Άδικη αίσθηση! Αν ισχύει, αυτό που μεταφέρει το ρεπορτάζ, ότι ο Βλάνταν Ίβιτς αποχωρεί επειδή αισθάνεται ότι ο ΠΑΟΚ δεν τον στηρίζει, θα πρέπει να συμβαίνουν δύο πράγματα. Ο Σέρβος ή χάνει την επαφή με την πραγματικότητα ή επιχειρεί ηρωική έξοδο. Διαφορετικά δεν εξηγείται.
Κι αυτό γιατί ο Ίβιτς διέθετε στήριξη, από τον μηχανισμό του ΠΑΟΚ και απολάμβανε εμπιστοσύνης όσο λίγοι τεχνικοί που πέρασαν από τον πάγκο του συλλόγου. Το πιο σημαντικό είναι ότι στο πρόσωπο του όλοι αναγνώριζαν ένα «δικό τους παιδί», που γνώριζε το περιβάλλον της Τούμπας, είχε φορέσει τη φανέλα του συλλόγου, δεν ήταν περαστικός αλλά πονούσε την ομάδα.
Η στήριξη ήταν δεδομένη. Οι αγκαλιές και τα θερμά λόγια του Ιβάν Σαββίδη ιδιαίτερα μετά τον τελικό του Κυπέλλου είναι νωπά, όπως δεν μπορούν να παραβλεθούν οι συχνές αναρτήσεις του Γιώργου Σαββίδη που έπλεκε το εγκώμιο του και τον κρατούσε για πάντα στην Τούμπα.
Ο Ίβιτς όμως είχε και την απόλυτη στήριξη στην κόντρα με τον Τζαβέλλα, όταν ο Σαββίδης έδιωξε τον διεθνή αμυντικό για να τον καταστήσει πανίσχυρο στα αποδυτήρια και να στείλει μήνυμα ότι ο προπονητής είναι το απόλυτο αφεντικό.
Λέγεται ότι μετά το κουτί της μπύρας που δέχθηκε στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, ο Ίβιτς αισθάνθηκε άσχημα επειδή η ΠΑΕ δεν τον προστάτευσε από τα κακόβουλα δημοσιεύματα και τις αναφορές που τον ήθελαν να κάνει θέατρο ενώ θα μπορούσε να συνεχίσει στον πάγκο. Η αλήθεια είναι ότι ο ΠΑΟΚ έστειλε δημόσια μήνυμα ότι θα μηνύσει όποιον εξακολουθούσε να αμφισβητεί τον σοβαρό τραυματισμό του προπονητή.
Όλα αυτά δείχνουν ότι στήριξη υπήρχε. Ίσως όχι στον βαθμό που θα μπορούσε να θέλει ο Ίβιτς, αλλά υπήρχε. Άρα τα αίτια του διαζυγίου θα πρέπει να αναζητηθούν αλλού. Ίσως στον φόβο του Σέρβου τεχνικού ότι ήταν πλέον αναλώσιμος και στο πρώτο κακό αποτέλεσμα θα έχανε το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Αν είναι έτσι, τότε η απόφαση του διαζυγίου είναι σωστή και για τους δύο. Και τον ΠΑΟΚ και τον ίδιο.
