Μέσα του περασμένου Μαρτίου ο εξαίρετος συνάδελφος Βασίλης Βλαχόπουλος μού «έσκασε» το μυστικό το οποίο στη συνέχεια το κάναμε πρωτοσέλιδο στη «Μetrosport”: «Ο «Δράκος» έρχεται για τον πάγκο του Αρη». Κι όταν ο Βασίλης μιλάει και γράφει για τον μπασκετικό Αρη δύσκολα μπορείς να τον αμφισβητήσεις. Και νάτη η αποκλειστική είδηση που επιβεβαιώθηκε 3,5 μήνες αργότερα.
Κι αν καθυστέρησαν οι ανακοινώσεις είχε να κάνει με την επιχειρηματική περιπέτεια που περνάει η οικογένεια Λάσκαρη. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης που λείπει τρία χρόνια από πάγκο ομάδας, όσο κι αν έχει το σύνδρομο της στέρησης δεν λειτουργεί με το θυμικό. Γι’ αυτό ζήτησε από τον ιδιοκτήτη εγγυήσεις για ένα ήρεμο εργασιακό περιβάλλον. Με μπάτζετ λογικό αλλά με συνέπεια στις πληρωμές. Συνθήκες δηλαδή που δεν θα του βάζουν εξωαγωνιστικές σκοτούρες στο κεφάλι. Όπως αυτές που επιστρατεύτηκε να διαχειριστεί ο σεμνός και ικανός κόουτς Δημήτρης Πρίφτης.
Ο «Δράκος» λοιπόν μετά από 24 χρόνια επιστρέφει ως προπονητής στον Αρη. Φόρεσε τα κιτρινόμαυρα στις 3 Αυγούστου του 1984 μετά από ένα σήριαλ που κράτησε δύο χρόνια και η μεταγραφή του ήταν το αντίδοτο της απώλειας δύο τίτλων μέσα σ’ έναν μήνα: το Κύπελλο από τον ΠΑΟΚ και του Πρωταθλήματος σε αγώνα μπαράζ από τον Παναθηναϊκό.
Ο Γιαννάκης που ήταν τον πρώτο βιολί στον Ιωνικό θυσίασε το «εγώ» του στον Αρη και άφησε τον ρόλο του σκόρερ στον Γκάλη.
Για τους φίλους του Αρη ήταν «persona non grata» για πολλά χρόνια λόγω της προσφυγής που κατέθεσε το 1993 δεκδικώντας 200 εκατ. δραχμές. Ακουλούθησαν πολλά χρόνια αβυσσαλέου μίσους για τον «προδότη», όπως είχε καταγραφεί στη συνείδηση των οπαδών των «κίτρινων».
Ο χρόνος άμβλυνε τα συναισθήματα και αποθεώθηκε τον Μάϊο του 2013 ως προπονητής της Λιμόζ στην τελετή ονοματοδοσίας της σάλας του Αλεξάνδρειου σε Nick Gallis Hall και της απόσυρσης της φανέλας του Νίκου Γκάλη. Ακολούθησαν μέχρι τον περασμένο Ιούνιο άλλες δύο εκδηλώσεις στο Αλεξάνδρειο στις οποίες παρευρέθηκε ο Γιαννάκης και αποτέλεσαν ένα καλό crash test, με θετικό πρόσημο, των συναισθημάτων του κόσμου απέναντι του.
Ο Νίκος Λάσκαρης σε μία χρονική περίοδο που παίζονται πολλά για το διοικητικό του μέλλον, εμπιστεύεται την ομάδα στον Γιαννάκη, ποντάροντας και στο συναίσθημα των φίλων του Αρη. Σ’ εκείνους που η παρουσία του νέου κόουτς στον πάγκο θα φέρνει με συγκίνηση στο μυαλό τους στιγμές από τους ανεπανάληπτους θριάμβους του παρελθόντος. Κι αυτό είναι η καλύτερη αδιαφανής μεμβράνη προστασίας τόσο για τον ιδιοκτήτη όσο και για τον Γιαννάκη.