Φαίνεται και αποδεικνύεται για πολλοστή φορά, ότι τα εκτεταμένα και κάπως ανορθόδοξα rotation δεν του βγαίνουν του Ραζβάν. Όχι τόσο ως προς την προσπάθεια που κατέβαλαν οι παίκτες που χρησιμοποίησε, όσο στη δυσκολία που υπήρξε για να δεθούν και να αναπτύξουν μια στοιχειώδη αλληλοκάλυψη και χημεία μεταξύ τους.
Και αυτό αποδείχθηκε και χθες με τον πλέον εμφατικό τρόπο σε ένα παιχνίδι 120 λεπτών, στη διάρκεια του οποίου οι γηπεδούχοι με το συντριπτικό ποσοστό κατοχής 75%-25% και με πλήθος ευκαιριών, κινδύνεψαν να αποκλειστούν από μια ομάδα που επισκέφτηκε την περιοχή τους 2,5 φορές!
Σε αυτή λοιπόν την ουσιαστική και καθοριστική επισήμανση με τους Νεοσμυρνιώτες να πετυχαίνουν με το τίποτα και από το πουθενά δύο υπερπολύτιμα γκολ για πρόκριση, επικεντρώνεται κι επιβεβαιώνεται η διαπίστωση της έλλειψης μιας στοιχειώδους αλληλοκάλυψης και ενδοσυνεννόησης ανάμεσα σε παίκτες που μεταξύ τους βρίσκονται ακόμη στο στάδιο της γνωριμίας, έχουν ελάχιστες περιπτώσεις να παίξουν μαζί και ως εκ τούτου οι έννοιες της αλληλοκάλυψης και της ενδοσυνεννόησης είναι χλωμές έως ανύπαρκτες. Αν είχαν αποφευχθεί αυτά τα παιδαριώδη λάθη που έφεραν τα δύο γκολ, σίγουρα ο κύκλος του παιχνιδιού θα έκλεινε στην κανονική του λήξη στο 90λέπτο χωρίς να προχωρήσει στην παράταση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτά τα δύο λάθη, αποτέλεσαν και την αφορμή ενός πιεστικού άγχους που προκαλούσε με τη σειρά του μπλοκαρίσματα δυστοκίας και απώλειας πολλών σημαντικών ευκαιριών. Στη σειρά των προβλημάτων και το αντιποδόσφαιρο των φιλοξενούμενων μαζί με την ατολμία του διαιτητή. Είναι αλήθεια πως η απόλυτη κυριαρχία των πρωτοπόρων δεν μετουσιώθηκε σε αυτό που έπρεπε. Ωστόσο όμως κατέδειξε τη σαφέστατη ανωτερότητα τους, το δίκιο της πρόκρισης τους και το κυριότερο μια αποφασιστικότητα από μέρους τους να υπερβούν τα αδιέξοδα που είχαν προκύψει, καταθέτοντας ψυχή, πάθος κι επιμονή. Αυτό όμως είναι το λιγότερο έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι.
Το σημαντικό που μετράει στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι προστάτευσαν τον έναν από τους δύο στόχους της χρονιάς. Κι αυτό θα πρέπει να εκτιμηθεί σαν κίνητρο ενόψει του Κυριακάτικου επίσης σημαντικού παιχνιδιού για το πρωτάθλημα. Το αν το rotation ήταν ελαφρώς ανορθόδοξο ίσως και εκτεταμένο, θα απασχολήσει σίγουρα τον Ραζβάν όχι άμεσα αλλά μετά το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. Όσο για τα καραγκιοζιλίκια του γνωστού παραρτήματος κρόνονται δικαιολογημένα. Παρόντος του τοποτηρητή του θρύλου κ. Δάρα και της χρυσής αλλά και θλιβερής ερυθρόλευκης εφεδρείας που λέγεται Μανιάτης, τα πάντα θεωρούνται φυσιολογικά και αναμενόμενα.
Εκείνος όμως που παρασύρθηκε και είναι για λύπηση είναι ο φιλότιμος Κόρμπος που συμμετείχε και μάλιστα με πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν άθλια υποκριτική παράσταση που δόθηκε μετά την «εκτέλεση» του πέναλτι. Προφανώς και οι τρεις θα είχαν ξεχάσει πολύ γρήγορα την περίπτωση που ο διαιτητής θα έπρεπε να δώσει το δικαίωμα στον αρχηγό του ΠΑΟΚ να στηθεί άλλες δύο φορές στη «βούλα» απέναντι από τον Κότνικ. Κρίμα, κρίμα, κρίμα! Όσο για την ατομική απόδοση; Μένουμε σε στάση προσοχής απέναντι στο μεγάλο Αντελίνο Βιεϊρίνια.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (28/2)
