Στον Απόλλωνα εμφανίζονται καταστάσεις που δεν ταιριάζουν στην ιστορία της ομάδας, όμως είναι αναγκαίο πριν ξεκινήσουμε το «ανάθεμα» να γίνει ένας εύστοχος καταμερισμός ευθυνών και να αποδοθεί όσο γίνεται η πραγματικότητα που βιώνει αυτή τη στιγμή ο σύλλογος.
Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε γράψει για «ωμό ρεαλισμό» και δυστυχώς αυτό επιβεβαιώνεται. Κανείς δεν αμφιβάλλει για την όρεξη του Γιώργου Ιωακειμίδη και την προσπάθεια που καταβάλλει στο ποδοσφαιρικό τμήμα από τις 15 Ιουλίου, όταν και ανέλαβε, ανεξάρτητα αν ακόμη δεν έχει κατανοήσει κανείς πλήρως τα κίνητρά του. Εφτιαξε σε μικρό χρόνο μια ομάδα ανταγωνιστική, που είτε κέρδισε, είτε έχασε, έδειξε ένα καλό πρόσωπο. Ο Απόλλων, όμως, είναι δύσκολο «καράβι» και έχει απαιτήσεις. Το τελευταίο διάστημα τα λάθη στο ποδοσφαιρικό τμήμα συνεχίζονται. Γίνονται πράγματα που δεν μπορούν να χωνέψουν εύκολα οι Απολλωνιστές, αλλά δεν έχουν όλα σχέση με την τωρινή κατάσταση.
Εδώ χρειάζεται πάνω απ’ όλα να υπάρχει καθαρή ματιά και σωστός καταμερισμός ευθυνών: Ο Ιωακειμίδης δε φταίει που ήταν απλήρωτος ο λογαριασμός του τηλεφώνου της ΠΑΕ Απόλλων 1926 (με αποτέλεσμα να κοπεί) ούτε που πτώχευσε η παλιά εταιρία. Ούτε βέβαια για το ότι έχουν εξαφανιστεί οι περσινές στολές της ομάδας. Με συμπόνια διάβασαν όλοι την κραυγή αγωνίας του φροντιστή Θόδωρου Κοσμίδη και πρέπει να βοηθήσουν έμπρακτα (δεν αρκεί το facebook).
Πάμε τώρα στο πού φταίει ο Ιωακειμίδης: Ευθύνεται για το ότι σε αυτόν τον ενάμιση μήνα δεν μπόρεσε να βρει τις χορηγίες που είχε υποσχεθεί στη συνέλευση, ώστε να υπάρχει πιο εύρυθμη λειτουργία στο τμήμα και να θυμίζει περισσότερο επαγγελματική ομάδα. Για το ότι δεν έχει στελεχώσει το τμήμα με ανθρώπους που να γνωρίζουν καλά το αντικείμενο και που να μπορούν να τον βοηθήσουν. Για το ότι οι παίκτες παίζουν ακόμη με παλιές φανέλες. Για το ότι, παρ’ ότι ο σταθερός χορηγός για τα νερά τόσα χρόνια αρνήθηκε να συνεχίσει (γιατί άραγε;) και οι αθλητές πίνουν από το παγουράκι τους νερό κάθε μέρα. Ή ακόμη και για το ότι άλλος σύλλογος προπονείται μέσα στο γήπεδο. Για το ότι δεν μπορεί να βρίσκει δηλαδή, ακόμη, λύσεις σε όλα τα προβλήματα σε ένα μεγάλο καράβι που λέγεται Απόλλων.
Για το ότι όμως ο Απόλλων δεν είναι αυτή τη στιγμή επαγγελματική ομάδα και έχει περιέλθει στα χέρια του ερασιτέχνη, δε φταίει ο Ιωακειμίδης. Για αυτό ευθύνεται το ότι στην προηγούμενη τετραετή παρουσία του Αχιλλέα Χαραλαμπίδη στην ομάδα, ενός ανθρώπου δηλαδή που είχε την άνεση και την επιθυμία να σπαταλά κάποιες χιλιάδες ευρώ το χρόνο για το ποδόσφαιρο του Απόλλωνα, δε βρέθηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ισάξιος συμπαραστάτης για να τον βοηθήσει ή να τον διαδεχθεί. Φταίει το ότι πέραν της (σωστής ή άδικης) κριτικής, ελάχιστοι ήταν αυτοί που τον στήριξαν οικονομικά όλα αυτά τα χρόνια, με αποτέλεσμα να αισθάνεται ότι… καταστρέφεται και ότι θέλει να φύγει μακριά. Και πάνω σε αυτή την απόγνωση, έκανε την κίνηση που δεν έπρεπε. Αποτέλεσμα; Γ΄ Εθνική και όλα όσα προαναφέραμε.
Για να μην κυνηγάμε την ουρά μας, λοιπόν, ας μάθουμε να διαχωρίσουμε τα λάθη και να καταμερίζουμε τις ευθύνες. Τα λάθη στον Απόλλωνα έγιναν και γίνονται, όπως σε όλες τις ομάδες. Εδώ «χτυπάνε» ακόμη περισσότερο σε σχέση με άλλες, τουλάχιστον σε αυτή την κατηγορία. Ρεαλιστικά όμως, τώρα που η ομάδα είναι στη Γ΄ Εθνική, δυστυχώς γίνονται ακόμη περισσότερα, διότι μακριά από όσα είχαμε συνηθίσει και θέλουμε, ο Απόλλων βιώνει μια περίεργη πραγματικότητα: Λειτουργεί ως ερασιτεχνικό σωματείο, που όμως έχει ανάγκη τα χρήματα. Και μάλιστα από ένα άνθρωπο που δεν θα έχει στα χέρια τους μετοχές αλλά απλά ένα συμφωνητικό. Ακόμη και σε αυτή την κατηγορία, για να σταθεί μια ομάδα χρειάζεται ένα μπάτζετ τουλάχιστον 200.000 ευρώ. Αυτά τα χρήματα προφανώς είναι πολύ δύσκολο να τα βρει μια διοίκηση ανθρώπων που δεν είναι εκατομμυριούχοι και ασχολούνται με τον ερασιτέχνη εξαιτίας και μόνο της ανιδιοτελούς αγάπης τους.
Ο Γιώργος Ιωακειμίδης ανέλαβε το τμήμα μετά από πρόσκληση ενδιαφέροντος του ερασιτέχνη, φέρνοντας μια μικρή εγγυητική και δείχνοντας ότι μπορεί να πάει την ομάδα μέχρι ενός σημείου. Θα ήταν ευχής έργον να βρεθεί ένας πιο ισχυρός οικονομικά παράγοντας που θα μπορεί να την πάει πιο ψηλά. Όποιος αισθάνεται έτοιμος αυτή τη στιγμή μπορεί να πάει στον ερασιτέχνη και δε θα του κλείσει την πόρτα. Οποιοδήποτε σχήμα Καλαμαριωτών ή μη υπάρξει, ας σπεύσει. Ακόμη και για τη διοίκηση του ερασιτέχνη, που είναι η «μαμά» του συλλόγου και ουσιαστικά οι ίδιοι οι φίλαθλοί του. Ο Απόλλων έχει αυτή τη στιγμή μεγαλύτερη ανάγκη από στήριξη, παρά από υψηλή κριτική. Είναι δύσκολο καράβι, έχει απαιτήσεις, αλλά έχει και ανάγκη από ουσιαστικές λύσεις.
ΥΓ: Τα αρνητικά νέα «πουλούσαν» πάντοτε στον Απόλλωνα, δυστυχώς. Τότε κυρίως αναδεικνύονται από πολλά μέσα ενημέρωσης. Είναι κι αυτή μια διαχρονική αλήθεια…