς πιο αναπτυγμένος».

«Χαμηλή εγκληματικότητα - Θρησκευτικοί ύμνοι και προσευχές»

 Πώς ήταν η ζωή εκεί; Τι συμπεράσματα βγάλατε;

«Τέλεια… Ομολογουμένως είναι φιλόξενος λαός. Η χώρα καταρχάς έχει χαμηλή εγκληματικότητα, μηδαμινή θα τη χαρακτήριζα. Δεν φοβάσαι να περπατήσεις στους δρόμους. Είναι δημοκρατική χώρα. Εγιναν και εκλογές μάλιστα στο διάστημα, που ήμουν εκεί και όλα κύλησαν ομαλά, διότι υπάρχει μεγάλη αστυνόμευση. Επίσης, δίνουν χρήματα στην ανάπτυξη και πληρώνουν για την τεχνογνωσία. Εμενα σε περιοχή με πολλά σχολεία και γενικά η παιδεία τους είναι σε καλό επίπεδο. Τα κτίρια είναι παλιά, κι αυτό είναι θέμα, αλλά οι μέθοδοι διδασκαλίας και εκπαίδευσης είναι σύγχρονοι».

 Οι άνθρωποι πώς θα τους χαρακτηρίζατε; Πώς σας αντιμετώπισαν;

«Είναι τεράστια εμπειρία ζωής. Γνώρισα πρόσχαρους ανθρώπους. Διαφορετικούς. Εντύπωση μου έκανε ότι ήταν και πάρα πολύ θρήσκοι. Γενικώς ήταν καλόβουλοι, που ζουν την κάθε στιγμή της μέρας. Δεν έχουν άγχος και πίεση, όπως οι Ευρωπαίοι. Ταυτόχρονα, η οικονομία κάνει βήματα προς τα μπροστά. Απ’ ότι διαπίστωσα επίσης ένα ποσοστό κοντά στο 80% περίπου είναι χριστιανοί. Το 20% είναι μουσουλμάνοι. Για παράδειγμα, πριν από την προπόνηση τραγουδούσαν στα αποδυτήρια θρησκευτικούς ύμνους, ενώ στο γήπεδο προσεύχονταν εναλλάξ χριστιανοί και μουσουλμάνοι. Συμμετείχαν μάλιστα από κοινού και στις δύο προσευχές με απόλυτο σεβασμό. Επίσης, θα πρέπει να σας πως ότι η δυτική πλευρά της χώρας προς την ανατολική είναι καλύτερη. Υπάρχει φτώχεια, αλλά δεν λιμοκτονεί ο λαός της Γκάνας. Δεν πεινάει».

 Ποιες είναι οι διαφορές που εντοπίσατε;

«Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των πολιτών. Οι συνθήκες της Αφρικής είναι διαφορετικές. Είναι δύσκολο να προσαρμοστείς, όσον αφορά τα κτίρια, τους δρόμους, ακόμη φυσικά και στη διατροφή, που είναι σημαντικό κομμάτι και ειδικά αν δεν μένεις στην πρωτεύουσα. Εμείς ήμασταν 5 ώρες μακριά από την Ακρα. Δεν ήταν εύκολες οι μετακινήσεις. Επίσης, τα κτίρια ήταν παλιά και τα περισσότερα ήταν με λαμαρίνα. Επίσης, υπάρχει ζέστη και η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική. Σκεφτείτε ότι κάθε μέρα η θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ 25-42 βαθμών. Ουσιαστικά, δεν υπάρχουν εποχές. Τα Χριστούγεννα είχαμε 35 βαθμούς…».

«Παίζουν μόνο ποδόσφαιρο - Ενεργή αστυνόμευση»

Η κατάσταση στα γήπεδα – από κάθε άποψη – πώς είναι;

«Πρωτίστως θα πρέπει να σας πω ότι στη Γκάνα παίζουν μόνο ποδόσφαιρο. Κανένα άλλο σπορ. Ειλικρινά δεν είδα μπασκέτες, γήπεδα βόλεϊ και γυμναστήρια. Παίζουν μόνο ποδόσφαιρο. Επίσης, σημαντικό στοιχείο ότι δεν είχαμε ένδειξη βίας στα παιχνίδια, ούτε γενικά υπήρχαν παρεμβάσεις οπαδών, ενώ ταυτόχρονα ήταν ενεργή η αστυνόμευση. Ολα τα παιχνίδια τελείωναν κανονικά. Οι φίλαθλοι είναι φανατικοί, είχαν απαιτήσεις, όμως τα πάντα ήταν σε καλό σημείο. Οι παίκτες δεν είχαν να φοβηθούν τίποτα. Οσον αφορά τα γήπεδα δεν είναι σε καλή κατάσταση, λόγω έλλειψης νερού. Δεν υπάρχουν πολλοί χώροι για άθληση, έτσι χρησιμοποιούνται από πολλούς».

 Οι προπονήσεις και τα παιχνίδια; Πότε άρχιζαν;

«Η προπόνηση άρχιζε από νωρίς. Από τις 7.30 το πρωί, λόγω ζέστης. Στις 10 περίπου είχαμε τελειώσει, διότι μετά αυξάνεται η θερμοκρασία πολύ. Αλλωστε, ξημερώνει νωρίς. Στις 5 το πρωί είναι όλοι στο… πόδι. Μετά τις 5 το απόγευμα νυχτώνει, οπότε και δροσίζει λίγο. Τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο έχει πολλές βροχές και όταν βρέχει, ρίχνει πάρα πολύ νερό. Καταιγίδες… Είναι και ο λόγος που διακόπτονται τα παιχνίδια πολλές φορές. Οσο για τα παιχνίδια γίνονται στις 3 το μεσημέρι και έχει πάρα πολύ ζέστη».

 Συγκρίσεις μπορούν να γίνουν;

«Η ταχύτητα του παιχνιδιού και το επίπεδο γενικότερα είναι σε πολύ καλά σημεία. Αν κάνω σύγκριση, θα μπορούμε να πούμε ότι η Division A σε επίπεδο είναι πιο πάνω από τη Β’ εθνική της Ελλάδας και από την άλλη η Premier League σε επίπεδο, αν εξαιρέσουμε τις 4 μεγάλες ομάδες της χώρας μας, οι υπόλοιπες δικές μας είναι σε αυτό της Αφρικής στην πρώτη τη τάξει κατηγορία... Επίσης, παρακολούθησα το τελευταίο χρονικά Africa Cup, που διεξήχθη στη Γκαμπόν. Δεν πήγα εκεί, αλλά είδα όλα τα ματς. Υπάρχουν ποδοσφαιριστές με ποιότητα και ήταν ενδιαφέρουσα διοργάνωση».

 Είχατε ανθρώπους δικούς σας; Υπήρχαν Ελληνες;

«Τον Γρηγόρη Σαββίδη. Είναι ήδη τρία χρόνια εκεί. Μάλιστα, είχαμε μεγαλώσαμε μαζί στην Κατερίνη. Εχει εργοστάσιο με αλουμίνια και έχει εγκατασταθεί μόνιμα. Με βοήθησε πολύ η παρουσία του».