Πείσμα, θέληση, πίστη και …το χρυσό στο στήθος. Ο Λευτέρης Πετρούνιας έκανε πάλι το θαύμα του κατακτώντας την πρώτη θέση στη Ντόχα, παρά το πρόβλημα τραυματισμού που αντιμετώπιζε στον ώμο, κάνοντας για ακόμη μια φορά περήφανους τους Έλληνες.
Ο 28χρονος αθλητής θέτει υποψηφιότητα για τον καλύτερο Έλληνα αθλητή όλων των εποχών και αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα και πρότυπο για τους μικρότερους. Ξέρει να ξεπερνά κάθε εμπόδιο και δυσκολία, να εστιάζει στο στόχο και να παίρνει το καλύτερο δυνατό.
Οι ατυχίες του έχουν χτυπήσει πολλές φορές την πόρτα αλλά δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Λειτούργησε ως σοβαρός επαγγελματίας, με καρδιά και ψυχή και έχει κατορθώσει τα τελευταία τρία χρόνια να σβήσει τους αντιπάλους του από το χάρτη.
Ποιος είναι ο Λευτέρης Πετρούνιας;
Από μικρός ήταν άτακτος και προβλημάτιζε τους γονείς και τους δασκάλους του. Σκαρφάλωνε παντού: σε καρέκλες, θρανία, δέντρα ακόμη και σε τοίχους. Πέρασε από το κολυμβητήριο του Πανιωνίου, μπήκε για πρώτη φορά σε γυμναστήριο στα πέντε του χρόνια ενώ κάποτε είχε εκφράσει την επιθυμία του να δοκιμάσει πατινάζ.
Η περίοδος της εφηβείας ήταν ιδιαίτερη. Άλλαξε τις μέχρι τότε συνήθειες του. Διάβαζε λιγότερο, σταμάτησε να είναι επιμελής και ανακοίνωσε στους γονείς του ότι σταματά το γυμναστήριο. Στο Λύκειο ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής και η προεδρία στο 15μελές ήρθε εύκολα ενώ παράλληλα άρχισε και παρκούρ.
Το 2007 πήρε τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψει στο γυμναστήριο. Πέρασαν τρία χρόνια δύσκολα με σκληρή δουλειά και επιμονή για να έρθει το 2010 και να μπει ο Δημήτρης Ράφτης στη ζωή του. Ο Έλληνας προπονητής πίστεψε σε αυτόν και μαζί πλέον πορεύονται από επιτυχία σε επιτυχία.
Οι …ατυχίες που έγιναν η δύναμη του
Είναι ιδιαίτερο προτέρημα να μπορείς να μετατρέπεις κάθε δυσκολία που σου παρουσιάζεται σε μια ευκαιρία που σε κάνει καλύτερο και ο Έλληνας αθλητής το γνωρίζει καλά.
Όταν το 2015 άνοιγε ο χορός των μεταλλίων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Γλασκώβης έχασε τον πατέρα του. Μια σημαντική απώλεια που έγινε η δύναμη του.
Το 2017 στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα έχασε τα λουράκια που δένει τους καρπούς του λίγο πριν ανέβει για την προσπάθεια του. Δεν πτοήθηκε όμως.
Τον περασμένο Αύγουστο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα αντιμετώπιζε πρόβλημα με τον ώμο του, όπως και στη Ντόχα, αλλά αγωνίστηκε.
Τα κατορθώματα του
Α) Στη Ντόχα έκανε μια εντυπωσιακή προσπάθεια, βαθμολογήθηκε με 15.366 έχοντας τη μεγαλύτερη διαφορά που είχε ποτέ από το δεύτερο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.
Β) Έφθασε τις τρεις διαδοχικές κατακτήσεις χρυσών μεταλλίων, επίδοση που μόλις άλλοι δύο αθλητές έχουν πετύχει: ο Γιούρκι Κέκι και ο Τσεν Γίμπινγκ.
Γ) Έγινε ο μοναδικός αθλητής με τρεις διαδοχικούς τίτλους σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα ενόργανης ανδρών στον 21ο αιώνα.
Δ) Είναι ο μοναδικός Έλληνας αθλητής με τρία χρυσά μετάλλια
Ε) Ξεπέρασε τον Βλάση Μάρα, ο οποίος είχε δύο χρυσά μετάλλια (Γάνδη 2001, Ντέμπρετσεν 2002) και ένα χάλκινο στο Άαρχους το 2006.
ΣΤ) Έχει μπει στην ελίτ των Ελλήνων αθλητών με τρεις παγκόσμιους τίτλους. (Πύρρος Δήμας, Κάχι Κακιασβίλι, Ηλίας Ηλιάδης, Σοφία Μπεκατώρου και Αιμιλία Τσούλφα).
Ζ) Έχει το απόλυτο σε όλες τις διοργανώσεις από το 2015 μέχρι σήμερα.
Τα μετάλλια του
2011: Χάλκινο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Βερολίνο
2013: Χρυσό στους Μεσογειακούς Αγώνες στη Μερσίνη
2015: Χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Γλασκώβη
2015: Χρυσό στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες στο Μπακού
2015: Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Μονπελιέ
2016: Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στη Βέρνη
2016: Χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο
2017: Χρυσό στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο Κλουζ
2017: Χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Μόντρεαλ
2017: Χρυσό στο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Μπακού
2018: Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στη Γλασκώβη
2018: Χρυσό στους Μεσογειακούς Αγώνες στο Μπακού
2018: Χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Ντόχα
Παρακάτω μπορείτε να δείτε ξανά την προσπάθεια του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ντόχα καθώς ένα αφιέρωμα στην πορεία του: